Mundialowe oceny - i znowu te karne!

Nie wiem, może już oszalałem od tego całego mundialu, ale... dzisiaj nie czuję zawodu, mimo że powinienem, szczególnie po meczu Anglii ze Szwecją. Może to dlatego, że obie drużyny dały z siebie wszystko i ich możliwości nie sięgały tak daleko, co choćby w przypadku Brazylii? W każdym razie, drugi półfinał rozegrają ze sobą właśnie Anglicy z Chorwatami - ci pierwsi cieszą się jedną z najłatwiejszych dróg do półfinału w całej historii futbolu, za to Vatreni drugi raz z rzędu wyrwali awans swoim rywalem z gardeł podczas konkursu rzutów karnych. Szwecja i Rosja tanio skóry jednak nie sprzedały - stąd dzisiejsze oceny nie są tak oczywiste. Zresztą, sami zobaczcie.

Plusy:

Jedyna chluba Evertonu

Synu, grasz po złej stronie miasta! Jordan Pickford zaliczył drugi świetny mecz z rzędu. Miła to odmiana po jego poprzednikach - Carsonie, Robinsonie, Greenie, Harcie - którzy Anglików na wielkich imprezach nie ratowali, tylko pogrążali. Bramkarz o twarzy niezbyt inteligentnego szkolnego łobuza robi dokładnie to, co do niego należy - wyciąga swoją reprezentację z tarapatów, w które nadal mają tendencję wpadać jego koledzy. Dzisiaj Jordan w końcu zaliczył długo wyczekiwane czyste konto, na które zasłużył już wcześniej, ale zawsze coś stało na przeszkodzie - karny Tunezyjczyków, rozprężenie przy rzucie wolnym Panamy czy zryw Kolumbijczyków w ostatnich minutach regulaminowego czasu sprzed kilku dni. Pickford znalazł się nagle w rywalizacji o tytuł najlepszego bramkarza turnieju, ale swoją klasę będzie musiał udowodnić w półfinale, przeciwko godnemu sobie odpowiednikowi prosto z Monako.

Krew, pot i łzy

Czy Rosja z Chorwacją stworzyły najlepsze widowisko mistrzostw? Nie, pewnie nie załapałoby się ono nawet do mojej pierwszej dziesiątki, ale to i tak w zupełności starczyło do przykrycia nienajlepszego wrażenia po pierwszym z dzisiejszych meczów. Pewne jest jedno - obie drużyny dały z siebie 200%. Zarówno Rosjanie, jak i Chorwaci grali 120 minut z rzutami karnymi w 1/8 finału. Wiedząc, że już po fazie grupowej obie reprezentacje były w ścisłej czołówce pod względem przebiegniętego dystansu, nie da się nie mieć szacunku do ich piłkarzy. Nieważne, czy chodzi o piłkarza Rubinu Kazań, czy Realu Madryt, każdy z tych gości zasługuje na oklaski za same wytrzymanie tego niezwykle intensywnego pojedynku. Jeśli ktoś miał jeszcze wątpliwości, komu kibicować w nadchodzącym półfinale, samą walką i niezłomnością Chorwacja mogła sobie dziś wygrać serca wielu kibiców. Oby tylko to sześćdziesiąt minut więcej w nogach nie zadecydowało o losach meczu...

Pan Kapitan

Brakuje już słów, by określić grę Luki Modricia na tym mundialu. Najlepiej określiłby ją Czcigodny Pan Andrzej Strejlau: "Świetnie... Znakomicie... Fantastycznie...". Na największe pochwały Lukita zasłużył nie za to, za co jest już doskonale znany, ale za niesamowitą, nadludzką wręcz wytrzymałość. Grając piąty mecz w ciągu trzech tygodni i drugi z rzędu z dogrywką, on ot tak koło 110 minuty robi sobie wjazdy z piłką do pola karnego pomiędzy czterech rywali, którzy nie mogą mu jej odebrać. Oczywiście, przy tym wszystkim zachowuje on pełnię swoich umiejętności technicznych i wizję, której pozazdrościć mu mogą miliony piłkarzy na całym świecie. Jeśli ten koleś nie znajdzie się w ostatecznej trójce nominowanych do Złotej Piłki, uznam to za skandal. Zresztą, jego grę docenił chyba sam Najwyższy, bo ten karny bez pomocy opatrzności do siatki by raczej nie wpadł...

