W United stabilnie, czyli ch***wo. Wicemistrz Anglii remisuje z beniaminkiem

Dzień dobry, cześć i czołem! Jesteśmy w trakcie 6. kolejki angielskiej Premier League, a jednym z jej najciekawiej zapowiadających się spotkań jest konfrontacja Manchesteru United z Wolverhampton. Diabły vs Wilki. Wicemistrz Anglii vs Mistrz Championship. Tę potyczkę można było oprawić kilkoma tytułami, ale czy można ją zaliczyć do grona meczów, które zaparły nam dech w piersiach? Zapraszam do podsumowania!

Manchester United powrócił na Old Trafford po serii trzech wyjazdowych wojaży: z Burnley, Watfordem oraz Young Boys Berno. Ku mojemu zadowoleniu, a także zaskoczeniu, wszystkie wygrał. Być może to skłoniło do powrotu na trybuny Teatru Marzeń sir Alexa Fergusona. Legendarny szkocki menedżer niecałe pół roku temu zmagał się z poważnymi kłopotami zdrowotnymi. Koniec końców, wszystko dobrze się skończyło i dzisiejszego sobotniego popołudnia mogliśmy go dostrzec w gronie oglądających zawody w Manchesterze.

Czy ja coś wspominałem o tym, że w tym meczu brał udział mistrz Championship? Ktoś nieobeznany z angielskim futbolem obserwujący to spotkanie przez pierwszy kwadrans mógłby stwierdzić, że to piłkarze w czerwonych koszulkach niedawno awansowali z drugiej ligi. Od pierwszego gwizdka Pana Kevina Frienda zespół Nuno Espirito Santo ruszył do ataku, co przy odrobinie skuteczności mogło zakończyć się otwarciem wyniku. Dogodną szansę miał Raul Jimenez, którego strzał obronił nogami David De Gea. Hiszpan po nieudanym mundialu, a także początku sezonu zaczyna wchodzić na swoje optymalne obroty. Swoje szanse na ucieszenie kibiców gości mieli również środkowi obrońcy: Ryan Bennett i Wily Boly. Obydwu zabrakło jednak trochę szczęścia po dośrodkowaniach z rzutu rożnego.

Fortuna sprzyjała za to piłkarzom Jose Mourinho, którzy po pierwszym groźnym wypadzie pod bramkę przeciwnika objęli prowadzenie. Wybitą przez stoperów piłkę do Freda zgrał Paul Pogba, a Brazylijczyk po zwinnym obróceniu się w stronę bramki posłał futbolówkę do siatki prawą nogą precyzyjnym uderzeniem po ziemii.

Później United zrobił to, co pod batutą The Special One potrafi najlepiej. Uspokoił grę i całkowicie wręcz zneutralizował ekipę Wolves. Spora w tym zasługa wspomnianego wcześniej Freda. Nowy nabytek grał tak, jak od niego oczekiwano, był świetnym łącznikiem między defensywą i ofensywą. Przed przerwą mógł podwoić swój dorobek bramkowy, jednak po jego uderzeniu z wolnego świetną robinsonadą popisał się Rui Patricio.

[Zobacz też: Spałem na stadionie! Jak to jest 4. liga, to nie mam pytań]

Nuno Espirito Santo musiał dać w szatni ostrą reprymendę swoim zawodnikom, bo powiedzieć, że rozpoczęli oni nieźle drugą połowę, to jak nie powiedzieć nic. Z prawej strony dośrodkował Helder Costa, a przytomnością umysłu wykazał się Jimenez, który wyłożył piłkę do niepilnowanego przed polem karnym Joao Moutinho. Portugalczyk posłał piłkę w okienko bramki De Gei – piękny gol mistrza Europy z 2016 roku.

Jeśli ktoś uważa, że stracona przez United bramka podziałała na nich jak płachta na byka, to źle uważa. Wręcz przeciwnie – to Wilki atakowały z większym animuszem. Z minuty na minutę rozkręcali się Helder Costa, a także Diogo Jota, którzy starali się indywidualnie przedrzeć pod pole karne gospodarzy. Za każdym razem MU z opresji ratował jednak Chris Smalling.

Po zmianie stron całkowicie zgasł Fred – czego efektem było przedwczesne zejście gracza Szachtara Doneick. W jego miejsce na murawie pojawił się Juan Mata, a wraz z nim Anthony Martial, który zastąpił Alexisa Sancheza. Mourinho dał swoim podopiecznym wyraźny sygnał do ataku, a efekty mogły być piorunujące. Mogły, gdyby Lukaku lepiej przyłożył głowę po świetnym dośrodkowaniu Pogby. Francuz jako jedyny z drużyny był aktywny i próbował zmienić wynik spotkania, podejmując odważne decyzje, takie jak bezpośrednie strzały z wolnego z ponad 30m. Lecz nie oszukujmy się – Fredowi już lepiej to wychodziło.

United próbował wyszarpać zwycięstwo w typowy dla siebie sposób – lagą na Lukaku i Fellainiego. Mało brakowało, a któregoś z Belgów wyręczyłby Conor Coady, który po dośrodkowaniu Andreasa Pereiry z narożnika boiska omal nie posłał piłki do własnej bramki. „Zabrakło” kilku centymetrów. Wolverhampton wynik 1-1 wyraźnie pasował, czasem coś przebąkiwał pod bramką De Gei. A to mizerny strzał Rubena Nevesa, a to niedokładne uderzenie Traore. Widząc nieporadność zarówno jednych, jak i drugich, arbiter postanowił skrócić męki moje, Fergusona, a także pozostałych kibiców i zakończył to spotkanie.

Tym samym zwycięskie serie obu drużyn zostały brutalnie przerwane. W obu przypadkach trwały one aż dwa (!!!) spotkania. Do Teatru Marzeń powrócił dziś sir Alex Ferguson – niestety dla kibiców Czerwonych Diabłów nie powrócił pamiętny Fergie Time. Tym samym dwudziestokrotni mistrzowie Anglii po raz kolejny tracą dystans do czołówki. Tymczasem Wolverhampton ciuła ligowe punkty, których ma już 9. Dawno nie widzieliśmy w Premier League beniaminka z takim potencjałem ludzkim – wszystkie prognozy wskazują, że utrzymają się bez problemów. Czy z przygody Wilków w najwyższej klasie rozgrywkowej będzie jednak coś więcej? Pożyjemy, zobaczymy.

Autor

Piotr Adamus

It5M4nk0oT