Gigi Buffon pisze list do... Gigiego Buffona

Wiemy, że naszymi czytelnikami są głównie młodzi ludzie, ale czy mieliście już w swoim życiu taką sytuacje, że chcieliście napisać list do młodszej wersji samego siebie? Ja mogę się przyznać, że wielokrotnie chciałem skorzystać z takiej możliwości, ale pewien piłkarz postanowił przejść od słów do czynów. Mowa o wybitnym bramkarzu, Włochu Gianluigim Buffonie. Golkiper Juventusu, który w styczniu przyszłego roku skończy 42 lata, postanowił wylać na papier to, co chciałby przekazać nastoletniemu Buffonowi.

Przyjęło się, że człowiek po czterdziestce jest osobą, która w swoim życiu wiele przeszła i ma już spory bagaż doświadczeń, chociaż na dobrą sprawę całe życie ma nadal przed sobą. A piłkarz, który na swoim koncie ma np. triumf w mistrzostwach świata z reprezentacją Włoch ma bez wątpienia wiele do przekazania sobie oraz młodym ludziom, którzy po lekturze tego listu powinni wyciągnąć dla siebie wiele wniosków na przyszłość.

Pismo Gianluigiego Buffona zaprezentowane na stronie "The Players Tribune" znalazł Filip Kapica czyli członek duetu "2AngryMen" na co dzień pracujący w telewizji Eleven Sports. Co rzuca się przede wszystkim w oczy? Były reprezentant Włoch stawia nacisk na to, że traktowanie jego osoby jako superbohatera doprowadziło go do poważnych stanów depresyjnych. Musimy zawsze brać poprawkę na to, że wyczynowi sportowcy to tacy sami ludzie, jak my i dotykają ich podobne problemy, z którymi mierzymy się na co dzień. 

Osoba nieustraszona może łatwo zapomnieć, że ma… umysł. Jeżeli jesteś nihilistą, to myślisz non-stop o piłce i twoja dusza zacznie wtedy więdnąć. W pewnym momencie depresja przygniecie cię do tego stopnia, że nie będziesz mógł się podnieść i to nawet z łóżka! Teraz możesz się z tego śmiać ile wlezie, ale to ci się naprawdę przydarzy. I to w momencie, kiedy będziesz na szczycie, gdy będziesz miał 26 lat i bronił w Juventusie oraz reprezentacji Włoch. Będziesz miał kupę kasy i szacunku. Niektórzy będą cię nazywać Supermanem. Ale ty nie będziesz superbohaterem, bo jesteś normalnym gościem. Nie różnisz się niczym od pozostałych. Presja twojego zawodu może zamienić cię w robota. Rutyna sprawi, że staniesz się więzieniem. Idziesz na trening. Wracasz do domu i oglądasz TV. Idziesz spać. Każdy kolejny dzień wygląda tak samo. Różnice polegają na tym, że raz wygrywasz, raz przegrywasz. I tak w kółko.

Otaczający nas świat powoduje, że coraz więcej ludzi odczuwa nieustępliwą presję, z którą tak na dobrą sprawę nie potrafi sobie poradzić. Przyjęło się jednak, że musimy być herosami i każda oznaka człowieczeństwa jest niestety traktowana jako oznaka słabości. Nastały takie czasy, że praktycznie żaden z nas nie może mieć gorszego okresu w swoim życiu, bo zostanie mocno zepchnięty na margines i pozostawiony samemu sobie. Najlepiej byłoby dać jakikolwiek krzyk rozpaczy, ale zazwyczaj okazuje się, że garstka osób jest w stanie usłyszeć nasze wołanie o pomoc. Gianluigi Buffon przede wszystkim przedstawił wizerunek depresji z własnej perspektywy i jest to niezwykle przejmujący opis. 

