ITALIA w finale! Kto poprowadził ich do piłkarskiego nieba? [OCENY]

Piękny był to półfinał, nie zapomnimy go nigdy! Jako, iż mistrzostwa Europy wkroczyły w fazę, w której zostały jedynie drużyny europejskiego "creme de la creme", nie można mówić o nudzie. Po pierwszym starciu 1/2 finału poznaliśmy pierwszego finalistę, który już 11 lipca wybiegnie na Wembley w walce o tytuł. W starciu z Hiszpanią obronną ręką wyszli Włosi, po emocjonującym konkursie rzutów karnych .

Mecze Serie A, LaLiga oraz innych najlepszych lig pełnoletni widzowie mogą oglądać i obstawiać na stronie sponsora portalu, Betclic.pl. SPRAWDŹ TUTAJ! 

MATERIAŁY PROMOCYJNE PARTNERA | W grach hazardowych mogą uczestniczyć wyłącznie osoby, które ukończyły 18 lat. Udział w nielegalnych grach hazardowych jest przestępstwem. | Hazard może uzależniać. BEM to legalny bukmacher. Gra u nielegalnych grozi konsekwencjami prawnymi.

Jak przystało na trwający turniej EURO, nie było przynudzania. Choć oba zespoły podeszły do siebie z szacunkiem i pełną świadomością klasy rywala, nie było oszczędzania sił, zdrowia ani ustępowania. Poziom zaprezentowany przez zawodników "Squadra Azzurra" i "La Furia Roja" był adekwatny do rangi spotkania, jakie było przez nich rozgrywane. Ostatecznie górą okazali się być Włosi, którzy pomimo nieustającego naporu reprezentacji Hiszpanii zdołali awansować. Choć regulaminowy czas gry został zdominowany przez piłkarzy Luisa Enrique, nie zdołali przekuć jej na wymierną korzyść. Zostali za to ukarani w konkursie jedenastek.

BOHATER:

Federico Chiesa - prawdziwy as, a nawet joker w rękawie Roberto Manciniego. Gdy futbolówka trafiała pod jego nogi pewnym było, iż dojdzie do zagrożenia bramki Hiszpanów. Jego trafienie po zejściu na prawą nogę dało "Squadra Azzura" niezwykle ważne prowadzenie. Było to o tyle kluczowe, że to ich rywale dominowali i zdawali sie kontrolować przebieg gry. Ścigał się z Iberyjczykami, mijał ich, dogrywał kolegom, oddawał celne strzały. Mimo, iż zdarzało mu się odpuścić krycie (na co zwracał mu uwagę Veratti) zaliczył kompletny występ.

WYRÓŻNIENIE:

Koke - totalny szef środka pola w reprezentacji Hiszpanii. Mógł zaliczyć co najmniej dwie asysty, gdyby tylko jego boiskowi koledzy okazali się być nieco bardziej skuteczni. Odbierał piłkę, grał twardy, aczkolwiek techniczny futbol, podaniami łamał nie tylko linię, lecz także schematy. Gdy na murawę wbiegł za niego Rodri w celu gonienia wyniku, sympatycy "La Furia Roja" jedynie wypuścili powietrze.

Dani Olmo - niezwykle efektowny i efektywny zawodnik. Piłkarz Lipska regularnie wnosił dodatkową wartość do poczynań swojej drużyny, ponadto jego wysiłek dostrzegalny był zarówno w ofensywie jak i w destrukcji. Groźne wrzutki, zejścia do środka, podania prostopadłe i uderzenia z dystansu - jego wachlarz był szeroki. Jako iż wybierał ryzykowne zagrania, które mogły przynieść dużą korzyść, lub zakończyć się fiaskiem, skuteczność jego podań kształtowała się w regulaminowym czasie gry na poziomie 69%.

 Pedri Gonzalez - 18-latek z "Dumy Katalonii" zagrał niczym stary wyga. W Hiszpanii pojawiły się głosy, iż w wieku 18 lat nawet sam Andres Iniesta nie rozgrywał spotkań na takim poziomie. Dość powiedzieć, że w regulaminowym czasie gry zaliczył 100% celnych podań i wykreował 1 "big chance",  zaliczył także 2 podania prostopadłe, które zszokowały Włochów. No może poza Bonuccim, który rozgrywał tego dnia świetne zawody. Razem z Sergio Busquetsem zdominowali środek pola przez znaczną część spotkania. Starszy z zawodników nie zasługuje jednak na wyróżnienie, głównie z powodu kilku błędów, które mogły się okazać opłakane w skutkach.

