Epoka bezwolnych zombie. Do której szuflady należysz?

Lubicie być ograniczeni? Mieć wyznaczone ramy tego co wolno, a czego nie wolno robić? Jak konkretnie macie zachowywać się w różnych sytuacjach, co uważać i w jaki sposób myśleć? Większość z Was pewnie powie, że nie, skąd ten pomysł, a komu to potrzebne? Skoro jednak wszyscy jesteście tacy otwarci, to dlaczego żyjemy w tak poszufladkowanym świecie?

Jako społeczeństwo mamy tendencję do szufladkowania i zadziwiająco łatwo lubimy być szufladkowani. Ja na przykład jestem dumny z faktu, że nie da się mnie wsadzić do jakiejś konkretnej szuflady. Niby jestem prawicowcem z punktu widzenia ekonomii, bo libertariański model gospodarczy przekonuje mnie najbardziej, ale z drugiej strony uważam, że istnieją grupy, które powinny liczyć na wsparcie państwa. Poza tym jak mogę być prawicowcem, skoro jestem krytykiem instytucji Kościoła Katolickiego? Tylko nie wrzucajcie mnie to kubła z ateistami, bo obok mojego łóżka leży Ewangelia… ale nie jest to zwykła Ewangelia, tylko „scalona” autorstwa Andrzeja Jarosława Barana przedstawiająca Chrystusa pod kątem medytacji transcendentalnej. Chciałoby się rzec, że skoro idea medytacji jest mi bliska, to należałoby mnie wrzucić do szuflady wierzeń dalekowschodnich, ale ja uważam, że wszelkie religie mają to samo źródło i w każdej odnajdujemy elementy wspólne.

Z tym „lewactwem” i „faszyzmem” w Polsce to jest wybitny cyrk. Tutaj to dopiero ludzie lubią się umysłowo ograniczać. Jestem weganinem, czyli nie jem mięsa, jaj, serów, nabiału ani innych produktów pochodzenia zwierzęcego (wiem jak fatalnie to brzmi, nie da się wytłumaczyć). Czyli teoretycznie lewak i beka z typa, ale ja na przykład mam bekę z „prawicowców”, dla których „wolność przede wszystkich”. Chyba, że jesteś weganinem, to już nie, bo to śmieszne i nie wolno tak jadać, bo trzeba mięso i pij mleko, to będziesz wielki. No beka. Równie duża beka, jak z „wegeterrorystów”, których doskonały obraz mamy w polskim Internecie. Jestem ostatnim, który ma zamiar komukolwiek mówić co ma jeść i na co zwracać uwagę. Każdy je to, co uważa za słuszne, zgodne ze swoim sumieniem i z czym czuje się dobrze. Do weganizmu nie przekonały mnie kuriozalne akcje i panoszący się wegeterroryzm krzyczący na wszystkich, którzy „nie widzą tego, co powinni”, tylko własne wnioski i przekonania, do których dochodziłem stopniowo czytając literaturę często kompletnie nie związaną z odżywianiem.

Przykłady mogę mnożyć, ale mają element wspólny - nigdy nie głoszę jakiegoś poglądu tylko dlatego, że należę do jakiejś grupy. To według mnie ograniczające, uwsteczniające i szkodliwe (zarówno dla jednostki, jak i społeczeństwa). Dzięki temu moje poglądy ewoluują, jestem otwarty i jeśli tylko pojawiają się argumenty mogące zmienić moje zdanie, to bez wahania je przyjmuję. Jestem nieograniczony poprzez kajdany w stylu „jestem kibicem klubu X” czy „mam poglądy grupy Y”. Jestem sobą, mam własne wnioski, ale potrafię spojrzeć na sprawy z przeciwnego punktu widzenia, by dostrzec więcej.

