Co z Realem w 2023?

Po znakomitym sezonie 2021/2022 większość kibiców Realu Madryt oczekiwało, że ich ulubiony klub w kolejnych miesiącach przynajmniej zdoła ponownie zwyciężyć w lidze hiszpańskiej. Rzeczywistość nie okazała się być jednak tak piękna i Królewscy zaliczyli bardzo rozczarowującą kampanię. Teraz pozostaje pytanie jak mogą wyglądać w kolejnych miesiącach i który sezon może się prędzej powtórzyć?

Mecze Serie A, LaLiga oraz innych najlepszych lig pełnoletni widzowie mogą oglądać i obstawiać na stronie sponsora portalu, Betclic.pl. SPRAWDŹ TUTAJ!

MATERIAŁY PROMOCYJNE PARTNERA | W grach hazardowych mogą uczestniczyć wyłącznie osoby, które ukończyły 18 lat. Udział w nielegalnych grach hazardowych jest przestępstwem. | Hazard może uzależniać. BEM to legalny bukmacher. Gra u nielegalnych grozi konsekwencjami prawnymi.

Sezon sukcesów…

Powiedzenie, że sezon 2021/2022 był dla Realu udany trudno nazwać odkrywczym stwierdzeniem. W LaLiga pierwsze miejsce w tabeli od trzeciej kolejki do ostatniej, z końcową przewagą 13 punktów. W Lidze Mistrzów końcowy triumf po być może najtrudniejszej drabince w historii, z remontadami, o których będzie się wspominać latami. Jedynie w Copa del Rey tradycyjnie już Real poległ jak dieta Hazarda, gdy na klubowej stołówce pojawiły się pączki, do czego zdążył nas przyzwyczaić. Można do tego też doliczyć zdobyty Superpuchar Hiszpanii, ale przy tak bogatej historii to trofeum nie wydaje się być już aż tak istotne.

Wymieniając plusy tego udanego sezonu nie należy pomijać również osiągnięć indywidualnych wśród piłkarzy. Karim Benzema przez kilka miesięcy był zdecydowanie najlepszym piłkarzem na świecie, będąc w ataku piłkarzem praktycznie kompletnym. W tym czasie rozegrał prawdopodobnie jeden z najlepszych indywidualnych sezonów w historii Ligi Mistrzów. Trzy bramki z PSG, cztery z Chelsea, trzy z Manchesterem City. Jego Złota Piłka była jedną z mniej kontrowersyjnych w ostatnich latach. Poza tym nie można zapomnieć o Courtois, który na bramce czarował nie mniej niż Benzema w ataku. Był to prawdopodobnie najlepszy sezon bramkarza Realu od czasów prime Casillasa.

…i porażek

Po tak dobrym sezonie kolejna kampania okazała się wielkim rozczarowaniem. Drugie miejsce w lidze, dziesięć punktów za Barceloną, która jeszcze nie tak dawno miała bankrutować. W Lidze Mistrzów potężne upokorzenie od Manchesteru City, który sprawił, że Los Blancos wyglądali na boisku jak sytuacja kadrowa Lechii Gdańsk dwa dni przed rozpoczęciem sezonu ligowego. Trzeba uczciwie wspomnieć, że udało się po dziewięciu latach wygrać to Copa del Rey, i to po solidnym upokorzeniu Barcelony, oraz Superpuchar Europy i Klubowe Mistrzostwa Świata. Jednak ani Puchar Króla, ani tym bardziej pozostałe dwa trofea nie są czymś, o czym marzą kibice takiego klubu jak Real Madryt. Fajnie to wygrać, ale nie jest to coś, o czym się będzie mówić za jakiś czas.

Żeby domknąć porównanie obu sezonów, należałoby wspomnieć o osiągnięciach indywidualnych. Większość kluczowych piłkarzy wyglądało gorzej niż rok wcześniej. Nie było tym razem piłkarza, który by imponował tak jak Benzema w poprzedniej kampanii. Ten spędził bardzo dużą część sezonu lecząc kontuzje i ogólnie nie wyglądał po prostu już aż tak dobrze jak wcześniej. Nie udało mu się nawet wygrać tytułu króla strzelców. Co prawda pod względem liczby minut potrzebnych do zdobycia gola i bramek na mecz wypadał lepiej niż Lewandowski, ale medali za to nie dają, więc byłoby to jednak trochę chwalenie na wyrost.

