Nawet Ekstraklasa nie wybaczyła takiej amatorki

Wisła Kraków spada z Ekstraklasy. Nie, nie jest to mokry sen kibiców z Kałuży 1, ale smutna rzeczywistość, w której znalazł się najbardziej utytułowany krakowski klub. Spada w momencie wydawałoby się najmniej oczywistym  - wychodząca na prostą z poważnych problemów, z trio współwłaścicieli z emocjonalnym podejściem do trójkolorowych barw  i z całą masą wiernych, gotowych do poświęceń kibiców (chociaż na nich Wisła akurat może liczyć zawsze). I dlatego też ten spadek boli bardziej.

Mecze Serie A, LaLiga oraz innych najlepszych lig pełnoletni widzowie mogą oglądać i obstawiać na stronie sponsora portalu, Betclic.pl. SPRAWDŹ TUTAJ!

MATERIAŁY PROMOCYJNE PARTNERA | W grach hazardowych mogą uczestniczyć wyłącznie osoby, które ukończyły 18 lat. Udział w nielegalnych grach hazardowych jest przestępstwem. | Hazard może uzależniać. BEM to legalny bukmacher. Gra u nielegalnych grozi konsekwencjami prawnymi.

Bajkowy początek

Cofnijmy się w czasie 3,5 roku. Sytuacja Wisły jest fatalna - bandyci kierujący klubem doprowadzają go na skraj ruiny finansowej, a na deser fundują kibicom szopkę z kambodżańskim księciem i Hulkiem Hoganem ze Szwecji. Wydaje się, że los "Białej Gwiazdy" jest przesądzony i trzeba będzie zaczynać budowę klubu od IV ligi tak, jak wcześniej miało to miejsce z Widzewem, ŁKS-em czy Polonią Warszawa. Aż tu nagle pojawia Jakub Błaszczykowski, który wraz z Jarosławem Królewskim i Tomaszem Jażdżyńskim decydują się uratować klub. Rusza akcja pomocy Wiśle, sprzedaż akcji, koszulek, karnetów, sami współwłaściciele dokładają kilka milionów z własnej kieszeni. I... udało się, Wisła zostaje w Ekstraklasie, kończąc przy okazji sezon na przyzwoitym 9. miejscu.

Tragiczne transfery

I gdyby w tamtym momencie nastąpił "koniec historii", trio byłoby zapamiętane jako najwięksi bohaterowie w dziejach klubu. Niestety, od tamtego czasu zrobili właściwie wszystko źle. Przede wszystkim - tragiczna polityka transferowa. Portal "Weszło" zrobił ranking transferów Wisły pod rządami trójki - może nie ze wszystkimi ocenami się zgadzam, ale ogólny wniosek jest jak najbardziej trafny - nikt przez ostatnie trzy lata nie robił tak tragicznych transferów jak "Biała Gwiazda". Kiedy ściągano piłkarzy zza granicy, był to typowy szrot z menadżerskiego polecenia. Kiedy sprowadzano młodych Polaków -  mieli oni w sobie tyle talentu, co batony Anny Lewandowskiej glutenu. Kiedy brano doświadczonych ligowców, byli to wypaleni i przereklamowani zawodnicy jak David Niepsuj czy Rafał Janicki. Oczywiście były też chwalebne wyjątki, wystarczy wspomnieć Alona Turgemana, Aschrafa El-Mahdioui, Yawa Yeboaha czy Mikołaja Biegańskiego, ale jak na liczbę piłkarzy, która przewinęła się przez ostatnie 3 lata przez Reymonta 22, to po prostu żałosny odsetek.

Trenerska karuzela 

Ale nie tylko komitet transferowy działał źle. Zmiany trenerskie również odbywały się bez ładu i składu. Pierwszym namaszczonym przez trio szkoleniowcem był Artur Skowronek - trener stawiający raczej na defensywę. Po nim przyszedł  Peter Hyballa, czyli "Mr. Gegenpressing", który preferował kompletnie inne granie niż poprzednik, zdecydowanie bardziej ofensywne i agresywne. Kiedy trzeba było Niemca zwolnić, bo okazał się socjopatą ( tak na marginesie - kapitalny research charakterologiczny przeprowadzony przez trio), postawiono na Adriana Gulę, czyli "słowackiego Guardiolę". I znowu - zmiana o 180 stopni, z szybkich, dynamicznych ataków przejście na klepanie, tiki-takę, krakowską piłkę. Jak to nie wypaliło, to zwrócono się do Jerzego Brzęczka, który jest trenerem z jeszcze innej bajki. Nie sposób tutaj odnaleźć żadnej myśli przewodniej, jedna koncepcja nawet nie zdążyła wykiełkować, a już była zastępowana przez kolejną. W połączeniu z wymienianiem połowy kadry co pół roku, był to jasny przepis na katastrofę.

