Mundialowe oceny - im strzelać nie kazano

Jak pewnie wielu z Was, mam dzisiaj mocno mieszane uczucia. Przede wszystkim jestem jednak mocno zmęczony niedawno zakończonymi meczami - przy czym spotkania grupy B zmęczyły mnie w pozytywnym sensie, zupełnie odwrotnie do przedzielającego je "pojedynku" Urugwaju z Arabią Saudyjską. W przeciwieństwie do dnia wczorajszego, futbol nie miał tym razem litości dla outsiderów - co nie oznacza, że nie będą mogli oni zdominować rubryki plusów moich mundialowych ocen. Wiem, marne to pocieszenie... ale tak po ludzku zasługują oni na parę ciepłych słów. Dobra, rozgadałem się, przejdźmy wreszcie do meritum!

Plusy:

Jak odpadać, to tylko tak

No i kto by pomyślał, że więcej porządku w marokańskiej taktyce przyniesie pozytywny efekt? Kto by pomyślał?!? Grając o życie z obecnymi mistrzami Europy, Maroko potrzebowało podnieść poziom o trzy klasy. I oni temu prawie podołali. Świetnie zagrał Belhanda, który dwukrotnie mógł pokonać Patricio i tylko dzięki umiejętnościom nowego bramkarza Wolves mu się to nie udało. Prawa flanka z Dirarem i Amrabatem wsadziła Raphaela Guerreiro na karuzelę, z której młody obrońca do końca nie zsiadł. Gdyby jeszcze mieli oni napastnika z prawdziwego zdarzenia... Słono zapłacili Marokańczycy za średnie wejście w mecz. Zbyt słono.

Czy aby na pewno najgorsi?

Po meczu z Rosją byłem o tym święcie przekonany, a teraz... już sam nie wiem. Dzisiaj z Urugwajem gorsi od naszych Orłów nie byli. Zresztą, od Urugwajczyków chyba też nie. Były nawet momenty, w których autentycznie obawiałem się utraty czystego konta Muslery, a przez to mnóstwa punktów w swoim Fantasy. Saudyjczycy wyglądają naprawdę dobrze technicznie i potrafią utrzymywać się przy piłce, lecz nie mają pomysłu, co zrobić z piłką przy polu karnym rywala. Dzisiaj zasługują oni na brawa.

Irański heroizm

Przyznaję, zupełnie inaczej planowałem sobie akapit o Iranie po pierwszej połowie. Owszem, to był okres skutecznej defensywy, ale polegała ona na okupowaniu w dziesięć chłopa okolic własnego pola karnego i kradnięciu czasu w każdym możliwym momencie. Druga połowa dodała jednak grze Iranu nie tylko drugiego, ale też trzeciego, a może nawet czwartego wymiaru. To jak furiacko rozganiali Hiszpanów po ich własnej połowie było po ludzku cholernie imponujące! Nie zapominajmy, że strzelili nawet gola, anulowanego ostatecznie po minimalnym spalonym przez VAR. Sceny, takie jak bezczelna siata założona Gerardowi Pique czy nieudolna próba wykonania autu z przewrotem w przód zostaną mi jeszcze bardzo długo w pamięci.

Minusy:

Żenujący minimalizm

Będę oryginalny, jeśli powiem, że w 2010 Urugwaj był moim ulubionym zespołem? Wątpię. Tamta reprezentacja potrafiła zachwycić - wchodzący na wielką scenę Cavani, już wtedy kontrowersyjny Suarez, przeżywający najlepszy okres w karierze Diego Forlan - nietrudno było się w nich zakochać. Osiem lat później - Suarez i Cavani są na poziomie nieosiągalnym dla Forlana, a dzięki młodym gniewnym druga linia jest kompletna jak nigdy. No i gdzie to wszystko jest? Rozumiem, że Urugwaj nigdy nie będzie Brazylią (mam nadzieję, że tam tego nie przeczytają), ale zadawalanie się wiszącym na włosku jednobramkowym prowadzeniem z rywalem, którego zdemolowała Rosja? Panie Tabarez, stać was na więcej. Oby to była tylko zasłona dymna.

Stare, dobre problemy

Ile to juz było lat, odkąd świat zorientował się, że najlepszym sposobem na tiki-takę Barcelony jest autobus i szybki kontratak? Sześć, siedem? W każdym razie wystarczająco dużo, żeby reprezentacja Hiszpanii przestała z Katalończyków zrzynać i wymyśliła jakiś alternatywny sposób na rozgryzienie głęboko broniącego się rywala - tym bardziej, że rdzeniem obecnej kadry już nie są piłkarze Barcelony. A jednak, Hiszpanię nadal potrafi zatrzymać byle trzydziesta siódma reprezentacja świata z gwiazdą grającą w AZ Alkmaar. Właśnie dlatego nie widzę Hiszpanii powtarzającej sukces z 2010 roku - jeśli już teraz potrzebowała obrońcy rywala do pomocy w zdobyciu bramki, inna kadra mająca więcej jakości i selekcjonera z głową na karku może ich przechytrzyć.

Gdzie ten romantyzm?

Trzy mecze Dawida z Goliatem. Trzy mecze, w których lepszy był Dawid. Trzy mecze, w których Goliat wygrał 1-0. A przecież nawet w Biblii Dawidowi się udało! Jesteśmy już po dwudziestu meczach mundialu, a tymczasem jedynymi romantycznymi piłkarskimi historiami były triumf Meksyku z Niemcami oraz remis Islandii z Argentyną. Okazji było jednak znacznie więcej - żałowaliśmy już Peru, Australii, Egiptu... a dzisiaj to już w ogóle kulminacja! Wniosek? Bóg przebacza, futbol nigdy!

Wiele bramek, mówił...

Jeśli ktoś dotrwał wczoraj do zakończenia i uwierzył w słowa o mnóstwie bramek - chciałbym za nie najmocniej przeprosić. Sam czuję się oszukany, czego najlepszym dowodem byłby mój kupon - zrobiłbym zdjęcie, gdyby nie to, że z nerwów już go dawno temu podarłem. Chyba odpuszczę sobie prognozowanie meczów na jakiś czas, bo słabiutko mi to ostatnio idzie :D

No dobra, ale o czym pisać w zakończeniu, jeśli nie o przewidywaniach dotyczących jutrzejszych meczów? Cholera, tego nie przemyślałem... Jutro na główną scenę wracają Francja i Argentyna. Obie reprezentacje mają coś do udowodnienia, bowiem ich początki, delikatnie mówiąc, nie były zbyt imponujące. Czy jutrzejszymi występami pozwolą one odetchnąć swoim fanom z ulgą, czy wpędzą ich w depresję? Będzie co oglądać - o ile pozwoli nam na to burzowa aura!

Autor

Jakub Pietruszewski

Kubsuuu