Ściana na bramce

Po krótkim opisie ostatnich sezonów, żeby przewidzieć jak może wyglądać Real Madryt w kolejnych miesiącach warto byłoby przeanalizować poszczególne formacje. Tradycyjnie najlepiej zacząć od bramkarza. Tutaj wątpliwości raczej zbyt dużych nie ma. W najważniejszych meczach będzie grać Courtois. Belg już od kilku sezonów trzyma poziom i po pierwszym sezonie, w którym grał najwyżej dobrze stale utrzymuje się w topce najlepszych bramkarzy świata.  Trzeba jednak przyznać, że wtedy grał po prostu dobrze i był krytykowany głównie za to, że nie jest Navasem i za to, że Varane chyba sprawdzał ile może zepsuć zanim wyślą go do rezerw. Był dobry, ale nie robił nic ponadto. Fajnie by było jakby znowu miał kosmiczny sezon jak ten przedostatni, ale tak naprawdę wystarczy by trzymał swój regularny poziom i nie obniżył lotów robiąc Casillasa po 2012.

Porządny środek, przeciętna lewa, a prawa gdzieś zaginęła

O ile bramka w Realu wydaje się być bardzo dobrze obsadzona przez jednego z najlepszych bramkarzy na świecie, tak obrona jest już jedną z tych formacji, która wygląda mimo wszystko przeciętnie. Alaba w poprzednim sezonie przez 1/3 czasu nie był dostępny do gry. Gdy pojawiał się na boisku niejednokrotnie pokazywał się z bardzo dobrej strony. W sezonie 2021/2022 był jednym z najważniejszych piłkarzy w drużynie, ale tak duża liczba odpuszczonych meczów jest sporym problemem. Militão czasami gra jak nowy Pepe, a czasami jak nieco lepszy Varane po wygraniu Mundialu. Po odejściu Ramosa w końcu wszedł na poziom, jaki się od niego oczekiwało, ale jednak wciąż potrafi zejść do formy, w której wygląda jakby nie do końca wiedział co się dzieje. Rüdiger miewał dobre mecze, ale nie był to piłkarz, o którym można byłoby powiedzieć, że jest on obecnie w absolutnym topie. Mimo wszystko oczekiwano od niego nieco więcej. Środek obrony nie wygląda więc źle, ale trudno powiedzieć, że prezentuje poziom porównywalny z tym, co miał Real w 2017, gdy do dyspozycji byli Ramos, Pepe i Varane. Również w porównaniu z tym, czym dysponuje obecnie City wygląda to delikatnie mówiąc biednie. Oczywiście jeżeli cała trójka będzie w swojej optymalnej formie Courtois może być spokojny o linię obrony, ponieważ są to świetni piłkarze, ale po poprzednim sezonie nie można być pewnym, że tak będzie przez cały czas.

Na lewej stronie teoretycznie najlepszym piłkarzem jest środkowy pomocnik. Camavinga sprawdzał się tam świetnie, ale to wciąż piłkarz środka pola i jednak dobrze by było jakby nominalni lewi obrońcy grali na takim poziomie, że Eduardo nie musiałby tam występować. Mendy po dobrym pierwszym sezonie gra już zdecydowanie za słabo jak na piłkarza takiego klubu, dużo zależy od tego jak sprawdzi się Fran García. Po prawej stronie najlepszym rozwiązaniem wydaje się być Lucas Vázquez, który przez większość kariery był prawym pomocnikiem. Poza nim jest Carvajal, który najlepsze lata ma już dawno za sobą i Odriozola, który najlepsze lata to miał jedynie w oczekiwaniach. Jest to pozycja, która być może jest obecnie w Realu najsłabiej obsadzona i przydałoby się sprowadzenie kogoś, kto byłby gwarancją odpowiedniej jakości. Niestety w tym momencie nie za dużo mówi się o takim ruchu, więc może być to jeden z głównych problemów w nadchodzących miesiącach. Jednak ogólnie mówiąc najlepszym podsumowaniem obecnej sytuacji na bokach obrony Realu Madryt jest to, że najlepiej gra tam środkowy i prawy pomocnik.

No i poza tym jest Nacho. Wypada Alaba, jest Nacho. Wypada Lucas, jest Nacho. Wypada Mendy, jest Nacho. Szacun dla Nacho!

Największa siła

Patrząc na nazwiska środek wydaje się być największą siłą Realu Madryt. W pierwszej kolejności należałoby wspomnieć Lukę Modricia i Toniego Kroosa, którzy już od prawie dziesięciu lat wspólnie budują pomoc Królewskich tworząc jeden z najlepszych duetów w historii piłki nożnej. Przez wiek możemy oczekiwać, że nie będą już zawsze w stanie zagrać na najwyższym poziomie i w końcu mogą zacząć odstawać, ale to wciąż piłkarze z najwyższej półki. Być może będzie to ich ostatni wspólny sezon w stolicy Hiszpanii, w którym będą stopniowo odstawiani by wprowadzić do składu już na stałe nowe pokolenie pomocników.

