To przepraszam państwa #33 - Okno zamknięcie, a smrodu nie wywiało

Znaczna większość z nas została wychowana na bardzo prostym schemacie prowadzenia transferów w piłce nożnej. Transakcji dokonuje się tylko w trakcie otwartego okienka, które otwierane jest dwa razy do roku. Letnie zaczyna się wraz z lipcem i kończy z początkiem września, a zimowe trwa cały styczeń. Oczywiście transfery można było dogadywać w tak zwanym międzyczasie, ale ich oficjalne zatwierdzanie miało miejsce zawsze w tych okresach. Tak wyglądało to przez lata, choć wiele osób z piłkarskiego półświatka wyrażało swoją dezaprobatę dla tego systemu. Arsene Wenger narzekał na przykład na sam fakt występowania zimowego okienka, twierdząc, że tylko rozprasza jego zawodników. Inni uważali, że letnie powinno zamykać się przed rozpoczęciem rozgrywek, a nie w ich trakcie. Ci drudzy krzyczeli znacznie głośniej i przebili się ze swoją racją głównie w Anglii.

Ich argumentacja polegała na tym, że przez pierwsze kilka spotkań sezonu, kiedy jeszcze okienko trwa, zawodnicy nie skupiają się w stu procentach na występach, gdyż liczą, że opuszczą jeszcze zespół lub nie są pewni swojej przyszłości. Wcześniejsze zamknięcie okienka miałoby wyeliminować ten problem i sprawić, że rozgrywki od samego początku będą stały na najwyższym poziomie.

Jeszcze w trakcie zeszłego sezonu przedstawiciele wszystkich zespołów Premier League zebrali się i przeprowadzili dyskusję, którą zakończyło głosowanie. Dysputowano na temat zamknięcia  okienka na dobę przed startem rozgrywek. Znaczna większość działaczy opowiedziała się właśnie za tym rozwiązaniem, więc wprowadzono jest już tego lata. W Wielkiej Brytanii ten pomysł był w zasadzie przedstawiany w samych superlatywach, mało kto ośmielał się go krytykować. W sumie, wtedy nie było jeszcze ku temu podstaw, przecież miał on dopiero zostać wprowadzony. Teraz wiemy już dobrze, jak działa, bo okienko zamknęło się tydzień temu. Co więc możemy powiedzieć o wcześniejszym zatrzaśnięciu okienka? Czy spełniło swoje założenia i faktycznie jest pomysłem idealnym?

Oczywiście, że nie jest, bo takim epitetem można określić jedynie fryzurę Oliviera Giroud i zęby Roberto Firmino. Krótsze okienko transferowe ma swoje wady, które zdążyły już odcisnąć piętno na niektórych zespołach Premier League, w tym tych największych.  Jakie więc one są?

Pierwszym i kompletnie oczywistym argumentem jest czas. Jest go mniej. Tego nie dało się inaczej rozwiązać. Żeby okienko kończyło się wcześniej, trzeba było je zwyczajnie uciąć, nie dało się go przesunąć w kalendarzu. Choć, tak jak wspomniałem wyżej, kluby dogadują transfery jeszcze poza tym okresem, na dopełnienie formalności i ostateczne negocjacje nie starcza czasu wszystkim. Wiele zespołów nie wzmocniło się tak, jak by sobie tego życzyły, właśnie dlatego, że zabrakło im czasu. Najoczywistszym przykładem jest chociażby Manchester United, który ostatecznie nie pozyskał stopera. Ostatniego dnia okienka Czerwone Diabły rozsyłały oferty z intensywnością Gatlinga, co było oznaką jawnej desperacji. Z zespołem łączono już nawet Kurta Zoumę, który przecież kompletnie nie jest zawodnikiem na poziomie, którego było potrzeba. Podobnie sytuacja miała się w błękitnej części miasta, gdzie Pep Guardiola nie wyrobił się ze sprowadzeniem zmiennika dla Fernandinho. W efekcie The Citizens mają tylko jednego defensywnego pomocnika i to już całkiem podstarzałego. W Londynie zaś Chelsea nie była w stanie na czas sprowadzić sobie nowego napastnika, więc została z tym chłamem, który miała w zeszłym sezonie. Nie możemy mieć pewności, że gdyby okienko trwało te trzy tygodnie dłużej, to odpowiedni zawodnicy zjawiliby się w tych klubach, ale na pewno szanse by na to wzrosły. Krótsze okienko miało sprawiać, że drużyny przystąpią do rozgrywek w pełni zorganizowanych składach, a tymczasem podchodzą do sezonu niekompletne.

