Kto by pomyślał, no nie do wiary! PSG i Man City to wredne kanciary...

Ten tytuł miał być zdecydowanie bardziej clickbaitowy, prawie że na takim poziomie, jakie ujrzycie bądź już ujrzeliście na innych popularnych stronach internetowych. Wiecie, hasła typu "SZOK!" bijące wielkimi literami ze strony głównej, no i takie tam. Postawiłem jednak na ironiczną rymowankę, obrazującą moją pierwszą reakcję na ujawnione informacje. Zresztą, myślę, że nie tylko moją... czyż nie? No bo kto byłby w dzisiejszych czasach zaskoczony potencjalnymi oszustwami akurat ze strony klubów rządzonych przez obrzydliwie bogatych szejków z Bliskiego Wschodu?

Dobra, wybaczcie mi ten przydługawy i mało konkretny wstęp, przejdźmy w końcu do rzeczy. Pamiętacie Football Leaks? To taka fajna stronka, która pojawiła się jakieś trzy lata temu i już od pierwszego dnia jej istnienia było o niej głośno. Pomyślcie o wszystkich najgłośniejszych aferach i oszustwach, które zatrzęsły piłką nożną w ostatnich latach. Kwota transferu Neymara, Bale'a, Jamesa? Oszustwa podatkowe w Hiszpanii? Zamieszanie przy wyborze gospodarzy Mistzostw Świata? Gwarantuję Wam, że prawie każda z nich wyszła na jaw właśnie dzięki Football Leaks, a i w ujawnianiu pozostałych tenże portal miał swój spory udział. W 2015 i 2016 roku przez ledwie kilka miesięcy narobili oni takiego syfu, że musieli zniknąć z Internetu na jakiś czas... aż do dziś.

Ktokolwiek za tym stoi, trzeba mu przyznać, że umie trafić w dobrą nutę. Chyba nie dało się lepiej przyciągnąć naszej uwagi, niż zaczynając serię (tak, drodzy państwo, sensacji i rewelacji ma być dużo więcej - i daje słowo, że o wielu z nich przeczytacie na Footrollu!) przecieków od historii, jak to Manchester City oraz Paris Saint-Germain dzięki pomocy wysoko postawionych urzędników z UEFY uniknęły kar, których inny klub uniknąć by nie miał prawa.

Przepraszam, że wysyłam tego maila w środku piątkowej nocy. [...] Zobaczysz, że czasami używam słownictwa wyglądającego bardziej "poważnie". [...] Proszę, przeczytaj ten dokument w tym duchu [przyjaźni]. [...] Wreszcie, chciałbym podziękować Tobie za twoje zaufanie. Wiesz, że możesz mi zaufać.

Mailowa konwersacja dwóch starych przyjaciół? Otóż nie. Taki właśnie e-mail wysłał Khaldoonowi Al Mubarakowi, prezesowi Manchesteru City, nie kto inny jak Gianni Infantino, wtedy znany jeszcze w Polsce jako "Łysy z UEFA", a obecnie prezydent FIFY. Szwajcar wydaje się centralną postacią tego wątku zarówno w przypadku The Citizens, jak i PSG, co z pewnością nie pomoże mu w dalszej karierze - ba, postawi jej ciąg dalszy pod dużym znakiem zapytania.

Sezon 13/14 był pierwszym, w którym drużyny zakwalifikowane do europejskich pucharów podlegały regulacjom Finansowego Fair Play (FFP). Był to prestiżowy projekt prezydentury Michela Platiniego, ówczesnego prezydenta UEFA, który pozwolił też wypłynąć na szerokie wody sympatycznie wyglądającemu (bo coraz bardziej wątpię, czy po prostu sympatycznemu) Szwajcarowi. Zarówno władze Man City, jak i PSG doskonale wiedziały, że ich dotychczasowy sposób zarządzania klubem oznacza prawie pewne potężne kary z tego tytułu, chyba że...

No właśnie - "chyba że". W tym momencie nieodwracalnie przekraczamy granicę legalności działań, jakie będą tu opisywane. Wydaje się, że jako organizacja sprawująca władzę nad europejską piłką nożną FIFA powinna mieć władzę, a kluby powinny być wobec niej posłuszne i potulne jak baranki. Znowu, nic bardziej mylnego. Każde działanie, jakie próbowali oni podjąć wobec Manchesteru City oraz PSG, a które nie było tym klubom po drodze, spotykało się z groźbami. Groźbami, których ze względu na majątek Arabów UEFA nie była w stanie się przeciwstawić.