To z kolei wygląda naprawdę dobrze. Podstawowym defensywnym pomocnikiem powinien być Aurélien Tchouaméni, który miał całkiem dobry pierwszy sezon. Miewał świetnie mecze, w których potrafił imponować zarówno w destrukcji jak i kreatywnością, ale miał też słabsze momenty. W tym roku celebrował swoje 23. urodziny, więc jest w wieku, w którym był Casemiro podczas powrotu z FC Porto. To właśnie wtedy Brazylijczyk wywalczył podstawową jedenastkę, więc wciąż jest nadzieja na to, że Francuz może być jednym z najlepszym piłkarzy na swojej pozycji. Papiery zdecydowanie na to ma.

Kolejnym młodym francuskim pomocnikiem, który może sporo zdziałać w kadrze Realu jest Camavinga. Grający już swój trzeci sezon w stolicy Hiszpanii Francuz pokazał się już jako uniwersalny piłkarz mogący grać w środku pola, jako defensywny pomocnik i lewy obrońca. Piłkarz został już tak znienawidzony przez kibiców Barcelony, że ci potrafili tak hucznie świętować jego brak powołania na Mundial, że nie zauważyli, że znalazł się w kadrze. Już w swoim pierwszym sezonie pokazał próbkę swoich umiejętności w meczach Ligi Mistrzów, gdy swoją grą mocno wspomagał Real Madryt. Wciąż widać po nim brak doświadczenia, czasami podejmowanie głupiego ryzyka, bezsensowne kartki, jednak wciąż można to wybaczyć w jego wieku, jeżeli poza tym miewa naprawdę dobre występy. Jeden z tych piłkarzy, których warto obserwować w trakcie sezonu.

Na ten moment najbardziej zasłużonych z wciąż jeszcze młodych pomocników Realu jest zdecydowanie Valverde. Jest kolejnym bardzo kompletnym piłkarzem, który podczas swojej kilkuletniej kariery zaliczył już większość pozycji na boisku. Najlepiej wygląda na środku pola, ale zdarzało mu się grać też na praktycznie każdej pozycji na prawej stronie. W poprzednim sezonie w końcu zdobył kilka bramek, w których były też naprawdę piękne, po strzałach z okazałej odległości. Po Mundialu miał słabszy okres, ale ze względu na problemy prywatne jest to dość zrozumiałe. Jeżeli obędzie się bez komplikacji powinien być filarem nowej pomocy Realu.

Czwartym z piłkarzy, którzy mogą budować nowy środek Los Blancos jest Jude Bellingham, który został najdroższym piłkarzem w historii Realu Madryt (zakładając, że Eden był jedynie bardzo drogą wstawką humorystyczno-tragiczną). Zaledwie dwudziestoletni Anglik przyszedł do Hiszpanii jako jedna z największych gwiazd Bundesligi i oczekiwania względem niego mogą być naprawdę duże. Poprzedni wielki transfer z BVB do Hiszpanii nie do końca spełnia oczekiwania, ale trzeba mieć nadzieję, że w tym wypadku będzie lepiej.

Poza wspomnianą wyżej szóstką w kadrze jest także Dani Ceballos, który jest naprawdę solidnym i bardzo dobrym technicznie zmiennikiem, Arde Güller, który przychodzi jako wielki talent tureckiej piłki i Brahim Díaz, który pokazał, że potrafi grać w ten sport i również może być dobrym wzmocnieniem kadry. Pomoc Realu Madryt wygląda więc, przynajmniej na papierze, bardzo dobrze i może być uważana jako jedna z najlepszych na świecie. Można się przyczepić, że brakuje tutaj typowej „dziesiątki” z najwyższej piłki, ale jednak jest to pozycja, która staje się coraz bardziej archaiczna i jej brak nie powinien być traktowany jako problem kadry. Zwłaszcza w momencie, gdy brakuje na przykład boków obrony czy napastnika.

Otrzeć łzy po Benzemie

Przechodząc do ataku nie można nie wspomnieć na samym początku o odejściu Benzemy. Chociaż przez lata niedoceniany i bardzo często wyśmiewany został najlepszym asystentem i drugim najlepszym strzelcem w historii Realu Madryt, co trudno zrobić przypadkiem. Po odejściu Cristiano stał się napastnikiem kompletnym, który potrafił w pojedynkę wygrywać mecze. Jego odejście musi być odczuwalne i priorytetem Królewskich powinno być godne zastąpienie go. W tym kontekście na razie jest bardzo przeciętnie, ponieważ nowym nabytkiem do ataku jest jedynie Joselu. W poprzednim sezonie był trzecim najlepszym strzelcem ligi grając w drugim najgorszym klubie ligi, więc nie można powiedzieć, że jest to słaby piłkarz. Jednak ma on zastąpić kogoś takiego jak Karim Benzema, który rok temu wygrał Złotą Piłkę i który technicznie był jednym z najlepszych napastników na świecie. Względem poprzednich lat pod tym względem w Realu jest znaczny regres. Dużo zależy jednak od tego czy w końcu wypali transfer Mbappé. Mówi się o tym już od kilku lat, zawsze tego lata ma w końcu przyjść, ale jak transferu nie było, tak nie ma. Tym razem sporą nadzieję daje fakt, że został wykluczony z okresu przygotowawczego PSG. Jego ewentualny transfer mógłby sporo zmienić i sprawić, że odejście Karima nie będzie aż tak odczuwalne.

