Mundial 2018: która kadra najstarsza, która najwyższa, która bierze najwięcej "farbowanych lisów"?

Statystyki są fajne, dlatego Centre International d’Étude du Sport lub jak kto woli CIES, też jest fajny, bo liczy różne rzeczy i później udostępnia wyniki, które my możemy sobie obczaić. Zastanawialiście się może nad tym, która kadra na przyszłorocznym Mundialu będzie najmłodsza, która najniższa, w której kadrze najwięcej piłkarzy urodziło się poza granicami własnego kraju? Nie? No trudno, ale zaraz się tego dowiecie!

Najpierw wiek. Jeśli weźmiemy wszystkie 32 reprezentacje, to ich średnia wyniesie 27,4 lat. Dla porównania badacze CIES zauważyli, że w 31 ligach europejskich ta średnia wyniosła ok. 25 lat, co pokazuje, że w drużynach narodowych selekcjonerzy raczej preferują sprawdzone rozwiązania i ogranych piłkarzy. No i w sumie nic w tym dziwnego. Kadra to nie klub, ona nie wychowuje, ona czerpie z tego, co wypracują zespoły ligowe i bierze to, co jest. Bierze po prostu najlepszych. W reprezentacjach nie ma za bardzo czasu na to, żeby testować, jest co najwyżej kilka sparingów, ale są one rozgrywane stosunkowo rzadko, a natężenie wielkich imprez i eliminacji jest spore. A tam nie ma już miejsca na pomyłki.

Z góry powiem, że druga tabelka, jak zresztą sami widzicie, pokazuje średnią wieku poszczególnych federacji, ale nad tym nie będę się pochylał. Zwrócę uwagę na poszczególne reprezentacje i na wysoką pozycję Polski, która według tych wyliczeń jest dziewiątą najstarszą drużyną na Mistrzostwach Świata. Dodam tylko, że w tych wyliczeniach wzięto pod uwagę wiek obecny, na dzisiaj, więc za nieco ponad pół roku cyferki mogą być jeszcze większe. W każdym razie przeciętny Polak ma 28 lat, co chyba nikogo specjalnie nie dziwi. Zobaczcie natomiast tych skubańców z Niemiec, mistrzowie Świata, a mają drugą najmłodszą ekipę. To mnie akurat nie zaskoczyło, przypuszczałem, że będą wyglądać "młodo", ale spodziewałem się jeszcze kilku innych drużyn młodszych od nich. A tymczasem jest tam tylko Nigeria. Perspektywicznie wyglądają też Anglia oraz Francja.

Teraz skupmy się na wzroście. Zestawienie to będzie bardzo ciekawe w momencie losowania grup, ponieważ będzie całkiem wesoło, jeśli najwyższe drużyny trafią do jednej stawki razem z tymi najniższymi. Wtedy stałe fragmenty gry okażą się kluczowe, a ci malutcy będą mieli nieźle przerąbane. Średni wzrost wszystkich drużyn Mundialu to 181,7 cm, czyli mniej niż ja mam wzrostu. A nigdy nie uważałem się za wieżowca... W każdym razie nie dziwi na pewno fakt, że zespoły zajmujące miejsca 2-4 to Skandynawowie, kolejno: Szwecja, Islandia i Dania. Liderem jest najwyższa Serbia i ich 185,6 cm. Po drugiej stronie są Latynosi, chociaż najniższa jest Arabia Saudyjska i jej 176,2 cm. Spora jest różnica między nimi, a drugimi najniższymi Japończykami (to też nie Latynosi), bo aż 1,9 cm! Dla porównania między Serbami, a Szwedami jest to tylko 0,4 cm. W każdym razie na samym dole dobrze bawią się również Peruwiańczycy, Argentyńczycy, Meksykanie, Urugwajczycy oraz Hiszpanie, których celowo dałem na końcu, ponieważ są oni jedyną reprezentacją europejską, która ma średnią wzrostu poniżej 180 cm.

A teraz w ogóle bardzo ciekawa statystyka, bo o ile o wieku mówi się wszędzie i zawsze, o wzroście mniej, ale też się mówi, o tyle prawie w ogóle nie mówi się o miejscu urodzin piłkarzy. Bo to, że ktoś reprezentuje państwo X, nie oznacza, że się w tym państwie urodził. CIES wziął sobie 1032 piłkarzy, którzy zagrali w kwalifikacjach oraz 40 graczy rosyjskich, no bo wiadomo, że gospodarz w eliminacjach nie grał. Wyszło im, że 98 zawodników, czyli 9,1% całości, to goście urodzeni poza granicami kraju, który reprezentują. Oczywiście miażdży tutaj Afryka z marokańskim hegemonem na czele, bo aż 61,5% Marokańczyków nie urodziło się w Maroku. Drugi jest Senegal ze swoimi 39,4%, piąta jest Tunezja z 23,5%, a siódma Nigeria z 11,4%. Siedem reprezentacji może poszczycić się tym, że wszyscy jej piłkarze urodzili się na terenie ich państw, a są to Brazylia, Iran, Korea Południowa, Arabia Saudyjska, Kolumbia, Meksyk oraz... Niemcy! Oj, zaboli niektórych dupka, że jak to Niemcy lepiej od Polaków! Ale takie są fakty. Komuś może się nie podobać Özil, Boateng, Sane, Gündogan, Rüdiger itd., ale fakty są takie, że wszyscy oni urodzili się za naszą zachodnią granicą i tam właśnie się wychowali, od małego nawijając po niemiecku, a nie po turecku czy jakiemuś tam innemu (choć nie wykluczam, że też w innych językach mówili, nie wiem, nie sprawdzałem). Taki Thiago Cionek chociażby urodził się w Brazylii. 

No i na koniec zestawienie tego, ilu piłkarzy w konkretnych reprezentacjach gra w swoich ojczyznach, a ile pojechało za chlebem za granicę. Okazuje się, że Polska nie wypada w tej tabelce tak słabo, bo jest dokładnie w połowie stawki - 76,9%. Właściwie to jest nawet w tej lepszej połowie, chociaż jak sami widzicie, procenty w poszczególnych krajach są ogromne. Średnio jest to 64,6% piłkarzy z lig zagranicznych, co zdecydowanie zaniżają Anglia i Arabia Saudyjska, które wszystkich swoich kopaczy mają pod ręką, w kraju. Nieźle wypada też Rosja i ich 5%, które zapewne wykręcają im naturalizowani Konstantin Rausch oraz Roman Neustädter. Czwarci najlepsi są pod tym względem Niemcy, ale zauważmy, że jest to ogromna przepaść od Rosjan, bo mistrzowie mają 32,4% gości z innych lig. Nieźle też wypadają Hiszpanie i ich 35,3%, a więc wszyscy przedstawiciele trzech najlepszych lig Europy mają się okej. Na zupełnie przeciwnym biegunie są Chorwaci, Szwedzi i Islandczycy, którzy nie mają w kadrze ani jednego piłkarza z rodzimej ligi. Niewiele do tego "osiągnięcia" brakuje też Senegalowi - 97%.

Wnioski? 

Autor

Piotr Tubacki

P_Tub