Mundialowe oceny - pożegnanie z Ameryką

Czuję pewien niedosyt. Nie mogę powiedzieć, żeby dzisiejsze mecze zawiodły, bo po prostu tak nie  było, ale liczyłem na bardziej wyrównane potyczki. Francja bez większych problemów poradziła sobie z Urugwajem, notując prawdopodobnie swój najlepszy mecz dotychczas na turnieju (zresztą, pierwszy wygrany więcej niż jedną bramką, to mówi samo za siebie), tymczasem Belgia zaszachowała wyjątkowo niechlujnych w defensywie Brazylijczyków. Cóż, wygląda więc na to, że dwie różne rubryki zdominują dziś dwa różne kontynenty...

Plusy:

Coraz więcej w tym drużyny

Francja w końcu może się podobać, i to od stóp do głów. Pewny Lloris, lepsza z meczu na mecz obrona, środek pola ze świetnym jak zwykle Kante, no i ten atak - Griezmann wciąż ma rezerwy, Mbappe może po raz kolejny eksplodować w każdej chwili, a Giroud, mimo że pozornie nie pasuje do tej układanki, jako jedyny potrafi tak dobrze spoić tę mieszankę wybuchowych talentów. Dzisiaj Urugwaj w tym składzie osobowym nie miał z Francuzami większych szans. Suarez bez drugiego godnego siebie napastnika tuż obok został bez problemu odcięty od gry przez genialnego dzisiaj Varane'a, któremu zdarzyło się przy okazji strzelić gola po rzucie wolnym. Właśnie to w moich oczach przesądziło o zwycięstwie Francji - później był to mecz tylko do jednej bramki. Wiemy juz, że Les Bleus umieją zdominować mecz, jak i być lepszym w otwartej wymianie ciosów - kto może ich więc powstrzymać?

Prawdziwy lider

Jedyny taki z absolutnego topu, który podołał swojej roli i będzie można go rozgrzeszać - ale sądzę, że nie będzie nawet takiej potrzeby. Antoine Griezmann. Dziś fenomenalny, praktycznie bezbłędny. Jak widać, da się tak bez pajacowania i nurkowania, a co więcej - z zachowaniem szacunku do rywala! Był to zdecydowanie najlepszy mecz Francuza na tym mundialu. Po przeciętnej fazie grupowej i przyćmieniu przez Mbappe w meczu przeciwko Argentynie Antoine wreszcie był wokalnym punktem swojego zespołu, będąc w centrum praktycznie każdej ofensywnej akcji. Jeśli mamy szukać jakiejś logiki w zdarzeniach losowych - nikt nie zasłużył na tego przypadkowego gola bardziej, niż Griezmann.

Przepraszam, Roberto

Uwierzcie, nie przychodzi mi to łatwo. Będąc wiernym fanem Premier League widziałem poczynania Martineza w Evertonie i delektowałem się jego każdą kolejną porażką. Cieszyłem się zresztą już wtedy, kiedy to Brendan Rodgers jego kosztem obejmował mój kochany Liverpool. Teraz jednak... sam już nie wiem. Nadal jestem w szoku, jak dobrze Roberto Martinez rozpracował taktykę Tite. Strzałem w dziesiątkę okazały się zmiany kadrowe - poczynione dopiero przed tym meczem (bo powinny być już wcześniej) stanowiły efekt zaskoczenia dla Brazylijczyków. Najważniejsze jednak było przesunięcie De Bruyne do przodu, co pozwoliło uwolnić pełnię potencjału rudowłosego Belga. Jako fałszywy skrzydłowy był idealną przeciwwagą dla równie świetnego dziś Hazarda, rozrzucając piłki na prawo i lewo. No i Lukaku - co to za bestia! Od lat nie widziałem kogoś tak szybkiego i silnego jednocześnie, widać że treningi z Henrym przynoszą efekty. Po takim meczu nie sposób nie docenić też bloku defensywnego - Alderweireld, Vertonghen i Kompany w pełni udowodnili, że ich status jako najlepszych obrońców Premier League nie jest przypadkowy.

Minusy:

Nie ma Cavaniego, nie ma imprezy

Czy tylko ja cenię Edinsona ponad Suareza? Pracowitość napastnika PSG dla drużyny jest nie do przecenienia, co najlepiej było widać wtedy, kiedy jej brakło. Pod tym względem do Cavaniego można porównywać chyba tylko Bobby'ego Firmino oraz Benzemę - a że Edinson jest od obu z nich lepszym egzekutorem, stawia go to w moim osobistym rankingu na podium najlepszych napastników świata. Wracając jednak do Urugwaju - to nie była ta drużyna, którą mieliśmy przyjemność oglądać przeciw Portugalii. Jak zdążyłem już napisać, samego Suareza Francuzom nietrudno było odciąć od gry. Stuani wskakując w buty Cavaniego był skazany na porażkę, u Bentancura wyszedł na wierzch brak doświadczenia, a nawet spokojnemu i pewnemu środkowi obrony pozostało tylko wpaść we wściekłość na widok "poczynań" Mbappe oraz w płacz na myśl o nieuchronnej porażce i odpadnięciu. Jest jeszcze jedna, być może najważniejsza część tej układanki...