Alvaro Morata - silno-słaba, nierówna i zagadkowa psychika napastnika Juventusu Turyn. Zarówno w dogrywce spotkania z Chorwacją jak i w ostatnim kwadransie spotkania przeciwko Italii zanotował niezwykle ważne trafienie przedłużające życie i szanse na awans do kolejnej fazy turnieju. Szarpał, starał się, zostawiał serce na boisku. Za jego wysiłkiem nie szła jednak jedynie strata energii, ale realna wartość dla reprezentacji Hiszpanii. Groźne wejście w pole karne, poszukiwanie kolegów i ostatecznie przestrzelony karny. Trudna historia Iberyjskiego snajpera.

Jorginho - najlepszy zawodnik środka pola w "Squadra Azzurra". Zaliczył wiele odbiorów, przebiegł wiele kilometrów, starał się tworzyć przestrzenie i kasować groźne i dynamiczne akcje Hiszpanów w zarodku. Niejednokrotnie mu się to udało, co należy uznać za dużą zasługę dla ostatecznego wyniku starcia. Jeden z najlepszych na murawie w drużynie Roberto Manciniego, dodatkowo jego spokój dawał Italii wiele pewności w rozegraniu. Zdobył także ostateczne trafienie w konkursie jedenastek.

Gianluigi Donnarumma - nowy zawodnik Paris Saint-Germain miał zdecydowanie więcej okazji do wykazania się na linii bramkowej niż jego oponent, Unai Simon i robił to wyśmienicie. Co najmniej trzy z jego interwencji były wartością dodaną, czymś, czego nie trzeba było od niego oczekiwać. Hiszpanie napierali, jednak włoski golkiper odpierał te ataki wychodząc z nich obronną ręką. Pewny punkt drużyny, który w trudniejszych chwilach potrafił krzyknąć do i na kolegów, w celu pobudzenia ich koncentracji i uwagi. Dodatkowo odegrał ważną rolę przy bramce Chiesy.

ROZCZAROWANIE:

Nicolo Barella - w pierwszej połowie niewidoczny, w drugiej ledwo co. Miał być katalizatorem środkowej linii, a nierzadko dorzucał obowiązków do pełnego już worka Jorginho. Zanotował dwie niewymuszone straty, które przy większym współczynniku skuteczności u Hiszpanów prawdopodobnie zakończyłyby się poważnym zagrożeniem bramki Donnarummy, lub nawet stratą trafienia. Biegał bardzo dużo, jednak nie wydawało się, aby przynosiło to jego zespołowi jakąkolwiek zauważalną korzyść.

Marco Veratti - gdy Włochom nie szło, nie dawał pozytywnych impulsów. To właśnie od niego jako lidera środka pola można oczekiwać czegoś "ekstra", co podniesie drużynę w trudnych chwilach. Natomiast gdy Włosi poczuli wiatr w żaglach, Veratti nie odstawał od kolegów. Brał czynny udział przy bramce zdobytej przez Chiesę, jednak nie był gwiazdą linii pomocy, nie oferował reprezentacji Italii pełnego potencjału, jaki w nim drzemie.

Mikel Oyarzabal - trzy zmarnowane setki w półfinale mistrzostw Europy to wystarczający powód, aby negatywnie ocenić jego występ. Tak było w przypadku zawodnika Realu Sociedad, który dwukrotnie pudłował przy próbie uderzenia nogą i raz minął się z piłką, gdy chciał skierować ją do bramki głową. Stosunkowo "bezjajeczny" występ, mając na uwadze zachowanie innych zawodników ofensywnych obu drużyn. Niby starał się szarpnąć, zrobić różnicę, jednak było to nieco maślane.

Thiago Alcantara - jego pojawienie się na murawie miało dać świeżość i opanowanie w środku pola. Przyniosło natomiast... niedokładność, straty piłek i granie na stojaka. Beznadziejna zmiana w wykonaniu zawodnika Liverpoolu. Na murawie był 14 minut i o 14 za dużo. Na szczęście nie przestrzelił karnego, gdyż wtedy znalazłby się wśród najgorzej ocenianych piłkarzy na tym turnieju.

Autor

Jakub Stawski

average_jamess