A czy Ty jesteś koneserem futbolu? - Echa meczu Tottenham vs Manchester City

Snoby i pseudoznawcy często wmawiają nam, że jak coś jest elitarne, wyjątkowe, rzadkie, najczęściej nietanie i niekoniecznie łatwo dostępne, to jest to coś zajebistego. Nieważne, że smakuje jak kupa zmieszana z wymiocinami, ewentualnie jest szpetne jak noc na przedmieściach Radomia. Ale to klasyka! Wybitny twórca! Nie. Mecz Tottenhamu z Manchesterem City też nie był fajny.

Składy:

• Tottenham: Lloris - Trippier, Alderweireld, Vertonghen, Rose - Sissoko, Winks (81. Wanyama) - Eriksen, Alli (87. Llorente), Son - Kane (58. Moura)
• City: Ederson - Walker, Otamendi, Laporte, Delph - Fernandinho, Gündogan - Mahrez (89. Sane), D. Silva (89. De Bruyne), Sterlin - Aguero (71. Jesus) 

Zanim zacznę się wyżywać na tym biednym spotkaniu, przejdę do rzutu karnego, który Manchester City dostał w 11. minucie. Ha, zdziwiliście się, co? Liczyliście na jakiś ckliwy wstęp czy coś? Nie. Karny. Danny Rose zablokował ręką strzał jednego z rywali, piłka poleciała sobie na rzut rożny, a sędzia Bjorn Kupiers po konsultacji z VAR-em wskazał na tzw. wapno. No i fajnie. Angielski defensor zresztą zagrał dzisiaj antymecz, dlatego nie mogły dziwić żarciki komentującego tę potyczkę Tomasza Smokowskiego, który pod koniec stwierdził, że nawet grając w 10 da się pokonać Manchester City... O nie! Wygadałem wynik! Co teraz zrobimy? Nie wiem, ale wiem, że Sergio Aguero fatalnie wykonał jedenastkę, którą obronił Hugo Lloris. Tak to ludzie widzieli (a zaczniemy od Bolczestera):

Mogę byś sam w tej opinii, ale w dzisiejszych czasach taki karny zostałby odgwizdany w większości lig świata.

Aguero, kiedy słyszy hymn Ligi Mistrzów.

Drugie najważniejsze wydarzenie meczu już za nami... Bo samo spotkanie... Cóż... Można sypać takimi ciekawostkami, że był to drugi mecz na świeżo otwartym stadionie Tottenhamu, gdzie piłkarze zadebiutowali ostatnio, pokonując w lidze Crystal Palace 2:0. Można coś tam szukać i pisać, że 3 ostatnie starcia między tymi zespołami padły łupem City i że tylko raz Pep Guardiola przegrał z "Kogutami" - w swoim pierwszym meczu jako "Obywatel". No i... w sumie tego typu informacje ratują nas, bo samo spotkanie było nudne jak flaki z olejem, było w nim dużo murowania, walki, przesuwania, taktyki i oglądało się to bardzo, bardzo ciężko. Jeśli obczaicie skrót, to może co prawda zobaczycie tam jakiś rajd Raheema Sterlinga, woleja Heung-Min Sona czy uderzenie Harry'ego Kane'a, ale nie dajcie się zmylić złudzeniu, że \dzisiaj w Londynie było jakieś tempo i emocje. No nie było. Dlatego tym bardziej należy szanować lubianego przez nas Pana Tomasza z kanału youtube'owego "JZW Piłka Nożna", który czerpał pozytywne bodźce i był kontent po pierwszych trzech kwadransach. Respekt!

W przypływie lawiny emocji niektórzy z kolei dochodzili do pewnych wniosków i odkryć:

I tak to się żyło spokojnie na tej wsi, raz na jakiś czas oglądając jakiś strzał czy zalążek akcji. Nie było to coś, czego spodziewałem się po tym etapie Ligi Mistrzów i po takich drużynach, tym bardziej z owianej mityczną sławą Premier League, w której tempo i intensywność przekraczają wszelakie normy Unii Europejskiej (co miało być jednym z powodów Brexitu), a przyjemność z jej oglądania zapewnia erekcję lepszą niż wszelkie mikstury rodem z apteki. Spodziewałem się czegoś innego, nawet jeśli miałoby się to wiązać ze zmiażdżeniem Tottenhamu przez City - chociaż bardziej preferowałem wymianę ciosów na topory.

Tymczasem topory śmigały, ale w pojedynkach między zawodnikami, czego ofiarą stał się mocno turbowany Harry Kane. Efekt? Kontuzja - i jak napisał jeden z brytyjskich dziennikarzy, nie wygląda ona najlepiej. Napastnik Spurs doznał urazu lewej kostki, z którą miał kłopoty już w styczniu. Wówczas wypadł na ponad 40 dni, a w przypadku Tottenhamu średni okres pauzowania przy takiej kontuzji wynosi ostatnimi czasy... ponad 30 dni. Tak napisał jeden z dziennikarzy, ja tego nie liczyłem.

Życie bez Kane'a nie jest niemożliwe. Jest po prostu trudne, ale jakoś można sobie poradzić. Tottenham zresztą udowodnił to 20 minut po zejściu Anglika, kiedy to niezawodny Koreańczyk Son zabawił się z obroną Manchesteru i wpakował jedynego gola w tym spotkaniu. Było przy tym trochę kontrowersji, bo:

1. Son wyszedł do podania boskiego Christiana Eriksena dosłownie o centymetry od spalonego. Jego ręka (nielicząca się rzecz jasna do ofsajdu) była już poza linią wyznaczoną przez defensywę.
2. Skrzydłowy złapał zagarną piłkę, gdy większość jej obwodu przekroczyła linię końcową. Powtórka pokazała jednak, że mu się udało.
3. Fabian Delph poddał w wątpliwość sens swojego istnienia w tym meczu, robiąc byki w ustawieniu i nie zachowując się najlepiej w sytuacji, gdy Son ustawiał sobie potem piłkę do strzału - płaskiego, pod Edersonem.

W skrócie: Son strzelił pierwszego gola na nowym stadionie w ogóle, w Premier League i w Lidze Mistrzów.

Pep Guardiola nie najlepiej trafił z wyborem wyjściowej jedenastki, ale tak długo dopóki był remis, nie przeszkadzała mu marna gra jego zespołu. Chociaż... gdy przegrywali było w sumie podobnie, bo dopiero na ostatnie minuty, w 89., wprowadził na boisko Kevina De Bruyne i Leroya Sane, którzy nie zdążyli w jakikolwiek sposób wpłynąć na losy rywalizacji. Tottenham zawalczył o wygraną i udało mu się, za co należą się mu gratulacje. Rewanż w Manchesterze będzie na pewno ciekawszy niż pierwsze starcie.

Ostatni raz Pep Guardiola wygrał na wyjeździe ćwierćfinałowego lub półfinałowego meczu Ligi Mistrzów w 2011 roku, gdy Phil Foden chodził jeszcze do szkoły.

Cytat z Tomasza Smokowskiego.

Autor

Piotr Tubacki

P_Tub