Kompromitujące wpadki

Oprócz oczywistych błędów transferowych i trenerskich, mieliśmy też spektakularne wtopy. Pierwszą była sprawa kontraktu Marcina Grabowskiego, który był na wiosnę 2020 wypożyczony do Bruk-Betu Termaliki. Kontrakt w Wiśle wygasał mu w czerwcu 2020, ale miał opcję przedłużenia. I... zapomniano przedłużyć ten kontrakt na czas, przez co piłkarz jako wolny zawodnik związał się umową ze Słonikami. Mało amatorki? To chwilę później mielimy ogłoszenie przedłużenia kontraktu Aleksandra Buksy z Wisłą, które było tylko... umową słowną, z której zawodnik i jego otoczenie się nie wywiązało. Czy zachowanie piłkarza i jego ojca było w porządku? Absolutnie nie. Czy mimo wszystko klub też się skompromitował ogłaszając przedłużenie kontraktu na podstawie ustnej umowy? Oczywiście, że tak. I ostatnia, najświeższa wpadka - Tomasz Pasieczny. Chyba jedyny na świecie dyrektor sportowy, który przepracował tylko jedno pełne okienko transferowe i to takie, podczas którego nie miał pełnej swobody w podejmowaniu decyzji (Momo Cisse się kłania). Jego "kariera" przy Reymonta każe dojść do wniosku, że albo okazał się być totalnym amatorem, więc popełniono błąd przy jego zatrudnieniu, albo wcale nie był taki zły, ale ego pewnych osób nie wytrzymało, więc popełniono błąd przy zwolnieniu. Mówiąc mało parlamentarnie - jak się nie obrócisz, dupa zawsze z tyłu.

Oblężona twierdza

No i tak zwana wisienka na torcie - PR. Kiedy rozpoczęła się akcja ratownicza, Wisła mogła liczyć na życzliwe głosy z całej Polski. Od tamtego czasu zniechęciła do siebie wszystkich. Co stoi za tak radykalną zmianą w podejściu do "Białej Gwiazdy"? Oczywiście zachowanie ratowników, a ściślej rzecz ujmując - syndrom oblężonej twierdzy. Jakub Błaszczykowski wojujący z Piotrem Obidzińskim,  Tomasz Jażdżyński wojujący z kibicami Cracovii no i Jarosław Królewski wojujący ze wszystkimi. Ludzie nie lubią konfliktowych osób z ego na poziomie Smerfa Ważniaka, a tutaj niestety mieliśmy dokładnie taką sytuację. I oczywiście - nie o to chodzi w biznesie piłkarskim, żeby wszyscy Cię lubili. Masz być skuteczny. Ale więcej drzwi otworzysz sobie, kiedy będziesz pokorny i uprzejmy, a nie jeśli będziesz walczyć z kibicami, dziennikarzami, działaczami, czy byłymi współpracownikami, zwłaszcza kiedy Twoje działania nie dają Ci żadnych podstaw, żeby traktować Cię jako poważnego partnera do rozmowy.

Czas na zmiany

Reasumując - naprawdę wielki szacunek trio za uratowanie klubu, ale po trzech latach od tego zdarzenia Wisła robi krok w tył. Ktoś powie, że gdyby nie oni, byłyby to cztery kroki - jasne. I też nie ma co iść w populizm, że "gdybyśmy zaczęli od IV ligi i robili awans co roku, to w przyszłym sezonie też bylibyśmy w I lidze". To jest czcze gadanie i wystarczy porozmawiać z kibicami chociażby łódzkich klubów, aby zrozumieć, że coroczne awanse to niekoniecznie taka prosta sprawa. Natomiast nie ma wątpliwości - trio jako grupa zarządzająca po prostu się nie sprawdziła. Nie mieli wystarczających kompetencji do prowadzenia klubu, a co gorsza - nie byli w stanie zaufać nikomu spoza kręgu, kto by takie kompetencje miał. Efektem pierwszy spadek Wisły od 26 lat i jeśli nic się nie zmieni,  powrót do Ekstraklasy zajmie bardzo długo...

Autor

Juliusz Słaboński

RocknRollStar8