Drogi pamiętniku... #10 - Po co ta nerwówka?

Drogi pamiętniku! Ostatnie mecze Milanu powodują we mnie stany przedzawałowe i niepotrzebną nerwówkę. Nie mogę się oprzeć wrażeniu, że ostatnie dwie wygrane w lidze to kwestia dużego farta, którego ewidentnie brakowało na jesieni i los oddaje nam to co zabrał w pierwszej fazie sezonu. Szkoda tylko, że w takim stylu, ale ważne są trzy punkty, które udało się zdobyć tuż przed przerwą na reprezentację. Dalej jednak jest nad czym pracować, ale będzie tylko lepiej. Wierzę w to.

Mecz z Chievo był idealny na pozbycie się złych emocji po czwartku i rozpoczęciem pogoni w lidze. Mógłbym powiedzieć, że skoro są trzy punkty, to nie ma po co drążyć tematu. Styl tej wygranej był jednak na tyle żenujący, że nie można przejść obojętnie od tego co się odwaliło na San Siro dzisiejszego popołudnia. Szybki gol Calhanoglu dał nam spokój na samym początku meczu i to był moment destrukcyjny. Zamiast na nich siąść i Milaniści się cofnęli. Zresztą coś musi być nie tak, gdy strzela gola zawodnik, którego jawnie posądza się o to, że ma problemy z tym, żeby prosto kopnąć piłkę. Mariusz Stępiński raz, po wylewie Boriniego i Zapaty, a potem Inglese oddał strzał życia i zaczęła się nerwówka, bo nikt się nie spodziewał, że Chievo nagle zacznie prowadzić na San Siro. Taki stan rzeczy utrzymał się do końca pierwszej połowy.

W drugiej połowie Chievo nie atakowało kompletnie, bo nie udało im się oddać celnego strzału na bramkę. Milan tego dokonał na szczęście. I ten mecz pokazał również podręcznikowe użycie VAR-u. Gdyby nie to, to Milan zostałby najprawdopodobniej ograbiony ze zwycięstwa, bo na pierwszy rzut oka nie dało się ocenić czy przy golu na 2:2 od razu był spalony. Na szczęście dla nas nie było. Paweł Jaroszyński po juniorsku złamał linię spalonego, a Stefano Sorrentino nie miał szans przy dobitce Cutrone. Zwycięski gol padł również po wylewie Jaroszyńskiego, od którego odbiła się piłka i strzelił Andre Silva. Drugi raz z rzędu. Chyba można mówić już głośno o jego przełamaniu w lidze, bo ma na koncie więcej goli niż bramkarz Benevento, Alberto Brignoli. Szkoda jedynie, że nie padł czwarty gol po karnym, ale nie można mieć wszystkiego.

Gattuso o Kaliniciu: "Kto nie trenuje dobrze, zostaje w domu. Chcę widzieć profesjonalizm, ale nie żywię urazy"

— Marcin Długosz (@DlugoszMarcin) 18 marca 2018

Wczoraj do mediów doszła informacja, która uszczęśliwiła wszystkich Milanistów. Nikola Kalinić został odsunięty od kadry i Gattuso nie powołał go na mecz. Było to dziwne, bo np. taka La Gazzetta dello Sport w przewidywanym składzie ustawiała go w pierwszym składzie. Okazało się, że Chorwat gdy usłyszał, że nie zagra raczej w pierwszym składzie odpuszczał sobie trening, czym zirytował Rino, który zdecydował, że wylatuje on na mecz z Chievo. I bardzo dobrze. Cieszy również fakt, że to właśnie Cutrone i Silva strzelają gole, bo tym samym wytrącają Kalekiciowi argumenty z ręki i powoli wypychają go z klubu. Sam Chorwat swoją postawą nie pomaga sobie, a nikt po nim nie będzie płakać.

Giacomo Bonaventura męczy. Męczy już kolejny mecz z rzędu i nie da się patrzeć na to co on wyczynia w ostatnich spotkaniach. Z całej drugiej linii zagrał najsłabiej, a jego wizytówką była niedokładność w podawaniu i strzały tradycyjnie na trybunach. Problem jest jednak w tym, że w formacji z trójką pomocników nie ma szans, żeby go zastąpić na jakiś czas. A jemu wybitnie jest taka lodówka potrzebna, żeby ochłonął. Ale z drugiej strony kto za niego wejdzie. Mauri, który po prostu jest w klubie? Czy może Locatelli, który w tym sezonie pokazuje, że potrzebuje wypożyczenia i przy okazji nie jest to gracz o takiej charakterystyce. Tak czy inaczej Jack musi się  ogarnąć, bo będzie potrzebny.

