10 rzeczy, jakie zapamiętam z 32. kolejki Ekstraklasy

Dobra, na spokojnie. Czas skończyć kolejne przemyślenia po kolejce Ekstraklasy. Nie była ona specjalnie wybitna, nie będzie pamiętna, ale fakt jest taki, że nie będzie też specjalnie szkalowana. Pewne drużyny pokazały, że jeszcze będą walczyć, pewne zaś możemy już wpisać na listę „do zmarnowania”. Na szczęście ciągle w walce o mistrzostwo, eliminacje europejskich pucharów oraz utrzymanie jest ciekawe. I będzie tak do samego końca ligi.

1. Chciałem napisać, że Termalica i Sandecja ciągle nie zawodzą, a Miedź Legnica, GKS Katowice czy też Stal Mielec czają się na ich miejsce. Tyle że… Sandecja wygrała mecz.

Termalica nie zawiodła. Przegrała ze słabiutkim Śląskiem, ich piłkarz wyleciał z boiska w kuriozalny sposób, a pani prezes odwołała się do klasyka polskiej kinematografii w OFICJALNYM OŚWIADCZENIU na stronie klubu. Przemilczę. Jacek Zieliński ma przechlapane. Pieniądz jednak – jak to mówią – nie śmierdzi.

Sandecja z kolei dokonała niemożliwego. Ich ostatnie ligowe zwycięstwo miało miejsce we wrześniu 2017 roku. Dziś powoli kończy się kwiecień 2018 roku. Umówmy się, sporo wody w Wiśle upłynęło. Pokonali Arkę Gdynia, ich piłkarz próbował być jak Ronaldo, a stał się raczej Rustu Recberem. Ale 3 punkty są. I to chwalimy. Są też jednak na ostatnim miejscu. Tego nie chwalimy.

To, że obie drużyny grające w gminie Żabno „nie zawodzą” oczywiście jest pisane z przekąsem.
Cały czas jedyna nadzieja na utrzymanie tych ekip to jeszcze gorsza gra Piasta Gliwice.

2. „O mistrzostwie decydować będzie Wisła. Ale nie ta z Krakowa, ale ta z Płocka.”

Taki cytat mogę przytoczyć, zdanie to przeczytałem podczas przeglądania Twittera w trakcie ligowej kolejki. Prawda jest zawarta w każdej części tego zdania. Wisła Kraków zamyka grupę mistrzowską i nie powalczy już raczej o nic. A drużyna Jerzego Brzęczka? Ona ciągle przy dobrych wiatrach może zakręcić się przy mistrzostwie Polski.
Jakościowo są najlepsi, punktowo – najskuteczniejsi od jakiegoś czasu. Wygrana z Górnikiem Zabrze tylko potwierdza aspiracje „Nafciarzy”.

3. Lech wygrał. Jagiellonia wygrała. Legia była pod presją i…

Lech jakościowo znów był słaby, powinien kończyć mecz z Zagłębiem w dziewięciu, ale wygrał. Osiągnął lepszy wynik i cały czas to inni muszą ich gonić. Zostało im pięć meczów do mistrzostwa. Szansa jest naprawdę duża, mimo małej przewagi nad Jagiellonią i Legią.

Co do Jagiellonii, ona z trzech drużyn walczących o tytuł wygrała w najlepszym stylu. Arvydas Novikovas zanotował świetne wejście i to jemu głównie może powierzyć tytuł bohatera wieczoru w sobotnim meczu z Koroną. Ireneusz Mamrot może otrzymać kolejną pochwałę, bo jego zespół wreszcie przypominał ten z początku roku 2018.

O Legii… jednak będzie na sam koniec.

4. Co się dzieje z Górnikiem Zabrze?

Odpowiedź jest prosta - zbyt wąska kadra na cały sezon walki na dwóch frontach.

