Wielki Footrollowy Plebiscyt - oni ZAWIEDLI!

Jedni walczyli o medale w wielkim finale, inni wrócili do domu po fazie grupowej. Część reprezentacji zaprezentowała się ze świetnej strony, prezentując momentami spektakularny futbol, natomiast pozostali zawiedli pokazując niewiele. Oczekiwania zabiły część z drużyn, które aspirowały do bycia ważnymi elementami układanki EUROwej, tymczasem nie dojechały. Kto zawiódł najbardziej, czyj występ zasługuje na negatywne wyróżnienie?

Mecze Serie A, LaLiga oraz innych najlepszych lig pełnoletni widzowie mogą oglądać i obstawiać na stronie sponsora portalu, Betclic.pl. SPRAWDŹ TUTAJ! 

MATERIAŁY PROMOCYJNE PARTNERA | W grach hazardowych mogą uczestniczyć wyłącznie osoby, które ukończyły 18 lat. Udział w nielegalnych grach hazardowych jest przestępstwem. | Hazard może uzależniać. BEM to legalny bukmacher. Gra u nielegalnych grozi konsekwencjami prawnymi.

Turniej rozgrywany w wielu państwach europejskich miał inny wydźwięk niż te znane nam dotychczas. Kwestia dalekich podróży nie zmienia jednak faktu, że część zawodników i reprezentacji zwyczajnie zawiodła oczekiwania. Wśród największych przegrywów zdecydowaliśmy się ująć 5 reprezentacji i 7 zawodników, którzy w szczególny sposób nadwyrężyli zaufanie swoich kibiców. Mogą pojawić się kontrowersje, jednak od tego są plebiscyty, od tego są wielkie turnieje!

ROZCZAROWANIE - REPREZENTACJA:

Francja – przed turniejem byli wskazywani jako główni faworyci. To od reprezentacji Francji rozpoczynano wymienianie potencjalnych zwycięzców tegorocznych mistrzostw Europy. Tymczasem… dwa remisy w grupie (przeciwko Węgrom i Portugalczykom) i remis w 120 minutach ze Szwajcarami, którzy ostatecznie wyeliminowali „Trójkolorowych” po rzutach karnych. Francuzi dysponowali prawdopodobnie największym arsenałem gwiazd i głośnych nazwisk, jednak po raz kolejny futbol dał nauczkę, iż to drużyna, a nie nazwiska, dają większe szanse powodzenia na turnieju. W przypadku drużyny prowadzonej przez Deschampa zapamiętany zostanie bolesny konkurs rzutów karnych przeciwko Szwajcarom, a także dwa fantastyczne trafienia. Jedno z dystansu, autorstwa Paula Pogby, drugie po ekwilibrystycznym przyjęciu piłki a'la Dennis Bergkamp w wykonaniu Karima Benzemy.

Holandia – piękna faza grupowa, beznadzieja w pucharowej. Wielu sympatyków „Oranje” już zacierało rączki na półfinał tymczasem do parteru sprowadzili ich Czesi. Absolutne niewykorzystanie potencjału i możliwości, w połączeniu z nieodpowiedzialnym zachowaniem Matthijsa de Ligta w defensywie sprawiły, iż Holendrzy opuścili ramy tegorocznego turnieju rangi mistrzostw Europy. Trener Frank de Boer odszedł ze stanowiska selekcjonera, a jego plan gry 5-3-2 nie wypalił. Samolot latający nad ośrodkiem treningowym jego drużyny przestrzegał, ale ikona Ajaxu posłuchała głosu serca. Jak się okazało, serce potrafi oszukać.

Turcja – przez znaczną część kibiców Turcy byli stawiani w roli czarnych koni turnieju, tuż obok Duńczyków czy Ukraińców. Ostatecznie okazali się jedną z najsłabszych reprezentacji na EURO, zdobywając jedną bramkę i 0 punktów. Ich grupa nie była niemożliwa do przejścia, bowiem poza nabuzowanymi i nieprawdopodobnie silnymi Włochami trafili na nieprzekonujących w fazie grupowej Helwetów i solidnych, choć grających bez fajerwerków Walijczyków. Szczególnie dobrze przeciwko Turkom bawił się uznany golfista, Gareth Bale.

Polska – był balonik? Był. Byli kibice? Byli. Był trener z prawdziwego zdarzenia? Był. Graliśmy jak nigdy, przegraliśmy jak zawsze. Po tragicznym (według wielu kibiców pechowym) meczu otwarcia przeciwko reprezentacji Słowacji nadszedł mecz o wszystko z Hiszpanami. O dziwo zremisowaliśmy i to w niezłym stylu. Była walka, pomysł na grę i błysk w oku. Ostatnie spotkanie okazało się być jednak o wszystko i o honor. Straciliśmy oba. Porażka po niezbyt sensownie wyglądającym podejściu do pokonania Szwedów bolała podwójnie.

