Alessandro czy to Ty? Prześwietlamy Alessio Romagnolego

Włosi od lat słyną z taktyki znanej pod nazwą "catenaccio". Opracowany przez Karla Rappana system gry w piłkę nożną oparty jest na żelaznej defensywie i osłanianiu własnej bramki przez większość czasu. System usprawniony przez włoskiego trenera Nereo Rocco stał się znany na Półwyspie Apenińskim i później trenerzy regularnie korzystali z tego systemu. Skutkiem takiego podejścia jest to, że Italia słynie z wielu świetnych obrońców i od lat wypuszcza wybitnych przedstawicieli gry na tej pozycji. Jednym z nich jest defensor Milanu, rodowity Rzymianin, Alessio Romagnoli.

Niełatwo jest być w Rzymie kibicem Lazio. Większość miasta kibicuje Romie, a sam klub rzadko kiedy święci jakieś wielkie sukcesy. Inaczej było w 2000 roku. Wtedy to drużyna Biancocelestich zdobyła dublet, a bohater dzisiejszego tekstu mając 5 lat świętował to razem z ojcem. Życie bywa jednak przewrotne. Gdy miał 9 lat został dostrzeżony przez Bruno Contiego, legendę Romy i zwerbowano go do szkółki Giallorossich. Płynnie przechodził przez kolejne grupy w młodzieżówce Romy i w końcu ustalono, że najlepiej będzie ustawić go na środku obrony.

Tamtego okresu Roma nie wspomina jakoś specjalnie dobrze. Gdy Romagnoli debiutował w seniorskiej piłce Roma znajdowała się w ciężkiej sytuacji. Rozbita przez Luisa Enrique, próbowała odzyskać godność na ławce ze Zdenkiem Zemanem. To właśnie czeski szkoleniowiec dał Alessio wykazać się w meczu z Atalantą. Wiadomo, że nie dostał on więcej szans pokazania umiejętności bo w obronie szalał Marquinhos, który swoją grą zapracował na grę w PSG. Wyżej w hierarchii miał takich graczy jak Castan, Torosidis, czy Burdisso. Sezon później, już pod okiem Rudiego Garcii dostawał więcej szans, ale miał zaledwie 19 lat i ciężko można było stawiać na młodego obrońcę.

Z tego powodu Roma zdecydowała się wysłać swojego wychowanka na wypożyczenie. Wybór padł na Sampdorię, której trenerem został Sinisa Mihajlović. Wtedy to doszło do eksplozji talentu młodego stopera. Romagnoli dostał szansę gry i jej nie zmarnował. Rozegrał 30 spotkań w sezonie, a Sampdoria rozegrała niesamowity sezon, kończąc na siódmej pozycji, wchodząc kosztem Genoi do eliminacji Ligi Europy. Wówczas wiadomo było, że utalentowany obrońca wróci do Rzymu, ale nie miał co liczyć na pierwszy plac, więc mając 20 lat musiał szukać nowego klubu. I wtedy odezwał się trener, który dał mu rozegrać świetny sezon czyli Mihajlović. Serb od następnego sezonu został trenerem Milanu i musiał łatać dziurawą obronę Rossonerich. Wybór padł na Romana i negocjacje pomiędzy Milanem i Romą trwały długo. Roma widziała w nim potencjał na lata, ale nie mogła dać mu gwarancji regularnej gry ze względu na pewniaków w formacji defensywnej u Rudiego Garcii. I pomyśleć, że pół roku później na Olimpico powrócił Spalletti. Znając jego wizję, odnalazłby dla niego miejsce. Na gdybaniu możemy jednak pozostać. Roma myślała wtedy o zarobku, a Milan ostatecznie dopiął swego i wykupił rezerwowego Romy za 25 mln €.

Romagnoli dostał na samym początku ciekawą ksywę. Został ochrzczony jako "nowy Nesta". Legendarny obrońca na 100% był swego czasu wielkim idolem młodych zawodników, a Roman stylem gry przypominał właśnie Sandro. W obecnej formie można stwierdzić, że Roman jest kalką Nesty. W Milanie nawet wziął sobie na koszulkę nr "13", właśnie taki sam jaki nosił Nesta. Od samego początku został namaszczony na jego następcę i od razu wskoczył do podstawy. Trudno mu było dobrać partnera w defensywie. Ostatecznie został nim Alex, który dał mu spokój w wykazaniu się w innych aspektach gry. Alessio wówczas dał się poznać jako bardziej kreatywny obrońca. Dla niewtajemniczonych można dodać, że w młodzieżówce często występował w pomocy i widać to teraz, patrząc na technikę użytkową jaką posiada. Od momentu przenosin do Milanu stał się jednym z ulubieńców trybun. Problem był jednak z tym, że w młodym wieku powinien ogrywać się przy kimś bardziej doświadczonym. Niestety, Alex po sezonie poszedł do Brazylii, a eksperymenty z Zapatą w podstawie wywołują uśmiech politowania. Ostatecznie gdy dołączył Bonucci można podziwiać progres i widać, że Roman z meczu na mecz rośnie. Trzeba zauważyć też jego wydolność, bo prawie zawsze wychodzi grać na 90 minut. I te szanse od trzech sezonów dostaje często. W meczu z Romą na Olimpico rozegrał swoje setne spotkanie w czerwono-czarnej koszulce.

