POTĘŻNA Polska wygrywa z Koreą!

Piękna trawa, świetna akustyka, najlepiej odśpiewany hymn Polski w tym stuleciu… wypełniony Stadion Śląski prezentował się fantastycznie. Podobnie zresztą prezentowała się Polska. Koreańczycy szczęśliwie nas nie zaskoczyli, nie mieli szybszych butów, a w składzie nie grali Ciao Li i Bruce Lee. Wszystko zwiastowało, że będzie w porządku. I było. Przez chwilę było nerwowo... ale to nie jest ważne. Wygrywamy 3:2.

Zaczęło się trochę jak z Nigerią. Piłka dziś znów np. nie chciała słuchać na początku Roberta Lewandowskiego. Podanie od Piotra Zielińskiego było najciekawszym momentem pierwszych 10 minut. To powinien być gol, ale odbita piłka poleciała za daleko od piłkarza Bayernu.

Potem miał nas postraszyć Son. I postraszył – jedno podanie ze środka w stronę gracza Tottenhamu i mieliśmy szczęście, że Wojciech Szczęsny jest chyba w światowym TOP 3 w bronieniu dolnych piłek.

Pewnie jako przerywnik zapytacie: kto się też z tego początku wyróżniał?

Piotr Zieliński. Nikt w naszej kadrze nie umie tak dobrze podać do przodu – napisał dziś ktoś w trakcie meczu. To zdanie jest tak bliskie prawdy jak mieszkanie Janka Rusinka centrum Arkadia. To, co zwróciło też moją uwagę to zachowanie Piotrka. Nawet gdy miał okazję zagrać do wolnych kolegów na skrzydłach, to wolał nie bawić się w Pana Sideways. Zawsze szukał opcji zagrania niekonwencjonalnego, pchnięcia piłki do przodu, bliżej bramki rywala. I w kluczowym momencie miał pomóc jeszcze bardziej...

Żałowaliśmy też ogromnie tej sytuacji, gdy koreański bramkarz wybronił z bliska strzał głową Potężnego Roberta.

Generalnie, Koreańczycy zamknęli się na swojej połowie. Grali bardzo podobnie do Nigerii – to my stwarzaliśmy okazje pod ich bramką, nie odwrotnie. A nawet można powiedzieć, że to Korea była bardziej statyczna. Jeśli chcieli w jakiś sposób przygotować się do spotkania z Niemcami na MŚ, to nie wiem, w jaki sposób. Chyba w ćwiczeniu formacji 1-10-0-0. Natomiast, oddajmy – gdy już szedł jakiś kontratak, robiło się groźnie. Dwa razy straszył nas później znowu Son. Łukasz Piszczek ewidentnie zagrał dziś słaby mecz i pewnie zdaje sobie z tego sprawę, na zbyt dużo pozwalał przeciwnikom.

Czwarty mecz bez gola. Powoli sobie to wyobrażaliśmy, gdy nagle piłkę przejął ON. KAMIL GROSICKI. I wrzucił celnie piłkę. A dalszą część znacie. Robert strzelił 52. gola w reprezentacji. Później ten sam Grosicki mógł trafić na 2:0, ale wolał strzelić w stylu Szymona Pawłowskiego. Prosto w bramkarza. Szczęśliwie poprawił się pod koniec pierwszej części po fenomenalnym podaniu Krzysztofa Mączyńskiego.

Kamil Grosicki – gol i asysta. Krzysztof Mączyński – asysta. Robert Lewandowski – gol. Pierwsza połowa kończyła się wybornie.

***

Ale mecz ma dwie połowy.

W drugiej połowie warto było odnotować wejście Thiago Cionka, świetną obronę Łukasza Skorupskiego z bliskiej odległości i szybsze buty Koreańczyków – Azjaci wyszli na tę część wyraźnie ośmieleni. Skończyło się to trafieniem kontaktowym. Myśleliśmy, że na tym się to zatrzyma. Nie zatrzymało się. Rezerwowi zawalili sprawę. Po 80. minucie skończyło się rumakowanie.

Sprowadzono nas na ziemię - i dobrze się stało.

***

Tak. AŻ NAGLE POKAZAŁ SIĘ ON! MOTM - Piotr Zieliński. Uberstrzał zza pola karnego. 3:2 i stadion oszalał. Mamy mundial! Mamy medal! Odżyły nadzieje! Druga asysta Mączyńskiego!

A na poważnie - ludzie, bądźmy spokojni. Kilka minut mogło dużo zmienić, a trener Nawałka nie był po meczu zbyt zadowolony. My też w pełni nie możemy być...

Autor

Rafał Majchrzak

RMnaTT