Niemcy – nie można mówić o kompromitacji, jednak niesmak pozostał. I nie tyle za sprawą odpadnięcia w starciu ćwierćfinałowym przeciwko dobrze dysponowanym Anglikom, lecz… ze względu na fazę grupową. Grupa śmierci grupą śmierci, ale bezjajeczny występ przeciwko Węgrom i zdobycz jednopunktowa z outsiderem grupy, w dodatku osłabionym absencją największej gwiazdy (Szoboszlaia)? Taki rezultat nie przystoi wysoko uznawanej marce. Joachim Loew pożegnał się z reprezentacją Niemiec w mało spektakularny, wręcz przykry sposób. Przegrana „Die Mannschaft” na Wembley była pierwszą od przeszło 5 dekad na terenie Brytyjczyków!

ROZCZAROWANIE - ZAWODNIK:

Kylian Mbappe – Mr. Złota Piłka nie dojechał na mistrzostwa. Nie trafił do bramki rywali ani razu, a w meczu przeciwko Szwajcarom okazał się być jednym z najgorszych Francuzów na boisku. Nie wykorzystał żadnej spośród trzech świetnych sytuacji wykreowanych przez kolegów, dodatkowo podchodząc do ostatniego rzutu karnego w konkursie jedenastek poległ w starciu z fantastycznym Sommerem.

Grzegorz Krychowiak – jak na zawodnika z takim doświadczeniem i tak ważną rolą można było oczekiwać od niego znacznie więcej. Czerwona kartka, fatalna postawa boiskowa, niedokładność, spóźnienie – to słowa opisujące EURO 2020 w wykonaniu Krychowiaka. Głównie za jego sprawką przegraliśmy mecz otwarcia przeciwko reprezentacji Słowacji. Gdy gra zaczynała się już powoli układać, złapał drugi żółty kartonik, ponadto w meczu ze Szwecją był jednym z zawodników, którzy mieli najmniejszy wpływ na pozytywne aspekty gry naszej reprezentacji.

Martin Dubravka – piątka przyjęta od Hiszpanów to nie tylko zasługa słowackiej defensywy, lecz także jego figlarnym paradom na linii. Do historii przeszła już niefortunna interwencja w stylu siatkarskim, gdy próbując przerzucić piłkę ponad poprzeczką własnej bramki uderzył wprost do niej. Bartosz Kurek byłby dumny!

Bruno Fernandes – możecie być w szoku lub nie, ale tak, Bruno Fernandes był na tych mistrzostwach. Można było go dostrzec głównie po zakończeniu EURO 2020, w większości "najgorszych jedenastek turnieju". Był tak niewidoczny, że Harry Potter powinien się do niego zgłosić po odbiór Peleryny Niewidki. Beznadziejny turniej w wykonaniu pomocnika Manchesteru United, w drugiej linii dzielił i rządził Renato Sanches. Gdyby Ronaldo oddał Fernandesowi karne może ktokolwiek by go dostrzegł.

Nelson Semedo – Portugalia delikatnie zawiodła, a Nelson Semedo był najsłabszym ogniwem w jej szeregach. W programie 1 z 10 odpadłby jako pierwszy, zapominając czy wcisnął grzybka. Wiecznie rozkojarzony i spóźniony, sprokurował rzut karny w meczu z Francją, a w meczu z Belgią wyraźnie nie dawał sobie rady z Hazardem.

Benjamin Pavard – podsumowując występ „Trójkolorowych” należy wspomnieć o najsłabszym punkcie drużyny w każdym ze spotkań. Był nim nie kto inny, jak prawy obrońca Bayernu Monachium, Benjamin Pavard. Był wożony przez każdego skrzydłowego, naprzeciw którego stawał. Jego wyprowadzenie piłki nie wychodziło poza schematy prezentowane (niestety) przez Bartosza Bereszyńskiego, a gra w defensywie przypominała cosplay drewnianego chłopca. Nawet Julian Nagelsmann dostrzegł w nim problem i już zaczął przygotowywać się do sezonu jako prawy obrońca:

Thiago Alcantara - jego pojawienie się na murawie zwiastowało grad niedokładnych piłek i zbędną opieszałość. Ilekroć dostawał piłkę grał na stojaka, nie prezentował dynamiki zarówno z piłką jak i bez niej. Był zdecydowanie jednym z najsłabszych piłkarzy po stronie "La Furia Roja", przy Koke, Pedrim i Busquetsie wyglądał jak gość z łapanki.

Ciro Immobile – można mówić o rozczarowaniu, bowiem jego występ w fazie grupowej zapowiadał nie lada delicje na dalszym etapie turnieju. Powieszona przez niego poprzeczka okazała się na tyle wysoka, iż w fazie pucharowej nie był jej nawet w stanie dostrzec. Zapowiadało się na Złoty But tego EURO, tymczasem napastnik Lazio… zniknął. Stał się absolutnie niewidoczny, a najlepsze co wyciskali z niego Włosi to zmiany. Po wprowadzeniu na murawę jego zmiennika gra zazwyczaj się ożywiała, a rywale mieli problem z odczytaniem zamiarów ofensywy Italii, które stawała się bardziej nieprzewidywalna i dynamiczna. Gdyby nie tak udana runda grupowa, nie zostałby tak negatywnie oceniany za mecze fazy play-off.

Autor

Jakub Stawski

average_jamess