Beckenbauer chciał Krzynówka w Bayernie, ale... czemu nie odszedł do Heleny Nowy Sącz?

Jacka Krzynówka pamiętamy przede wszystkim z trzech powodów. Po pierwsze, był tym legendarnym polskim piłkarzem, który faktycznie "umie uderzyć z dystansu". Po drugie, sparodiowany tekst "cały czas do przodu" w wykonaniu Kabaretu Skeczów Męczących stał się popularniejszy niż jakakolwiek oryginalna wypowiedź Krzynówka. Po trzecie, piłkarze Realu Madryt, grający tam w 2004 roku, pamiętają Polaka lepiej niż kogokolwiek innego. Były reprezentant biało-czerwonych barw udzielił ciekawego wywiadu dla sport.pl TUTAJ, zaś poniżej możecie przeczytać najciekawsze fragmenty z komentarzem. Hejterzy powiedzą, że zmanipulowane i wyrwane z kontekstu.

Z Realem graliśmy w pierwszej kolejce fazy grupowej. Nie przypominam sobie, żebyśmy jakoś szczególnie przygotowywali się do tego meczu. Raczej tradycyjnie, jak do każdego pojedynku o punkty.

To zupełnie normalne, że do starcia z Realem przygotowuje się tak, jak do meczu z Hansą Rostock. Zespół Królewskich to żenująco słaba drużyna, która w europejskich pucharach gra tylko dlatego, że Perez posmarował. Florek smaruje wszystko: sędziów, biedne zespoły z LaLiga, kromki chleba, kamerzystów. Wszystko po to, aby cienki Real wyglądał na potężnego, mimo że w lidze leje ich jakiś ogórkowaty Betis. I to jeszcze na własnym terenie.

Pamiętajmy, że po tamtych rozgrywkach, zakończonym finałem w Lidze Mistrzów, dla Leverkusen przyszedł bardzo słaby sezon. Bayer wpadł w jakiś fatalny dołek fizyczny i mentalny. Dopiero w przedostatniej kolejce utrzymał się w Bundeslidze.

Widzicie? Ledwo utrzymali się w Bundeslidze, a zlali Real 3:0.

Takich strzałów oddawałem bardzo dużo na treningach i w lidze.

Tutaj Krzynówek został zapytany o to, czy często zdarzało mu się upolować na obiad przypadkowego gołębia, który miał to nieszczęście siedzieć na jupiterze, gdy w Leverkusen mieli akurat strzelecki. Jak widać wszystko było trenowane.

Ponoć bramkarze i lewonożni to często szaleni i nieprzewidywalni zawodnicy. Coś w tym jest.

Dokładnie, Jacek, zgadzam się. Przecież po takich grajkach jak Jakub Wawrzyniak czy Sylwester Patejuk nigdy nie wiesz, czego można się spodziewać.

Szkoda tylko tych kontuzji. Kilka razy wracałem do formy po zerwaniu więzadeł krzyżowych. 

Tu akurat pełna powaga i przykład, że da się, chociaż łatwo nie jest. Dajesz Arek!

Po moim udanym sezonie 2004/2005, usłyszałem bardzo miłą pochwałę od samego Franza Beckenbauera. W popularnym  piłkarskim programie "Doppelpass" prowadzący zapytali go, kogo z dwójki Brazylijczyków z Leverkusen widziałby w Bayernie: Juana czy Roque Juniora. Franz odpowiedział: "Żadnego z nich. Z Bayeru najbardziej chciałbym tylko Krzynówka". 

No i wychodzi na to, że Beckenbauer to niezły jełop. Ci go pytają o Brazylijczyka, a ten zarzuca im Polakiem. No ja nie wiem. Po Amerykanach to się mogę spodziewać, że nie do końca ogarniają, gdzie leży Polska i w ogóle, ale po Niemcach? Serio? Nie słyszał nigdy o Gdańsku, na przykład?

Mecz na Anfield Road do tej pory dudni mi w uszach. Doping kibiców "The Reds" wręcz wgniatał w murawę. Coś pięknego. 

Jacek, wpadaj do Niecieczy! Tam to dopiero jest ogień na młynie! 

Do tej pory przechodzą po mnie ciarki, jak sobie przypomnę te śpiewy.

Aha, czyli jednak byłeś w Niecieczy? Jak tak to spoko.

No pewnie, ale wbrew pozorom jakiejś hucznej imprezy to nie było. Jurek zabrał mnie na bankiet Liverpoolu. Siedzieliśmy w dwójkę do 3 nad ranem, zamykaliśmy imprezę. 

To odpowiedź na pytanie o to, czy po wygranej Liverpoolu w słynnym finale Ligi Mistrzów 2005 z Milanem, piłkarze po imprezie zażywali narkotyki, pili litry alkoholu i korzystali z usług armeńskich prostytutek. Imprezy hucznej nie było, nie, nie, ale my ją zamykaliśmy :P

Niedawno nawet o tym rozmawiałem z Jurkiem. Mówię mu: "Stary, wyobrażasz sobie jakiś polski zespół, który wygrywa Champions League i o 3 zawija się spać, żeby wypocząć przed podróżą? U nas byłoby to nieprawdopodobne.

Panie, A-klasowe zespoły to nieraz remis oblewają przez cały weekend. I porażkę, i wygraną... To jeśli taka Helena Nowy Sącz wygrałaby Ligę Mistrzów...

W każdym razie oferta, którą od krakowian dostał trener Magath była wysoce niezadowalająca. Znowu poszedłem na rozmowę i słyszę od szefa: "Chcesz grać w Polsce?", mówię: "Chcę". A on: "OK. Jak chcesz do Legii, to mają zapłacić 500 tys. euro., a jak do Wisły 1,5 mln euro".

Ja rozumiem, że wartość złotego była trochę inna, ale no bez przesady. Tyle to można za Sulley'a wyłożyć, a nie...

Przede wszystkim chciałem wrócić do Polski. 

Helena Nowy Sącz kręciła się wówczas pomiędzy okręgówką, a V ligą! (dzisiejsza IV)

Bardziej odczuwam niedosyt ze sportowego punktu widzenia. Byłem na trzech wielkich turniejach, w których zagrałem tylko dziewięć meczów.

Ehhh... stare dobre czasy...

Autor

Piotr Tubacki

P_Tub