Wybitnie jednak, nie jest mi w smak ganić Górnika za cokolwiek innego. Typuję, że przed sezonem nikt nie myślał, że Górnik zajmie piąte albo szóste miejsce w lidze i dojdzie do półfinału Pucharu Polski. Nawet kibice w Zabrzu raczej cieszyli się z powrotu na salony.
Spójrzcie, gdzie ta drużyna była trochę ponad rok temu. W POŁOWIE TABELI I LIGI.
Dziś jest jedną z lepszych w Ekstraklasie, najskuteczniejszą (z największą liczbą goli).

A jednak o mistrzostwo nie walczą. Ale serca wielu zdobyli, w tym moje. Kądzior, Kurzawa, Żurkowski, Wolsztyńscy, Loska czy Wieteska będzie stanowili o sile tej ligi jeszcze przez długie lata.

5. Śląsk Wrocław utrzyma się. To są dwie wiadomości – dobra i zła.

Matematycznie jeszcze trochę brakuje. Natomiast, Śląsk jest drużyną, w której musi zmienić się bardzo dużo. Podkreślają to ludzie, którym Wrocław jest bliski. Wymieniają tylko kilka silnych ogniw – m.in. Jakuba Słowika. Reszta jest do wymiany. Sportowy wynik przy tylu znanych nazwiskach w kadrze nie może zadowalać.
Bardzo możliwe, że ten klub dalej będzie osadzony na sportowej mieliźnie.

6. Lechia – Cracovia. Ten mecz się odbył.

I był straszny. Koniec.
Naprawdę, wszystko, co ciekawe i związane jest z Cracovią odbyło się w zeszłym tygodniu. Mówię o wywiadzie Pawła Wilkowicza ze sport.pl z Januszem Filipiakiem, a także o konferencji Michała Probierza. To sobie odświeżcie. Powtórki meczu nie polecam.

7. Słowo o Arce Gdynia.

Tam się coś poważnie zacięło. Był awans do finału Pucharu Polski, ale później… wszystko się załamało. Dwie porażki w derbach Trójmiasta + kompromitująca wpadka w Niecieczy. Przegrana z Sandecją nie może być potraktowana obojętnie.
Bałem się, że zobaczę w poniedziałek rano komunikat o zwolnieniu Leszka Ojrzyńskiego, natomiast chyba ktoś poszedł po rozum do głowy w Gdyni. Arka cały czas jest bardzo blisko utrzymania w lidze. Ma szansę na obronienie tytułu zwycięzcy Pucharu Polski. Może zagrać w Superpucharze, jeżeli Puchar uda się zdobyć. Czego chcieć więcej? Chyba lepszej gry. Obecnej nie da się bronić.

8. Trudno wskazać najlepszy mecz kolejki.

Dawno nie miałem takiego problemu, by wskazać najlepsze spotkanie w kolejce Ekstraklasy. Dlatego zapamiętam to, że 8 meczów nie różniło się od siebie w znaczący sposób.

9. Poniedziałek nie przyniósł zwycięstwa gospodarzy. A we wcześniejszych 7 meczach mieliśmy 6 zwycięstw gości i 1 remis.

Można więc napisać wprost, że gościnni zrobili się gospodarze w tej serii gier. Albo się podzielą, albo dadzą całą pulę, żeby można było się za to „dobrze nażreć”.

10. Legię zostawiam na koniec.

Legia na koniec, nie na początek tekstu. Robię to dlatego, bo coś się ruszyło w tej drużynie. Nie był to najwybitniejszy mecz warszawskiej drużyny. Czasami raziła niedokładność. Jakości zbliżonej do najlepszych zestawień Legii nie widać. Ale był pomysł. Dean Klafurić zagrał dość podobnie jak Romeo Jozak jesienią.
Byle tylko wygrać. Jakoś, ale wygrać.
Skoro nawet wiślacy podkreślali, że Legia nie popełniła błędu z marca i miała lepszy plan taktyczny, to znaczy, że ktoś w Warszawie myśli. Tu ciągle może to wszystko skończyć się dubletem (w co jednak osobiście nie wierzę).

Autor

Rafał Majchrzak

RMnaTT