Obecnie Alessio ma 23 lata i jest na prostej do osiągnięcia sukcesu i bycia jednym z najlepszych środkowych obrońców na świecie. Potrafi on oprócz czyszczenia w defensywie dobrze wyprowadzić piłkę. Ma on także niesamowite możliwości w uprzykrzaniu życia napastnikom, bo często robi jako plaster. Sprawia on również wrażenie, że ma bardzo silną psychikę, bo lubi grać z piłką przy nodze w okolicach pola karnego i świetnie czyta grę. Widać też ile daje mu współpraca z Bonuccim. Obecnie Leo nauczył się być dla niego liderem i Roman robi wszystko tak jak mu karze starszy kolega i widać w ich kooperacji pomysł. Jeden i drugi świetnie odnajduje się w swojej roli na boisku i świetnie się nawzajem asekurują. Ponadto świetnie gra w powietrzu i czasem zdarzy mu się strzelić bramkę. Nie strzela często (to normalne bo jest przecież środkowym obrońcą), ale jak już trafia to są to często ważne gole. Jak na przykład sezon temu w Wielką Sobotę z Interem. W sumie nie tylko głową, ale też jest w stanie odnajdywać się w odpowiednim miejscu przy rzutach rożnych, zarówno po stronie atakującej, jak i broniącej. Wiadomo też jaką wartością dodatnią we współczesnym futbolu są boczni obrońcy. Zawodnicy grający po bokach defensywy często zapuszczają się w rejony bramki przeciwnika. Problemy zaczynają się gdy można nadziać się na kontrę. W Milanie nie ma tego problemu, bo jeżeli przeciwnik robi kontrę prawą stroną boiska, to często taki atak spali się na panewce. Romagnoli idealnie asekuruje Rodrigueza, w momencie gdy ten wraca za akcją.

Ostatnio to on stał się bohaterem Milanu, bo to on strzelił decydującego karnego, jak na ironię swojemu ukochanemu Lazio. Praca z Gattuso pomaga mu uwolnić potencjał i sukcesywnie przyspiesza jego eksplozję. Bo nie tylko Milan może mieć pożytek z jego gry. W Reprezentacji Włoch również może dostać szansę gry w podstawie do spółki z nietykalnym tam Bonuccim. A wiadomo, że lepiej wystawić dwójkę gości z tego samego klubu, bo zwyczajnie chodzi o zgranie. Mówi się, że Włosi przestali już produkować wielkich zawodników. W sumie brak awansu na MŚ 2018 to jest odpowiedź na to. Ale gdy patrzy się na piłkarzy, którzy grają regularnie w klubach i o potencjale jaki w nich drzemie to możemy mieć prawdziwą eksplozję generacji włoskich młodzików, którzy będą w stanie namieszać już podczas najbliższego Euro 2020, nie wspominając o mundialu w Katarze. Można rzec, że Romagnoli może stać się liderem nie tylko Milanu, co może być pewne. On również może być ostoją kadry Włoch. Takiego obrońcy już dawno na Półwyspie Apenińskim nie wydano na świat. W czwartek czeka go prawdziwy sprawdzian, bo jeszcze nie doświadczył czegoś takiego. Pojedynek ze znaną europejską marką, który kilka lat temu byłby opakowany jako hit Ligi Mistrzów. Na mecz wykupiono 70 tys. wejściówek i Alessio ma szansę pokazania się w tak wielkim meczu, nie tylko dla niego ale też dla całego klubu. Kibice Milanu wierzą w to, że Roman udźwignie presję takiego meczu i zagra na swoim optymalnym poziomie. Bo w takich meczach, kiedy człowiek z wadą wzroku przetrze okulary zobaczy nowe wcielenie uwielbianego dawniej Sandro Nesty.

Autor

Janek Rusinek

JanRusinek7