To są właśnie te detale #21 Tylko długa piła! Krótkie podania są dla leszczy

W życiu każdego faceta długość jest wyznacznikiem sukcesu. Im coś jest dłuższe, tym jest lepsze, wiadomo. Żaden normalny koleś nie chce jeździć Volkswagenem Beetlem tylko pieprzoną S klasą. Oznaką luksusu są długie limuzyny, a nie jakieś tam śródmiejskie pyrtki. Wartość długości rozumieli także najwięksi fighterzy średniowiecza, czy jak kto woli rycerze. Kto był największym kozakiem? Wiadomo, że Krzyżacy, w swoich ciężkich jak Higuain po wakacjach zbrojach i z ogromnymi, dwuręcznymi mieczami, które były, a jakżeby inaczej, cholernie długie. Nie muszę chyba tłumaczyć, dlaczego każdy wolał, żeby to jego klinga pierwsza dosięgła tętnicy przeciwnika, a nie na odwrót, prawda? A zostając przy klimatach rycerskich, który rodzaj konnicy siał największy postrach na europejskich polach bitewnych kilka setek lat po Krzyżakach? Oczywiście, że legendarna wręcz husaria, która walczyła czym? Długimi na kilka metrów kopiami, mogącymi rozerwać ciało wroga z krymskiego Chanatu na drobne nuggetsy. Z czego korzystał na co dzień zły do szpiku gości, plądrujący cudze wioski i gwałcący niewinne kobiety pirat? Wiadomo, że z lunety, a kto miał większą, czyli dłuższą, lunetę, ten był prawdziwym kozakiem. Obczajcie sobie Piratów z Karaibów, gdy w jednej ze scen Jack Sparrow rozwinął swoją króciutką lunecię, by kilka sekund później zostać upokorzonym przez konkretny sprzęt kapitana Barbossy. Długość ma znaczenie.

Dlatego nie muszę chyba mówić, że takim samym wyznacznikiem męskości jest długie podanie. Nie ma w piłce nożnej nic bardziej męskiego od solidnego przekątu, lecącego z gracją przez 40 czy 50 metrów i spadającego wprost na nogę rozpędzonego skrzydłowego.  Ewentualnie w aut. Aż mordka sama się cieszy na taki widok. Krótkimi podaniami grają tylko frajerzy i cieniasy, jakieś Hiszpanki z LaLiga, którzy odbijają się od każdego twardszego chłopa, jak Korwin-Mikke od Sejmu. Co to w ogóle jest za granie? Podają do siebie na dwóch metrach, tam i z powrotem, nic z tego nie ma, nudne to i w ogóle, zero walki, pasji, emocji, charakteru. Równocześnie mogliby iść do baru i kupić piwo bezalkoholowe, albo lepiej - herbatę. Chociaż nie, piwo bezalkoholowe to większy szajs, tu się chyba wszyscy zgodzimy. Kumpel kiedyś był kierowcą, dał mi łyka - tragedia, odradzam. Wracając jednak do długich piłek, spójrzcie na Brytoli. Ci to są przekozacy! Tacy Szkoci. Długa piła do przodu i z łokciem do głowy wyskocz! Starcia, dynamika, pojedynki, krew się leje, kości trzeszczą, kosa za kosę, a nie, że dotkniesz chłopa i leży, i płacze, bo go boli, bo w szczepionkę dostał. Długie piły uczą hardości i przygotowują do dorosłego życia.

Zresztą właśnie, to przecież Brytyjczycy są wynalazcami europejskiego futbolu w obecnym wydaniu, bo o chińskich czy prekolumbijskich korzeniach nie będziemy tutaj teraz dyskutować. Angole przez wiele lat słynęli z tego, że ich główną myślą szkoleniową była laga i przy okazji słynęli także z tego, że byli piłkarskimi przekozakami. Jeśli się uczyć futbolu to tylko od Anglików, od prekursorów, którzy mają obecnie najbardziej emocjonującą i najlepiej opakowaną ligę na świecie. Tradycja, historia, klimat, przywiązanie - z tym wiąże się wyspiarska piłka, więc co mi tu będzie teraz jakaś Barcelona mówiła, jak mam żyć? Co mi tu z jakąś tiki-taką? Tiki-sraka, niech patrzą, jak wygląda prawdziwy futbol, to, co kochamy najbardziej, a nie jakieś miękkie faje i te ich klep, klep, klep. Długa piła! - bierzmy przykład od tych, którzy ten sport wymyślili, ponieważ ojciec wie, jak robić dzieci. Długa piła uczy szacunku do starszych.