Rozejrzyjcie się, z jaką apokalipsą zombie mamy do czynienia. Wokół same ideologiczne zombiaki, dla których jest tylko jedna droga, jeden pogląd i jedna racja. I weź tu mniej trudności z kontrolowaniem takiej bezwolnej masy. Weźmy na przykład paradę równości. Jestem zdecydowanym krytykiem, bo takie festyny uważam za szkodliwe społecznie i zbędne, stworzone w imię realizowania politycznych celów i wciągające pod swój parasol naiwnych ludzi, którzy wierzą, że walczą o coś ważnego. Mimo wszystko gejom i lesbijkom życzę jak najlepiej, aby mieli szczęśliwe życie i osobę, którą będą kochali. Nie przeszkadza mi widok dwóch chłopaków idących za rękę po ulicy, bo nie uważam, by komukolwiek to szkodziło. Jednak banda pajaców poprzebieranych w gumowe penisy i z gołymi dupami wożąca się po mieście w towarzystwie niesmacznych haseł na banerach to dla mnie bezmyślność bez względu na to, czy pomysłodawcami są homo czy hetero. To mój pogląd, który wykreowałem w sobie na przestrzeni lat. Nie jest jedynym słusznym, jest moim. Jak masz argumenty, które go zmienią, to chętnie się z nimi zapoznam.

Wolność to piękna sprawa, ale w dzisiejszym świecie najchętniej wynoszą je na sztandar ci, którzy najbardziej chcieliby ograniczać innych. Byle załadować jak najwięcej osób do własnej szuflady.

U mnie w szufladzie jest tylko tolerancja dla wszystkich bez względu na orientację i przekonania, chodź! Nie chcesz? To odejdź, homofobie!

Tymczasem półkę niżej.

U mnie w szufladzie liczy się tylko dobro Polski i Polaków w rodzinie z modelem chłopak i dziewczyna. Nie pasuje? To śmierć wrogom naszej szuflady!

A ludzie ochoczo wskakują, zamykają się z hukiem i tak mocno walczą o wolność, którą sobie wymyślili, że stają się jej niewolnikami. Miejmy ideały, miejmy swoje przekonania i kształtujmy je czytając, rozmawiając i działając (popełniając błędy i odnosząc sukcesy). Unikajmy jednak pułapki, która niezauważenie łapie człowieka otulając go w warstwę narzuconych przekonań. O jak miło, jak cieplutko i przyjemnie! Już nie trzeba się wysilać, zbytnio nie trzeba myśleć i dyskutować , bo w tej szufladce wszyscy wiemy jaka jest prawda. Wiemy już co trzeba robić i mówić, bo wszystko jest zgodne z kodeksem naszych czterech ścian.

>życie zgodnie z wytycznymi napisanymi przez innych

Mnie w tych szufladach nie szukajcie i mam nadzieję, że i wy nie dajecie się łatwo zamknąć i sklasyfikować. W felietonach publikowanych na nowej odsłonie portalu footroll.pl często będę poruszał tematy nie związane z piłką nie po to, by narzucić Wam jakikolwiek punkt widzenia. Wręcz przeciwnie – chcę poznać Wasze zdanie, zachęcić do myślenia, wypowiedzenia się. Pewnie przy okazji dyskusji przeczytamy na swój temat „ty lewaku” albo „faszysto homofobie”, pewnie wielokrotnie napiszemy jakąś głupotę, z której po czasie, wraz z napływem wiedzy chcielibyśmy się wycofać, ale to właśnie jest częścią wolności. Nie zawsze jest przyjemnie, nie zawsze mamy rację, ale przynajmniej popełnione przez nas błędy nie są wynikiem narzuconych szablonów. Dzięki tym błędom wyciągamy wnioski i dalej się zmieniamy, co w zamknięciu nie byłoby możliwe.

Szablony i schematy. Jedyna inteligencja, jaka ma z nimi związek, to ta sztuczna. Droga „ctrl+c” i „ctrl+v” to najprostszy sposób, by zostać cyborgiem. Może będziesz dzięki nim silny, ładny i pięknie będziesz mówił, ale na zawsze pozostaniesz sztucznym tworem zaprogramowanym przez innych. Ja polecam jednak pozostać sobą, wraz z wrodzoną otwartością i rozumem, którego nie da się zakodować.

PS Jak macie dobry pomysł na nazwę dla tych cotygodniowych, niepiłkarskich felietonów, to dawajcie znać! Ciągle szukam czegoś dobrego.

Autor

Maciek "DissBlaster" Krawczyk

DissBlaster