10 rzeczy, jakie zapamiętam z 35. kolejki LOTTO Ekstraklasy

Dwa dni, ekspresowe tempo. Wtorek i środa z ligą. Powoli coś zaczynamy wiedzieć. Wiemy tyle, że grupa spadkowa na miejscach 9-12 już jest do zmarnowania. Jest nikomu niepotrzebna ta czwórka zespołów. Co innego w grupie mistrzowskiej. A cóż takiego innego jest w rywalizacji na pozycjach 1-8, że jest fajniej? Zapraszam na kolejny odcinek cyklu „10 rzeczy, jakie zapamiętam z kolejki Ekstraklasy”.

1. Jeśli ktoś sobie życzył spadku gminy Żabno, to jest coraz bliżej zbawczego zdarzenia.

Jest duże prawdopodobieństwo, że w meczu w Mielcu JEDNAK, W KOŃCU, OSTATECZNIE pożegna się z ligą Sandecja. Jednakże, musiałoby dojść do przegranej z Cracovią. Nie muszę Wam chyba przypominać, że jest to zgoda Sandecji. W dodatku, „Pasy” mają już zapewnione utrzymanie.
Dużo może wskazywać na to, że jednak ostatnia drużyna w tabeli wygra.
A Termalica? Ona ma przed sobą starcie z Arką Gdynia, której sytuacja jest identyczna jak Cracovii. Jeśli jest jakiś powód, przez który miałbym wierzyć, że będzie im chciało się walczyć, to jest nim obecność w szatni Leszka Ojrzyńskiego. A on nie odpuszcza nigdy.

2. Poradziła sobie Lechia, a Piast dalej jest miałki w meczach u siebie.

Lechia oddaliła się od strefy spadkowej, a zwycięstwo w kolejnej serii gier da jej utrzymanie. Dwie soboty zdecydują o losie gdańszczan. Na całe szczęście, ich postawa w Gliwicach była wreszcie przystająca do potencjału sportowego Lechii.
Natomiast patrzenie na Piasta, który nie umie zmontować choćby składnej akcji, który nie umie choć raz oczarować i ponosi 10. porażkę za kadencji Waldemara Fornalika… to boli, bardzo boli. Gdyby nie obecność w lidze dwóch wiadomych ekip, Piasta wskazywałbym jako pierwszego do opuszczenia ligi.
Zdania wobec tej drużyny są podzielone – gdy jedni piszą, że wyssano z Gliwic radość z piłki (przychylam się), drudzy piszą o tym, że ładna gra nie wystarczy do utrzymania.
Prawda ujawni się ze Śląskiem, w sobotę.

3. Arka – Cracovia i Śląsk – Pogoń były tak bardzo nieistotne, że większe znaczenie miał śnieg z roku 2015.

Odbyły się te mecze. Arka wreszcie wygrała w lidze, po raz pierwszy od 31 marca 2018 roku – czyli spotkania z Legią. Śląsk pokonał z kolei Pogoń. Nie to było jednak w sumie najistotniejsze we Wrocławiu, bo…

4. Łukasz Budziłek sobie nie pograł zbyt długo pod nieobecność Łukasza Załuski.

…podczas, gdy Załuska i jego plany zakładały zabieg w Monachium i pauzę 5-tygodniową, Pogoń zastąpiła go w bramce Łukaszem Budziłkiem. I co? 13 minut gry i czerwona kartka. Gratulacje. Jest to coś niesamowicie… głupiego.

5. Michał Chrapek strzelił gola w Ekstraklasie. Po raz pierwszy od 20 marca 2016 roku.

Chrapek był jednym z tych piłkarzy, którzy czekali na gola w Ekstraklasie najdłużej. Trafienie z Termaliką w 2016 roku było jego pierwszym golem w barwach Lechii Gdańsk. Później, już nie było tak dobrze. Defensywny pomocnik niby nie musi przede wszystkim bramkostrzelny, natomiast raziło to w oczy. Kilka tysięcy minut bez gola. Ale trafił. Udało się. Razem z nim przełamali się też Bartosz Śpiączka i Maciej Małkowski.

Przed 35. kolejką:
Bartosz Śpiączka - ostatni gol w ESA 05.11.2017
Michał Chrapek - ostatni gol w ESA 20.03.2016
Maciej Małkowski - ostatni gol w ESA 30.05.2015.

— EkstraStats (@EkstraStats) 8 de mayo de 2018

Ciekawostka: Antonio Candreva, PRAWOSKRZYDŁOWY Interu Mediolan czeka na swojego gola w klubie od… kwietnia 2017 roku. Wniosek? U nas grają skuteczniejsi ludzie niż Candreva w ostatnim czasie.