Pewnego razu, kiedy wstaniesz na trening, twoje nogi zaczną się trząść. Stracisz nad nimi kontrolę. Poczujesz się tak słaby, że nie będziesz zdolny prowadzić samochodu. Pomyślisz, że to zmęczenie lub jakiś wirus. Sprawy zaczną się jednak pogarszać, a ty zapragniesz tylko spać. Przez siedem miesięcy będzie ci ciężko znaleźć jakąkolwiek radość w życiu. W tej chwili będziesz musiał to przerwać. Wiem, że czytasz to jako 17-latek i zapytasz - Jak to możliwe? Jestem bardzo szczęśliwym człowiekiem. Jestem urodzonym liderem. Jeśli trafię do Juventusu, to będę kasował miliony i miał gwarancję radości. W takiej sytuacji nie ma miejsca i szans na jakąkolwiek depresję.

Gianluigi Buffon odnosi się również do pierwszych kontaktów z piłką nożną i tłumaczy wszystkim, dlaczego jego bramkarskim idolem był Thomas N’Kono. Kim jest wspomniany N'Kono? To były reprezentant Kamerunu, który w latach 80. strzegł bramki hiszpańskiego Espanyolu. Obecnie 64-letni N'Kono w czasie profesjonalnej kariery aż trzykrotnie reprezentował swoją ojczyznę na mistrzostwach świata. Z perspektywy lat trzeba przyznać, że te powody są niezwykle prozaiczne, ale właśnie w taki sposób świat jest obserwowany oczami dziecka i miejmy to na uwadze, gdy czytamy te słowa. W końcu każdy z nas miał dziecięcego idola.  

Zadajmy sobie zatem teraz jedno ważne pytanie. Pamiętasz, dlaczego zdecydowałeś się na futbol? I proszę nie opowiadaj, że tylko dlatego, że imponował ci Thomas N’Kono. Nie kończ tego tak płytko. Pójdźmy dalej, wyjaśnijmy cały ten proces. Na pewno pamiętasz każdy detal. Miałeś 12 lat. Mundial w 1990 roku był rozgrywany we Włoszech. Argentyna - Kamerun na inaugurację na San Siro. Co widzisz? Dziwną nazwę: Kamerun. Nie wiesz, gdzie to państwo leży. Nie wiedziałeś jeszcze przed chwilą, że taki kraj w ogóle istnieje. Oczywiście kojarzysz Argentyńczyków i Maradonę, ale dostrzegasz pewną dziwną rzecz w Kameruńczykach. Upał wciąż daje w kość, a ich bramkarz jest wystrojony od stóp do głów w długie czarne spodenki i zieloną bluzę z różowym kołnierzykiem. Sposób, w jaki się porusza i w jaki stoi! I ten wąs! Facet kradnie twoje serce. Jest największym kozakiem, jakiego widziałeś na oczy!

Potem przyszedł czas na magię. Rzut rożny dla Argentyny, Thomas chwyta piłkę i wykopuje ją na 30 metrów w górę. To moment, w którym wiesz, co chcesz robić przez resztę życia. Nie chcesz być po prostu bramkarzem. Chcesz być zawodnikiem tego typu. Chcesz być szalony, odważny, wolny. Dlatego zostałeś bramkarzem. Nie dla hajsu czy sławy, a ze względu na artyzm i styl Thomasa N’Kono. Ze względu na jego DUSZĘ. Pamiętaj, pieniądze i sława nie są celem samym w sobie. Jeżeli nie zadbasz o swoją duszę i nie będziesz szukasz inspiracji poza piłką, to będzie tylko gorzej. Gdybym mógł dać ci tylko jedną radę, to chciałbym, żebyś wykazał więcej ciekawości świata. Oszczędziłbyś wtedy samemu sobie i przede wszystkim rodzinie sporo bólu.

Po lekturze tego listu wyłania się zupełnie inny obraz Gianluigiego Buffona, który musiał wykazać się niesamowitą odwagą, by móc otworzyć się przed całym światem i przedstawić własny światopogląd na otaczającą nas rzeczywistość. Oprócz tego nie bójmy się okazywać swoich słabości, bo duszenie w sobie tych wszelkich emocji może zakończyć się tragicznie. Możecie się ze mną nie zgodzić, macie do tego pełne prawo, ale czuję to, że ten tekst może wiele wnieść do mojego życia. W końcu jeden z najlepszych bramkarzy naszych czasów jest taki sam, jak my wszyscy. 

Autor

Mikołaj Krzywkowski

Krzywy94