Drugim, równie istotnym argumentem, jest bierność w przypadku transferów z zespołu. Anglicy nie mogą już dokonywać transferów, ale kluby z innych lig jak najbardziej. Oznacza to, że mogą one wykupić kogoś z Premier League. Oczywiście, brytyjskie kluby mogą każdą ofertę odrzucać, ale co w przypadku, gdy transfer będzie chciał wymusić zawodnik? Gdyby Courtois zaczął psioczyć kilka dni później, The Blues nie byliby w stanie sprowadzić Kepy i w bramce stałby Caballero, Green albo Bułka. Same tuzy rzemiosła bramkarskiego, choć Marcin, teraz już zupełnie na poważnie, ma wszelkie papiery, by się nim stać. Teraz mówi się o tym, że z Manchesteru United odejść może Anthony Martial, który z resztą zapowiadał, że będzie chciał opuścić Old Trafford. Jeśli jakiś klub go wyrwie, Mourinho nie będzie mógł już nikim go zastąpić. Angielskie zespoły są w takich sytuacjach kompletnie bezbronne. Zatrzymywanie zawodnika na siłę często psuje atmosferę w zespole, a puszczenie go wolno osłabia kadrę. W założeniu klub miał mieć kompletny skład przed sezonem, a w praktyce i tak może stracić jego elementy w trakcie rozgrywek.

W teorii, krótsze okienko miało mieć same plusy, a w zasadzie to jeden duży plus, o którym wspomniałem wyżej.  Po zakończeniu okresu transferowego piłkarze mogliby skupić się tylko i wyłącznie na graniu w piłkę w składzie, który został w pełni skompletowany, a nie będzie musiał być sklecany na kolanie już w trakcie rozgrywek. Jak widać, obydwa te założenia zostały brutalnie zanegowane przez rzeczywistość. Składy wcale nie muszą być pełne, co widać na przykładzie największych zespołów Premier League. Były też budowane naprędce, czego dowodem jest chociażby Kepa, który w normalnych warunkach nie byłby taki drogi. Atheltic wiedział, ze Chelsea musi go dostać w przeciągu kilkunastu godzin, więc nie dał ani czasu, ani pola manewru na negocjacje. Gdyby do Manchesteru przyszedł jakiś stoper, też prawdopodobnie były któryś tam wyborem z kolei albo gościem z przypadku, a przecież to nie o to chodzi. Zawodnicy i tak nie skupiają się na grze, bo niektórzy wciąż liczą na zagraniczny transfer. W końcu angielskie okienko nie musi być otwarte, by zespół z innego kraju mógł zarejestrować grającego jeszcze na Wyspach piłkarza. Martial prawdopodobnie dalej myśli o wyprowadzce, niewykluczone, że jakieś nadzieje wciąż ma Hazard.

Na sam koniec, żeby nie było, że stawiam się w takiej opozycji do krótszego okienka, warto nadmienić, że te wszystkie czynniki mogłyby zaistnieć nawet w przypadku dłuższego okresu transferowego. Te problemy były, a reforma ich nie zniosła, a w niektórych przypadkach nawet wyolbrzymiła. Niemniej jednak najlepszym podsumowaniem nowego systemu transferowego będzie parafraza znanego powiedzenia Winstona Churchilla, który wypowiadał się na temat demokracji. Ta reforma jest zła, ale nie wymyślono niczego lepszego.

Autor

Michał Fitz

michafitz