6. Górnik grał z Koroną. Wyszło dziwnie.

Korona na szczęście w końcu nie statystowała. Powalczyła o swoje, ale Soriano i Kaczarawa znów dali znać o sobie i swoich atutach. Górnik nie przypominał z kolei samego siebie, bowiem tempo meczu siadało raz po raz. Nie chcę zarzucić chłopakom Brosza braku zaangażowania, ale widać kolejny raz ten jeden jedyny problem – krótka ławka, mnóstwo meczów, za mało czasu na regenerację, gdy przychodzi do gry co 3 dni.

7. Zagłębie – dokąd ono zmierza? Kiedyś szło dokądś, dziś donikąd.

Jego nowym dyrektorem sportowym ma zostać Michał Żewłakow. Ruch dziwaczny. Tak ułożony i poukładany klub jak Zagłębie bierze do siebie człowieka, który nie słynął ze stylu zarządzania i funkcjonowania w klubie, które można określić cechami podobnymi do lubińskich.
Umówmy się – twarze Piotra Stokowca i Piotra Burlikowskiego w ciągu 2 lat zastąpiono twarzami Mariusza Lewandowskiego i Michała Żewłakowa. Wiem, każdy z nich jest byłym piłkarzem. Ale chodzi o wiarygodność i aparycję. Drugiej dwójki przestraszyłbym się może w ciemnej uliczce, ale zarządzanie klubem i pracę w celu awansu sportowego powierzyłbym tej pierwszej. Niestety, chyba Zagłębie zaczyna się gubić.
Bałagan niczym w zarządzie KGHM.

8. Wisła Kraków ma Carlitosa, tak jak Ala ma kota.

Carlos Lopez znów trafił.
Wisła wygrała, a Wasza obrona jest przerażona.
Cały Kraków w ekstrementach – cytując klasyka z Weszło.
Wisła Kraków nadal gra o europejskie puchary. Punkty stracił Górnik, Wisła Płock przegrała. Szansa nadal jest.
A Wisła podejmuje w niedzielę Lecha (tego samego, który wygrał 1 mecz w grupie mistrzowskiej, 1 zremisował, 3 przegrał).

9. Lech – Jagiellonia. Mecz, który musiał kogoś pogrążyć.

Czas przejść do tego właśnie Lecha. Tego samego Lecha, którego kibice skandowali w trakcie meczu „Czas na dymisję, hej, Klimczak, czas na dymisję!”. Zmiana prezesa, zmiana trenera, zmiana właściciela? Kibice chcą zmian. Nie interesują ich transfery za miliony euro – te dokonane, te niedokonane. Chcą trofeów, sukcesów – tego, co jest solą futbolu.
Mają dosyć bycia piłkarskim Nickelbackiem.
Lech zdobył 3 gole w 5 meczach, stracił 7. Najbardziej bolą jednak te porażki. Dziś przyjechała do Poznania Jagiellonia, która zemściła się za poprzednie spotkanie przy Bułgarskiej. Apatia została totalnie wykorzystana.

10. Legia gra fatalnie. Ale jest liderem. I być może mistrzem kraju już w dniu 13 maja.

Legia jest uzależniona od Arkadiusza Malarza. Niekwestionowany bramkarz sezonu bronił dziś znów jak w transie. Mistrz Polski wyszedł dziś na Wisłę Płock bez najlepszego strzelca i najlepszego obrońcy – Jarosława Niezgody i Michała Pazdana.

A i tak wygrała. Prowadziła 2:0, straciła jednego zawodnika – Mauricio (zszedł z czerwoną kartką). Zrobiło się 2:2. Aż nagle strata Furmana, strzał Szymańskiego w słupek… piłka spada pod nogi Cafu i mamy 3:2. 64 punkty na koncie Legii, 3 punkty przewagi nad Jagiellonią, 5 punktów nad Lechem.

Legia podejmie w niedzielę Górnika, Lech jedzie do Krakowa, a Jagiellonia – do Lubina. Wygrana Legii przy jednoczesnej stracie punktów przez dwójkę rywali da im kolejny tytuł mistrzowski. Piąty złoty medal w ciągu sześciu ostatnich lat.

Ale poczekajmy.

***

PS. Miedź Legnica i GKS Katowice wygrały swoje mecze. Uff. Jest ciągle szansa, że wymiana gminy Żabno na te dwie ekipy z rozumem i godnością człowieka dojdzie do skutku.

Autor

Rafał Majchrzak

RMnaTT