Co z tymi bramkarzami?

Co jak co, ale po Muslerze się tego nie spodziewałem. On oraz Guillermo Ochoa nigdy nie zawodzili na arenie międzynarodowej, potrafiąc sie mobilizować raz na te cztery lata. Na Mistrzostwach Świata ci panowie zawsze wyglądali na jakieś cztery poziomy wyżej niż reprezentowane przez nich kluby. Dzisiaj jednak Fernando został złamany. Strzał Griezmanna nie był dobry - dość silny, ale prosto w Muslerę. Co może być trudnego, przecież przez długie lata swojej kariery bronił takich tysiące, o ile nie miliony. A jednak, stało się. Pojawiły się nieuchronne porównania do Kariusa (nawet ja się spróbowałem, za co mocno biję się w pierś), szybko jednak granica przyzwoitości została przekroczona. Nic nie dzieje się przypadkowo - występy bramkarza Liverpoolu w finale Ligi Mistrzów okazały się tylko preludium dla mundialu, na którym piekło rozpętało się na dobre. Szczęsny, Neuer, Caballero, De Gea, teraz Muslera... a to tylko te bardziej pamiętne wpadki. Co się dzieje, do cholery?

Została tylko Europa...

... bowiem Brazylia honoru Ameryki Południowej, albo nawet i całego świata, obronić nie potrafiła. Nadal ciężko mi uwierzyć, jak łatwo było rozpracować i zdominować Canarinhos. Pierwszy stracony gol na pewno ułatwił Belgom sprawę - tego, co stało się przy tym rzucie rożnym, wciąż nie potrafię jednak logicznie wytłumaczyć. Sam fakt, że pechowcem okazał się Fernandinho, będący już wcześniej postacią tragiczną po wydarzeniach sprzed czterech lat - los bywa okrutny. Najwięcej krytyki powinien otrzymać jednak cały środek pola - jak to możliwe, że dwóch graczy Barcelony oraz jeden, wcześniej wspomniany już piłkarz Manchesteru City przy każdym kontrataku rywali zmieniają tryb na niewidoczny? Czy Paulinho pamięta, że on miał do ofensywy tylko okazyjnie wbiegać za piłką, a nie dublować i tak bezużytecznego już Gabriela Jesusa? Brak balansu, uwidoczniony jeszcze przez zmiany spowodowane próbą gonienia wyniku, bardzo mocno raził w oczy. Z tego też powodu ciężko mi mieć za złe Fagnerowi to, że Hazard zrobił z niego chorągiewkę, bo powiedzmy sobie szczerze, różnica klas pomiędzy nimi jest kolosalna. No i wreszcie, truskawka na torcie - Neymar...

Teraz kariera aktorska!

Przepraszam, obiecałem sobie, że w tym cyklu tego nie zrobię, ale teraz muszę... no kurwa mać, ile można? Szwajcarscy dziennikarze policzyli, że podczas poprzednich czterech meczów Neymar spędził bite TRZYNAŚCIE minut, leząc na murawie. Dzisiaj chyba dobił więc do dwudziestu, bo o karny błagał z dziesięć razy - nawet w doliczonym czasie drugiej połowy, kiedy reszta jego kolegów z kadry próbowała desperacko sklecić jakąś dobrą akcję, co jest dla mnie w ogóle niepojęte! To ma być lider kadry, następca Pelego i Garrinchy, idol i przykład dla młodego pokolenia? W takim razie chyba musimy się cofnąć w czasie, bo coś się na tej ścieżce ewolucji mocno spieprzyło.

Z dużej chmury dość mały deszcz, to może z mniejszej chmury spadnie nawałnica? Jutro zaczynamy Mistrzostwa Europy - Chorwacja spróbuje powstrzymać gospodarzy mistrzostw, a Anglicy na kolejnym etapie ściągania pucharu do domu za przeszkodę będą mieli szwedzki mur z IKEI. Mam wrażenie, że piszę to trzeci czy czwarty raz, ale nadal nie mogę uwierzyć, że któraś z tych czterech drużyn znajdzie się w finale - a Wy, oswoiliście się z tą myślą? Jutro dowiemy się, kto zachowa na to szanse - nudy nie będzie!

Autor

Jakub Pietruszewski

Kubsuuu