Co więc zrobiła UEFA? Tam zdanie były wówczas podzielone... a potem wkroczył Infantino i nie bacząc na wątpliwości, zrobił, co uznał za stosowne. Pisząc to, mam na myśli - zaczął polubownie negocjować z oboma klubami, co rusz starając się łagodzić nastroje. Doszło wiec do odwrócenia ról - to UEFA stała się potulna wobec PSG i Man City. Kto wie, czy to nie ten bardzo niebezpieczny precedens doprowadził do chorej sytuacji, w jakiej znajdujemy się dziś.

Infantino w tajemnicy wielokrotnie spotykał się z przedstawicielami klubów, do czego nie był upoważniony. Negocjował z nimi ugody, do czego tym bardziej nie był upoważniony. Złamał przepisy, przy których ustanawianiu sam brał udział. Zupełnie pominął przy tym CFCB - organizację przeznaczoną właśnie do podejmowanie decyzji w zakresie karania drużyn łamiących FFP, powołaną jako NIEZALEŻNĄ nawet od samego prezydenta UEFY! Infantino doprowadził w ten sposób do rozłamu w jej władzach, doprowadzając do odejścia Briana Quinna, głównego śledczego. Sprawa została jednak w trymiga zamieciona pod dywan i mało kto o niej usłyszał.

Warto w końcu powiedzieć, w jaki sposób łamane były zasady FFP i o jakich kwotach mówimy. W przypadku PSG, Qatar Tourism wypłacał im... 215 milionów euro rocznie. Dla porównania, Deutsche Telekom płacił wówczas Bayernowi "tylko" 29 milionów. Przepaść - ale to nie wszystko. Dziewięciocyfrowa kwota miała stanowić tylko pozory, a faktycznie przelewane było znacznie więcej pieniędzy! Dodatkowy problem stanowi fakt, że PSG mówiło o Qatar Tourism nie jako o sponsorze, a jako o partnerze marketingowym, promującym kraj Kataru, co zmniejszało dozwoloną wartość kontraktu. W rezultacie, umowa pomiędzy oboma stronami przekraczała limity... 80-krotnie.

Mimo tego, do wymierzenia potężnej kary nie doszło. Zamiast tego, pomiędzy lutym a majem 2014 roku zorganizowano serię spotkań pomiędzy Infantino i Khelaifim (prezydentem PSG), a w niektórych z nich brał udział również Michel Platini. Katarczycy zażądali, by negocjacje odbywały się tylko na najwyższym szczeblu i nadal nie przestawali wygrażać władzom UEFY potencjalnymi konsekwencjami braku ugody. Rezultatem tego bylo... wycofanie się prawnika organizacji piłkarskiej i "wybranie sobie kary" przez PSG, oczywiście w granicach rozsądku (o ile jeszcze wtedy takie istnialy). Jedyne, co udało się wskórać Infantino, to obniżenie finansowego dopingu do poziomu, który przekraczał limity tylko... 30-krotnie. Sukces!

Finansowe rezultaty Manchesteru City były równie katastrofalne. 451 milionów euro straconych pomiędzy rokiem 2009 a 2011 mówi samo za siebie. Ferran Sorrano, dyrektor generalny, groził UEFIE skierowaniem sprawy do trybunałów Unii Europejskiej, lecz wszystkie dowody wskazywały przeciwko The Citizens. Trzy z czterech kontraktów sponsorskich miało być prawie dwa razy za wysokie w porównaniu do sum, które klub przedstawiał w dokumentach. Tutaj również sytuacja skończyła się tak samo - do gry wkroczył Infantino, załatwił wszystko polubownie, a klub w porozumieniu z UEFĄ wybrał sobie rozsądną karę, która nie podważała wizerunku żadnej ze stron.

Koniec końców PSG i Man City zapłaciły ledwie po 20 milionów euro, mimo że ci drudzy do samego końca wzbraniali się przed jakąkolwiek dotacją pieniężną, Dopiero gdy o swojej lojalności rozzłoszczonych brakiem postępów szejków zapewnił sam Platini, a jako ostateczność pojawiła się groźba wykluczenia z Ligi Mistrzów, władze klubu przekonały się do i tak bardzo korzystnego wyroku w gotówce. W rezultacie, przez ostatnie 4 lata oba zespoły radośnie hasają sobie po rynku transferowym, wydając już ponad miliard euro, podczas gdy inne, nie mające siły przebicia mniejsze drużyny obrywają karami wykluczenia z europejskich pucharów. Jaką daje nam to wizję futbolu w przyszłości? Cytując Gianniego Infantino z tego samego e-maila...

Bądźmy pozytywnie nastawieni!

Chorą.

Autor

Jakub Pietruszewski

Kubsuuu