Poza tym nie oszukujmy się, ale jak trwoga to do Boga, a tym piłkarskim jest właśnie długa piła. Obejrzeliście w swoim życiu pewnie jakieś trzy miliardy meczów, różnych lig, różnych poziomów, w telewizji, na żywo, whatever. Widzieliście różne scenariusze, rozmaite przebiegi spotkań, trenerów głowiących się nad najbardziej zaskakującymi taktykami, piłkarzy wykonujący ekwilibrystyczne zwody i tak dalej, i tak dalej. A w pewnym momencie to wszystko zawodziło, nadchodziła ostatnia minuta meczu i co? Przegrywający grali krótko piłką, próbując wjechać w pole karne przeciwników? Rozgrywali przez stoperów, do boku, do środka, do dziesiątki, do skrzydeł, do napastnika na klepę, wycofanie na szesnastkę i gol? Nie, nie, nie, moi drodzy, nie ma szans. Mogli tak robić, jasne, ale to by oznaczało, że są debilami. W takiej sytuacji, w 99% idzie długa piła w pole karne, na chaos, na walkę i wtedy dzieją się rzeczy niesłychane! Krótkie podania nie dały pożądanego skutku przez cały mecz, dlatego trzeba rzucić przekąt na jakiegoś Vestergaarda, niech walczy, niech zgrywa! Pamiętacie Barcelonę i ich 6:1 z PSG? Pamiętacie, wiem, że tak. Nie przypominam sobie, żeby Neymar zagrał do Roberto prostopadłe podanie po ziemi przez wszystkich obrońców paryżan. Długa piła zawsze przyjdzie z pomocą i jest dla piłkarza, jak pies dla człowieka - najlepszym przyjacielem.  

Długa piła jest bardzo uniwersalnym zagraniem i pełni niezwykle ważną funkcję - funkcję integracyjną. Zarówno w Stoke City, jak i w Lechu Poznań, jak i w beniaminku drugiej ligi australijskiej, jak i w najniższej lidze kambodżańskiej gra się lagę. Nieważne gdzie, nieważne kto, nieważne kiedy, nieważne z kim - długa piła zawsze tam jest. Nie ma znaczenia, czy jesteś czarny, biały, żółty, w paski, wysoki, średni, niski, gruby, w sam raz, chudy, mądry, głupi, brzydki, ładny, kibicujesz Legii czy się szanujesz. Ty też możesz rzucić przekąt! FIFA może robić sobie spoty z różnymi piłkarzami, mówiącymi say no to racism, ale to tylko czcze gadanie. Prawdziwą realizacją tego hasła jest oczywiście dalekie podanie, bo nie ma na świecie nic bardziej scalającego ludzi niż to. Mówi się ogólnie, że piłka nożna łączy, ale to bardzo nieprecyzyjne stwierdzenie i np. kibice Wisły oraz Cracovii mogliby mieć na ten temat inne zdanie. Dlatego trzeba je skonkretyzować i powiedzieć wprost: to długa piła walczy z rasizmem i nierównościami społecznymi.

W dodatku, żeby grać tą hipsterską klepką trzeba mieć odpowiednio wyszkolonych piłkarzy, a kto ma obecnie czas na szkolenie? Takie pierdoły trzeba wyćwiczyć, wpoić do głowy już od małego, a i tak nie ma pewności, że taki czy inny junior będzie ogarniał to w wystarczająco dobrym stopniu. Zresztą powiedzcie mi, do czego się wam to w życiu przyda? No właśnie, do niczego, takie są fakty, krótkie podania są przereklamowane. A oprócz odpowiednich grajków potrzebne też jest dobre boisko, bo na byle kartoflisku piłeczka nie będzie się posłusznie toczyć w linii prostej, jak po sznurku. To wiąże się oczywiście z kolejnymi kosztami, nerwami, zatrudnieniem fachowców, dbaniem o trawę, równość murawy itp. No a co w sytuacji, gdy ktoś chciałby sobie posadzić w kole środkowym rzodkiewki? Nie posadzi, bo jakiś Guardiola zażyczył sobie zielonego stołu, na którym nie ma prawa być ani jednej krzywej kępki trawy. Nonsens! Totalnie niepraktyczne i nie mające racji bytu w prawdziwym świecie. Długa piła jest za to bardziej przyjazna ludziom, każdy może ją rzucić wszędzie, nie potrzeba do tego niezgodnej z naturą i sztucznie wyhodowanej trawy. Długa piła walczy z głodem na świecie, bo pozwala posadzić rzodkiewki.

Jak więc sami widzicie długa piła to nie tylko podanie, to nie tylko taktyka, to nie tylko filozofia. To faktyczny styl życia i panaceum na całe zło. Jednak nawet ona nie jest wszechmocna i choć może was to trochę zdziwić, w dzisiejszych czasach długa piła nie jest w stanie zagwarantować jednej rzeczy: sukcesów w piłce nożnej.  

Autor

Piotr Tubacki

P_Tub