10 rzeczy, jakie zapamiętam z 34. kolejki Ekstraklasy

Jagiellonia kontra zdobywca Pucharu Polski, Legia. Każdy z nas widział w tej kolejce tylko jedno spotkanie wyróżniające się na tle innych. Niestety, muszę powiedzieć, że seria gier Ekstraklasy, którą mamy za sobą, przyniosła raczej więcej frustracji niż dobrego humoru.
Oto właśnie przedstawię Wam, co zapamiętam z 34. kolejki polskiej ligi.

1.Ważniejszy mecz od tego Białymstoku? Tylko ten w Płocku mógł się z nim równać. Wisła – Lech.

Pod względem oczywiście wyniku i względnej nudy. Trzy zespoły walczące o mistrzostwo nie zdobyłu w tej kolejce żadnego gola. Zaczęło się w Płocku, gdzie apatyczny, niby próbujący coś dobrego stworzyć Lech został powstrzymany przez „Nafciarzy”. Thomas Dahne przeżył odrodzenie i wreszcie spisywał się kapitalnie w bramce Wisły. To jest wręcz niesamowite, jaką przemianę przeżył gość, z którego targaliśmy równo od początku jego przygody w Płocku.
Jeśli dziś już mamy się jednak z kogoś śmiać… to tylko z Lecha. 1 zwycięstwo na 4 spotkania grupy mistrzowskiej to żenujący wynik.

2. Poradziłbym coś znanej dwójce, ale już nie chcę im mieszać w głowie.

Oni grają tak nieprzewidywalnie, że już typowaliśmy, że mogą pożegnać się z ligą w najbliższych dniach. Mało brakowało, a Sandecja mogła już być spadkowiczem. Ale jednak stało się – nie przegrała z Piastem, a ponieważ Bruk-Bet pokonał Lechię, toteż cztery drużyny walczące o utrzymanie są ściśnięte na dystansie 3 punktów.
Jutro Sandecja gra z Niecieczą, zaś Piast z Lechią. Członkowie pewnego ruchu modlą się o 2 remisy. Natomiast fakt jest taki, że dawno szansa na wyrzucenie gminy Żabno nie była tak blisko. I dawno też Lechia nie grała tak słabej piłki.

3. Arka Gdynia ma utrzymanie. I to jest chyba największa ulga, jaką odczuć może Leszek Ojrzyński i jego piłkarze.

Damian Zbozień, Adam Marciniak… każdy chwali trenera. Że wyciska z tej drużyny tyle, ile się da. Arce przeszkadzało zatem jedno – gdyby wychodzili na boisko, to już o ich grze nie szło powiedzieć nic dobrego. Wyjście Sochą i Warcholakiem na skrzydłach w sobotnim meczu było jakimś totalnym odlotem.
Szczęśliwie jednak Arkowcy wywalczyli utrzymanie… nie wychodząc na boisko. Sandecja pokonała Piasta, co sprawiło, że gdynianie mieli już na tyle dużą przewagę nad czerwoną strefą, że mogli zagrać już bez stresu. To pomogło ich rywalom…

4. 34. kolejka i już kolejne drużyny bezpieczne. Także Pogoń!

…a konkretnie chodzi o Pogoń. Wygrana 3:2 z Arką zapewniła im ligowy byt, co bardzo nas cieszy. To drugi mecz, w którym w Szczecinie przychodzi na stadion niemalże komplet widzów. Kosta Runjaić uporządkował drużynę, która w pierwszej fazie sezonu grała koszmarną piłkę. Dziś korzystając ze swoich atutów (pozdrawiamy znów Adama Frączczaka), wycisnęła maksimum. Gratulujemy i życzymy modernizacji obiektu (umówmy się – najwyższa pora, wiadomości o przetargu są fantastyczną informacją).

5. U góry też może być jeszcze ciekawie. Rok temu był podział na walczących i turystów. Dziś turystę widzę tylko jednego – Koronę.

Zagłębie ma czasem godność (choć nie tym razem). Wisła Kraków jeszcze się włączy chyba do walki o eliminacje Ligi Europy. Wisła Płock chyba sama nie wie, czego chce, ale może się nam podobać jej gra (kto wie, może w środę znów postawi się faworytowi). Górnik Zabrze wygrał swój kolejny mecz i wydaje się być pełen energii w końcówce sezonu (brawo, Marcin Brosz).
Jest jednak jedna taka drużyna, która irytuje raz po raz. Trzeci mecz z rzędu traci 3 gole i nie zdobywa 3 punktów. Korono, jeśli tak to ma wyglądać… to nie żałujemy, że nie zagrałaś też na Narodowym.

6. Sędziowie… oni naprawdę chcą końca sezonu i odpoczynku. Orka w tym sezonie jest ogromna.

Nie ustrzegł się błędu Tomasz Musiał w Białymstoku. Wyrzucenie z boiska Romana Bezjaka było oczywiste, a jednak nie zakończyło się osłabieniem Jagiellonii.
Prawda jest jednak taka, jak widać. Szymon Marciniak bierze tylko rolę arbitra technicznego na finale Ligi Europy, Paweł Gil będzie obsługiwał VAR na mundialu w Rosji, a cała reszta ludzi z gwizdkami jest już po prostu zmęczona. Bartosz Frankowski jest odsuwany od ważnych spotkań, a Mariusz Złotek już chyba powoli zaczyna nie nadążać nawet za tempem gry w Ekstraklasie.

7. Słowo o Śląsku Wrocław.

Uda się Wam utrzymać. Ale zmiany w klubie są potrzebne. Od zaraz. Na dobre.
Wczoraj minęło 6 lat od mistrzostwa Polski wywalczone z Orestem Lenczykiem w roli trenera. To smutne, gdzie znalazła się ta drużyna (inny skład personalny, ale mówię o szerszym spektrum). Smutne.

8. Cracovia miała już grać jak na urlopie, a tymczasem 3:3 ze Śląskiem było przyjemnym spotkaniem.

A Krzysztof Piątek ma 20 goli, jest najskuteczniejszym Polakiem i gościem, który już jest za dobry na tę ligę. Przynajmniej tak mi się wydaje.

9. Wisła Kraków – za mało było o niej ostatnio. To teraz akapicik o niej.

Śpieszmy się kochać Carlitosa, póki gra w Ekstraklasie – taki był mniej więcej przeczytanych przeze mnie słów Michała Zachodnego z Łączy nas piłka.
Prawda taka właśnie jest – 23 gole w lidze, w każdym spotkaniu kluczowy zawodnik, gwiazda ligi w całej rozciągłości.
Wisła Kraków nie była tak groźna bez Hiszpana. Drużyna oparta na umiejętnościach tego gracza gra mocno w kratkę, natomiast wydaje mi się, że jeszcze przyjdą dla niej dobre dni. I to być może… wcale niedługo. Dwa tygodnie mogą zmienić wszystko, a Wisła wciąż ma szanse na czwarte miejsce.

10. Na deser – Podlasie.

Nic się tam nie zmieniało. Od 7 lat kibice Legii bezskutecznie próbują wejść na sektor gości w Białymstoku. W tym roku też nie weszli. Wiceprezes Jagiellonii, p. Agnieszka Syczewska nie wykonała polecenia prezesa Cezarego Kuleszy i tym sposobem znów na Podlasiu znów powinni spalić się ze wstydu równie mocno co ja wczoraj na wieliszewskim słońcu.

Wstyd.

Wstyd.

Autor

Rafał Majchrzak

RMnaTT