To są właśnie te detale #24 Liga Europy lepsza od Ligi Mistrzów

Z Ligą Mistrzów jest tak samo jak z Mistrzostwami Światami, spotkaniami reprezentacji Polski czy różnymi hitowymi starciami, w stylu hiszpańskiego El Clasico. Te mecze zawsze przyciągają rzesze kibiców, w tym także tych, którzy na co dzień albo nie interesują się danym obszarem piłki nożnej, albo w ogóle nie interesują się futbolem. Tak, tacy ludzie też istnieją. Widać to doskonale w różnego rodzaju zestawieniach oglądalności i w zyskach, które, jak doskonale wiemy, są w tych przypadkach rekordowe. Taka Liga Europy, puchar pocieszenia, turniej frajerów, czwartkowy zapychacz służący temu, żeby powiedzieć swojej dziewczynie, że specjalnie dla niej odpuściło się mecz w telewizji, taka Liga Europy w porównaniu z wyżej wymienionymi rozgrywkami wypada mniej więcej tak, jak Ron Weasley przy Harrym Potterze na egzaminie z czarowania. Czasami nawet jak przy Hermionie Granger w konkursie miss plaży 2017 Władysławowo. Hejtowana, wyśmiewana, wyszydzana, pomijana, opluwana, poniżana, ale... w pewnym sensie lepsza od Ligi Mistrzów.

Nie da się ukryć tego, że w Champions League występują drużyny lepsze niż w Lidze Europy. Barcelona, Juventus, Bayern, Real Madryt, PSG - tylko przypadek albo jakieś nieszczęśliwe zrządzenie losu może sprawić, że raz na dekadę któraś z tych ekip ześlizgnie się na niższy poziom międzypaństwowy. Razem z najlepszymi drużynami w Lidze Mistrzów mamy najlepszych piłkarzy, co do tego także nie ma wątpliwości i nie ma sensu tego udowadniać, no chyba że ktoś naprawdę uważa inaczej, to wtedy zapraszam do Rybnika na ulicę Gliwicką, tam chętnie o tym porozmawiają. Prestiż LM jest także znacznie większy. Właściwie to największy w piłce nożnej klubowej na całym świecie, czego najlepszym przykładem jest chociażby to, że nie grają tam drużyny z Polski - bo występ Legii to oczywisty wypadek przy pracy i fura szczęścia. Ale to wszystko i tak nie zmienia faktu, że Liga Europy jest w pewnym sensie ciekawsza.

Wszyscy janusze obowiązkowo odpalają Ligę Mistrzów w darmowej (w praktyce) Telewizji Publicznej i obczajają to, co nam tam Kurski z ziomami wybierze. I lecą za każdym razem te Reale, Barcelony, no i oczywiście polski Bayern Monachium, następca polskiej Borussii Dortmund - powoli chce się nimi rzygać. Ci bogatsi mają szerszą ofertę w Canal Plus i dzięki temu już od września mogą oglądać takie hity jak Celtic vs Anderlecht, Chelsea vs Karabach Agdam, Spartak Moskwa vs Maribor, Real Madryt vs APOEL Nikozja. O tak, to są hiciory! To aż chce się oglądać, te emocje w fazie grupowej!

Nie.

Jeśli mam być szczery, to grupy Champions League są w większości przypadków nudne. Jasne, że zdarzają się perełki w stylu spotkań Realu z Tottenhamem czy PSG z Bayernem, w których poziom piłkarski stoi na najwyższym poziomie, ale chociażby w tym drugim przypadku jest to właściwie kopanie dla samego kopania. No chyba że ktoś serio wierzył, że Celtic albo Anderlecht dadzą radę wyprzedzić gigantów z Niemiec i Francji, to wtedy zapraszam do Rybnika na Gliwicką. Fajnie zobaczyć jakiś meczyk zespołów, które na co dzień nie mają szans się ze sobą zmierzyć (no chyba że Putin w końcu ruszy dupę i zjednoczy całą Europę pod czerwonym berłem), ale prawdziwa zabawa zaczyna się dopiero w fazie pucharowej. Tam oczywiście trafiają w większości przypadków te same drużyny, co edycję wcześniej i te same drużyny rok w rok są uznawane za faworytów. Barca, Real, Bayern, Juventus, PSG, no i jeszcze do tego teraz Manchester City doszedł. Oczywiście fajnie się te meczycha ogląda, poziom jest z reguły bardzo wysoki, ale do ostatecznego etapu w postaci półfinałów docierają głównie te same drużyny. A niewykluczone też, że i w ćwierćfinałach zmierzą się ze sobą ekipy, które miały okazję wpaść na siebie w ostatnich latach, przez co znowu będziemy oglądać to samo.