Zapata w takim meczu to klasyczna małpa z karabinem. Albo bezczelnie rozstrzela wszystkich wrogów bez mrugnięcia okiem, albo odpali ogień do swoich, a na końcu przyłoży oko do lufy i strzeli jeszcze raz

— Marcin Długosz (@DlugoszMarcin) 15 marca 2018

 Jeżeli notowania Mateo Musacchio są tak niskie, że zamiast niego w podstawie wychodzi Zapata, to prawdopodobnie się pożegnamy z Argentyńczykiem. Mateo dostał jednak kilka minut i popisał się fantastycznym zagraniem i pokazuje, że dalej może być rotacyjnym w składzie. Widać było z drugiej strony brak Romagnolego, którego zastąpił Zapata. Kolumbijczyk irytuje since 2012  i w takich meczach popełnia elementarne błędy, które zaważają na tym, że wpadają gole. Tak było z Chievo, gdy nie pilnował Stępińskiego. Jego pobyt w Mediolanie zakrawa powoli na żart, bo troszkę się zasiedział i to co on dawał w tym meczu to była masakra. A to dośrodkowanie to idealne podsumowanie jego kariery w Mediolanie:

Bardzo cieszy powrót Andrei Contiego. Zawodnik, który we wrześniu niefortunnie doznał poważnej kontuzji był na meczu z Chievo tylko na ławce, ale jego obecność jest czymś co powoduje ciepło na serduszku. Ten piłkarz to było brakujące ogniwo i często będzie grał wymiennie z Calabrią. Zwłaszcza, że to jest ten zawodnik, którego w tym sezonie niesamowicie brakuje, jeżeli chodzi o przyspieszanie akcji, którego często brakuje. Jeżeli będzie w takiej formie jak w Atalancie to w tym klubie będzie dwóch zawodników, którzy na prawej obronie będą wymiatać. Bo taki Borini mimo tego, że jest chwalony dzisiaj był jednym ze słabszych na murawie. Na dodatek Conti w innych przypadkach mógłby grać jako skrzydłowy, którego zadaniem nie byłoby strzelanie goli, tylko dogrywanie piłek do napastników. W tej roli również by się sprawdził, bo warunki do tego ma. Teraz pozostało jedynie ostrożnie go wprowadzać do gry i czekać na powrót do dyspozycji rodem z Atalanty.

Jest również jeden problem. Malutki szczególik, ale za to niesamowicie istotny. W tej drużynie nie ma komu uderzać z rzutów karnych. Jak nie Rodriguez w meczu z Sampdorią, to Kessie dzisiaj. I to jest problem w tym wszystkim. Ciężko to ogarnąć, biorąc pod uwagę fakt, że niektórzy wydają się jakby nie byli w stanie udźwignąć presji związanej z uderzaniem z wapna. Trzeba to rozwiązać, bo w takich sytuacjach potrzeba kogoś kto z zimną krwią będzie je egzekwował, żeby potem nie było nerwówki w końcówce, bo ktoś nie strzelił.

Na sam koniec spostrzeżeń trzeba zauważyć jedno. Dzisiaj pierwszy raz od początku grudnia zastosowana była w drugiej połowie formacja śmierci czyli 3-5-2. Można zrozumieć taką nagłą zmianę, żeby wprowadzić dodatkowego napastnika, ale jak wiadomo ta formacja się po prostu nie sprawdza. Jak na moje powinni w razie rotacji zmieniać ustawienie na 4-4-2, żeby boczni nie musieli zapieprzać na wahadłach, bo zarówno Calhanoglu, jak i Suso się do tego nie nadają. Tak czy inaczej udało się. Udało się uciułać te 3 punkty i czas na odpoczynek zwany przerwą reprezentacyjną. Po takim maratonie spotkań i gry na ostrej intensywności niektórzy odpoczną, a inni skorzystają z powołania, żeby bronić narodowych barw. Cieszy powołanie dla Cutrone, który będzie pewnie chciał się pokazać nawet w krótkim wymiarze czasowym na boisku, byle się nie przeforsować. Bo oprócz tego, że zbliżają się święta to, już w Wielką Sobotę czeka nas wielkie starcie z Juventusem, który został podrażniony przez SPAL i za wszelką cenę muszą wygrywać, bo Napoli na stówę nie odpuści im do końca sezonu. A kilka dni później spotkanie derbowe z Interem. Oj będzie się działo. Ale najpierw odpoczynek od meczów i ostatnia prosta do zakończenia tego sezonu.

Autor

Janek Rusinek

JanRusinek7