Minusy:

Słabe to było widowisko

Co nie oznacza, że Szwedzi rozegrali złe spotkanie. Wręcz przeciwnie - mieli tyle samo dobrych okazji na zdobycie gola, co wczoraj Brazylijczycy! Tak jak i wczoraj bezlitosny okazał się Courtois, tak dzisiaj jeszcze przebił go Pickford. Zresztą wszyscy Anglicy zagrali tak, jak zwykli to robić za tych lepszych czasów Niemcy, punktując rywala i nawet się przy tym zbytnio nie męcząc. Zaczęło się jak zwykle od jakiegoś stałego fragmentu z dupy, po którym szwedzki monolit nagle okazywał się do skruszenia za pomocą zwykłego uderzenia młotkiem. Przepraszam z góry Harry'ego Maguire'a, to porównanie nie jest dla niego zbytnio chwalebne i z przebiegu mundialu zdecydowanie zasłużył na więcej, ale ten gol nie był czymś wielkim - ot zwykłym uderzeniem głową, które w Premier League niekoniecznie znalazłoby się w bramce. To samo trafienie Alliego - wyniknęło ono z przewagi Anglików w środku pola i zepchnięcia Szwedów pod własne pole karne. Skandynawom zwyczajnie zabrakło jakości.

Kryptonit Sterlinga

Każdy ma swoje słabości - Achilles miał swoją piętę, Superman wspomniany kryptonit. Raheem Sterling ma za to koszulkę angielskiej reprezentacji. Mecz ze Szwecją był już 42. występem piłkarza o jamajskich korzeniach w kadrze Anglii, tymczasem jego licznik goli od trzech lat stoi na liczbie... dwa. Na rozkładzie Sterlinga znajdują się tylko pobliskie nam bałtyckie kraje - Litwa i Estonia. Powiecie - co z tego, statystyki nie grają? Owszem, lecz tutaj akurat nie są też przypadkowe, bowiem Raheem stanowczo zbyt często okazuje się najgorszym ofensywnym graczem reprezentacji. Ten mundial, zamiast burzyć stereotyp, niestety tylko go wzmacnia. Dzisiejszy mecz jest tego najlepszym przykładem - nie mam zielonego pojęcia, co działo się w jego umyśle podczas sytuacji sam na sam z Olsenem, ale to nie było nic dobrego. Problemu trzeba szukać właśnie tam, w głowie - może trzeba go odciąć od mediów społecznościowych? Gdyby Piotrek Zieliński (swoją drogą, podobny przypadek - debiut za młodego, wielki talent i nadzieja narodu, a pierwszego gola u Nawałki strzelił... w marcu z Koreą) był tak krytykowany w mediach jak Sterling, najprawdopodobniej załamałby się i popadłby w depresję... Raheem - jesteś młody, masz mnóstwo czasu, twój wielki moment jeszcze nadejdzie.

Wojna na wyniszczenie

Tutaj przypieprzę się trochę na siłę, bo ciężko mi o bardziej konkretny minus meczu Chorwacji z Rosją. Nie bez powodu w rubryce plusów napisałem, że ten mecz nie znalazłby się w mojej najlepszej dziesiątce, stąd pytanie - czy Wy też mieliście takie wrażenie, że kolejna dogrywka i kolejne karne z rzędu Chorwacji i Rosji były spowodowane nie jakością ich gry, a jej brakiem? Hrvatska w mojej ocenie nadal gra o poziom niżej w porównaniu do fazy grupowej (a może Argentyna była aż tak słaba, że psuje mi obraz sytuacji?), a Rossiję już wcześniej wyjaśnił Urugwaj, to mówi wystarczająco wiele. Koniec końców piłkarze z Bałkanów grają dalej i moja sympatia w pojedynku z Anglikami będzie po ich stronie, ale nie zdaje mi się, żeby trzeci raz przeszło to samo. Chorwacjo - więcej, bardziej, lepiej, celniej, KONSEKWENTNIEJ!

Muszę się Wam przyznać, że ten tekst ze wszystkich mundialowych ocen pisało mi się najtrudniej i najdłużej. Nie mogę się nawet usprawiedliwić - ostatnie artykuły były w końcu dłuższe. Może to po prostu zmęczenie? Tylko czy piłką nożną można się zmęczyć, czy da się ją przedawkować, skoro podczas sezonu każdy z nas ogląda swój ukochany klub dwa razy w tygodniu przez dziesięć miesięcy, a wielu na tym jeszcze nie poprzestaje? Codziennie uczę się czegoś nowego o sobie... dlatego dwa najbliższe dni przeznaczę na zgłębienie tychże nauk, a na półfinały wrócę do Was z podwójną dawką energii. Deal? No, to cieszę się i życzę miłego odpoczynku!

Autor

Jakub Pietruszewski

Kubsuuu