Panie, dawaj mnie ten mecz - Austria kontra Polska!

Dzisiaj zaczynamy eliminacje, więc polscy piłkarze w końcu potraktują poważnie jakiś mecz. „Great success!” Tak powiedziałby Borat. Ale tym razem moglibyśmy już skończyć śmieszki i pokonać Austriaków. Nie chcemy ich zgnieść, chcemy z nimi wygrać. Remis po dobrej grze też będzie do zaakceptowania, jesteśmy mądrymi ludźmi, każdy z tych dwóch wyników przyjmiemy w zależności od okoliczności. Ale może już pora przestać przegrywać?

Austria to drużyna, przed którą każdy nas przestrzegał. Tak samo było przed Portugalią, Kolumbią, Senegalem, także Czarnogórą. Ale nie mówmy, że nasza grupa jest silna. W eliminacjach dopisało nam szczęście, dostaliśmy najbardziej nieekskluzywną grupę w ostatniej historii. To nawet słabszy zestaw niż w eliminacjach do mistrzostw świata, a tam radziliśmy sobie różnie. Nikt nie chce popsuć tej ładnej statystyki, która pokazuje wprost – po jednej porażce w poprzednich eliminacjach, i do EURO 2016, i do MŚ 2018. Dacie radę nie zawieść w tych dziesięciu meczach?

Dwa miejsca w grupie dają awans bezpośredni, na mistrzostwa Europy jedzie prawie pół kontynentu. Latanie po Starym Kontynencie trochę pokaże, jak będzie wyglądała ta edycja EURO. Rozegra się ona w wielu miastach, z goszczącymi najważniejsze spotkania Baku i Londynem na czele.

Pierwszego rywala podejmujemy na wyjeździe. Do tej pory ciągle tak było:
- z Czarnogórą w 2012 roku zremisowaliśmy 2:2,
- w 2014 roku pokonaliśmy 7:0 Gibraltar,
- w 2016 roku daliśmy sobie we frajerskim stylu wydrzeć zwycięstwo nad Kazachstanem i skończyło się 2:2,
- w Lidze Narodów zaczęliśmy także od remisu na wyjeździe – 1:1 z Włochami.
Czy tak będzie z Austrią?

Mecze wyjazdowe o punkty wygrywamy rzadko, ale kiedy już wygrywamy, to w wielkim stylu. 3:0 z Rumunią, 6:1 z Armenią, 4:0 z Gruzją – da się to zrobić.

Kolejna rzecz to marzec. Tak, miesiąc też jest istotny. Dobrze wiecie, że nie tylko polskie kluby, ale też reprezentacja niezbyt lubi marzec. Od dawna na wiosnę nikt nie został w europejskich pucharach klubowych. A jeśli chodzi o mecze o punkty, to przypominamy sobie w najnowszej historii:
- porażkę 1:3 z Ukrainą w 2013 roku,
- remis z Irlandią 1:1 w 2015 roku, który został wywalczony w bardzo złym stylu, w mocno osłabionym składzie,
- wygrana 2:1 z Czarnogórą w 2017 roku, która również nie była aż taka pewna (do momentu błysku Zielińskiego i gola Piszczka).

Sami widzicie, że los bywa przewrotny. Jeśli ma zatem oddać dziś Polsce to, co zabrał w zeszłym roku, to powinniśmy przejść spokojnie całe eliminacje i w listopadzie świętować awans na kolejną imprezę - czwartą w tej dekadzie, siódmą w XXI wieku.

Trzeba dziś stanąć naprzeciw Dragovicia, Alaby, Baumgartlingera, Arnautovicia, Ilsankera, Wolfa, Proedla i po prostu zagrać swoje, pokazać się z tej strony, którą co tydzień widzi w klubach. Dziś siadamy przed telewizorami bez nadziei na zwycięstwo, bo może w ten sposób po prostu pójdzie lepiej.

Według Tomasza Włodarczyka z "Przeglądu Sportowego", wyjdziemy na to spotkanie w najsilniejszym możliwym zestawieniu: Szczęsny - od lewej Bereszyński, Glik, Bednarek, Kędziora - od lewej Zieliński, Krychowiak, Klich, Grosicki - Milik, Lewandowski. Ma to być standardowe 4-4-2. Wreszcie! Wreszcie nie będziemy musieli się męczyć w innych formacjach, więc ten skład jest bardzo dobrą wiadomością. Panowie Piątek, Kądzior, Frankowski, Błaszczykowski oraz Pazdan powinni być pierwszymi wyborami do zmian w tym spotkaniu. Oby tylko nasz selekcjoner wytrzymał psychicznie. Umówmy się, że nie jesteśmy tego pewni...

Póki co standardowo spójrzmy na te spotkania, które przypomną nam, że potrafiliśmy z Austriakami wygrywać:

Autor

Rafał Majchrzak

RMnaTT