Na ten moment największą gwiazdą ataku Realu pozostaje jednak Vinicius, który od dwóch lat robi coraz większy progres dając swojej drużynie naprawdę dobre liczby. Wciąż jest to piłkarz bardzo chaotyczny i reagujący za bardzo, ale nie jest to już ten piłkarz, który potrafił zepsuć najprostszą akcję i irytował tym, że dotknięcie piłki włączało u niego tryb „nie myśl”. Podobnie jak w przypadku Camavingi brakuje mu dalej odpowiedniej regularności, ale robi wszystko by stać się legendą Królewskich. Fajnie by było jakby sędziowie karali zawodników, którzy go notorycznie faulują, ale jak jest w LaLiga każdy dobrze wie. W przypadku, gdy nie uda się sprowadzić Mbappé najprawdopodobniej będzie to główna siła w ataku Królewskich.

Ostatnim piłkarzem pierwszej jedenastki jest Rodrygo. Jest zdecydowanie mniej kontrowersyjnym z dwójki brazylijskich skrzydłowych. Widać w nim wielki talent, wydaje się być bardziej opanowanym i inteligentnym, ale jednocześnie do tej pory wciąż gorszym piłkarzem od Viniego. Trzeba jednak pamiętać, że potrafi się odnaleźć w najważniejszych momentach jak mało kto i jego dwie bramki z Manchesterem City na zawsze przejdą do historii piłki nożnej. W poprzednim sezonie miał łącznie 19 bramek i 11 asyst, co było naprawdę dobrym wynikiem i progresem względem sezonu 2021/2022.

Wydawać by się mogło, że Real dysponuje bardzo przeciętnym atakiem złożonym z zaledwie trzech piłkarzy. Należy jednak pamiętać, że w najbardziej wysuniętej formacji mogą też grać Valverde, Brahim i  Güller. Rodrygo jest na tyle uniwersalny, że może pełnić rolę „dziewiątki” lub lewego skrzydłowego by zrobić miejsce wspomnianej trójce. Głębia składu jest więc pod tym względem większa niż można byłoby się spodziewać po kilku powyższych akapitach. Inna sprawa, że nie są to piłkarze, których by się wymieniało jako najlepszych atakujących świata. Jeżeli nie dojdzie jeszcze jeden klasowy atakujący w przypadku kontuzji Rodrygo lub Viniego siła rażenia Los Blancos może wyglądać naprawdę biednie.

Na sam koniec warto wspomnieć o tym, że atak Realu został oczyszczony z Edena Hazarda, którego można śmiało nazwać najgorszym transferem w historii piłki nożnej. Poza tym odszedł też Mariano, który na boisku bywał tak chaotyczny, że nigdy nie było wiadomo czy za chwilę strzeli bramkę, czy złamie sobie kark. O jego poziomie najlepiej świadczy fakt, że ta druga opcja wydawała się być większym pewniakiem.

Podsumowując

Patrząc na kadrę Realu Madryt nie trudno się oprzeć wrażeniu, że jest tam mimo wszystko dość dużo braków. Przeciętne boki obrony i napastnik, do tego dość mała głębia składu, zwłaszcza w ofensywie. Jeżeli nie pojawią się dodatkowe transfery wygląda to pod pewnym względami dość biednie i samo bogactwo w pomocy może nie wystarczyć. Zwłaszcza, że Barcelona nie stoi w miejscu i konsekwentnie sprowadza kolejnych piłkarzy, których jakimś cudem dalej podpisuje.

Podstawowym celem powinna być walka o odzyskanie ligi hiszpańskiej. Wydaje się, że w nadchodzącym sezonie może być wyrównana walka o pierwsze miejsce w lidze. W Europie obecnie bardzo dużą przewagę wydaje się mieć Manchester City. Wspomniane wyżej braki kadrowe również mogą być problemem podczas walki na kilku frontach. Kilka kontuzji lub nawet kryzys kluczowych, ale wciąż nie do końca dojrzałych piłkarsko zawodników może być zbyt dużym problemem by grać w Europie i w Hiszpanii.

Oczywiście poza tymi dwoma trofeami fajnie byłoby zawalczyć również o Puchar Króla lub Superpuchar Hiszpanii. Jednak w przypadku, gdy się z nimi nie uda nie będzie to oznaczało wielkiej tragedii.

Autor

Wiktor Zając

ElKova11