A w Lidze Europy? Oczywiście faza grupowa jest tam denna do kwadratu, ale jeśli ktoś jest piłkarskim hipsterem i chce zobaczyć już totalnie niespotykane spotkanie (cudowna gra słów), to włączy sobie właśnie Dynamo Kijów vs Partizan Belgrad, Everton vs Olympique Lyon, Arsenal vs FC Köln, Zenit vs Real Sociedad. Zdarzą się fajne mecze, ciekawe drużyny, które są ciekawe, mimo że nie nazywają się Real Madryt czy Barcelona i choć nie jest to Liga Mistrzów, to prawdziwy fan piłkarski, niebędący januszem oglądającym futbol tylko od święta, zawsze znajdzie coś do siebie. Ale skoro faza grupowa Ligi Mistrzów niejednokrotnie mnie nudzi, to jaki jest sens w tym, że polecam fazę grupową Ligi Europy? Po pierwsze nie polecam, ale przedstawiam taką opcję, a po drugie każdy wie, z czym je się Real, Barcę, Bayern i innych tych gigantów, których jeśli nie oglądacie w TV, to odpalacie w Fifie czy FM-ie. Natomiast mniej oczywiste są drużyny znane, ale występujące półkę niżej, mające również ciekawych piłkarzy, którzy w niejednym przypadku prędzej czy później będą grali wyżej. No i jest jeszcze Arsenal. W każdym razie oglądanie Ligi Europy poszerza nasze piłkarskie horyzonty, bo wyjść z ziomami na piwo i powiedzieć, że Harry Kane to przekozak potrafi każdy, ale wyjść z ziomami na piwo i powiedzieć, że Nabil Fekir czy Kerem Demirbay to przekozaki już nie każdy może.

No i najlepsze w Lidze Europy jest to, że grono faworytów do wygrania tego turnieju co roku jest inne i zawsze zmienia się w momencie, gdy część ekip zsuwa się tam z Ligi Mistrzów. Przetasowania są tam bardzo duże i wątpię w to, że ktoś obstawiał rok temu, że w tegorocznej edycji głównymi kandydatami do tryumfu będą Arsenal czy Atletico Madryt - nie mówię już o Milanie i Dortmundzie z wiadomych powodów. W aspekcie nieprzewidywalności i zmienności Liga Europy wyraźnie przewyższa Champions League, w której końcowe etapy zawsze zarezerwowane są dla tych samych drużyn. Podobnie jak w LM dopiero na etapie ćwierćfinałów rozpoczyna się tam prawdziwe granie (chociaż już w 1/8 także bywa ciekawie), bo gdy w grze zostaje najlepsza ósemka, wtedy zaczyna znikać element oszczędzania się i głębokiej wyjebki. Do tego momentu wiele drużyn gra na pół gwizdka, bo traktuje LE po macoszemu, woląc poświęcić się walce na gruncie ligowym, ale pod koniec chęć tryumfu na międzypaństwowej arenie i automatyczna kwalifikacja do elity są coraz bardziej kuszące. Pamiętacie chyba rzeź w dwumeczu Dortmundu z Liverpoolem, nie? Poza tym obczajcie tegoroczne pary:

RB Lipsk vs Olympique Marsylia
Arsenal vs CSKA Moskwa
Atletico Madryt vs Sporting z Lizbony
Lazio vs Salzburg

Co, złe drużyny? Nie dałyby rady zagrać w Lidze Mistrzów? Jasne, że by dały! Są to czołowe ekipy w swoich krajach (no, może oprócz Arsenalu), a w Lidze Europy zmierzą się ze sobą w emocjonującym dwumeczach o coś. Poza tym szansa na to, że na tym etapie (i ogólnie w całym turnieju) dojdzie do jakiegoś rewanżu za ostatnie lata jest naprawdę bardzo mała, bo jak już wspomniałem, przemiał i przetasowania są tutaj ogromne. Na Starym Kontynencie jest więcej dobrych drużyn, nie tylko Barca, Real, Bayern czy Juventus, które w kółko na siebie trafiają i zarezerwowały sobie miejsca na szczycie. Oczywiście, że prezentują one najwyższy poziom, ale to nie znaczy, że inni grają piach. Miejsca w Lidze Mistrzów są po prostu ograniczone, a nie oszukujmy się... wiele drużyn z Ligi Europy zdecydowanie bardziej zasłużyło na pojedynki z najlepszymi niż Legia ogórki, którym zdarza się tam jakimś trafem dostać. Wiadomo, że w ogólnym rozrachunku Champions League będzie wyżej niż jej niezauważana siostra, ale przynajmniej od ćwierćfinałów każda osoba uważająca się za fana piłki nożnej powinna zacząć zwracać uwagę na puchar pocieszenia. W końcu dostaniemy coś nowego i wcale nie będzie to słabe.

Autor

Piotr Tubacki

P_Tub