Gracias Andrés! Tłusty Czwartek #10

Czołem sportowe świry! Drugi tydzień maja jest równoznaczny z końcem V Zlotu Footroll – końcem ciągnącej się od początku majówki imprezy, po której, z wielkim bólem serca, należy wrócić do smutnej i otaczającej nas na co dzień rzeczywistości. Jest to powrót z gatunku tych najbardziej bolesnych, - taki kubeł lodowatej wody wylany na nasze zgrzane głowy po legendarnym pobycie w Jachrance.

Na wstępie chciałem Was przeprosić (oczywiście zgaduję, że i tak mieliście to w dupie), że w tamtym tygodniu nie pojawił się mój felieton na footroll.pl. Co tu dużo pisać – majówka, praca, wesele, Zlot – czy muszę coś więcej tłumaczyć? Nie sądzę!

Powiem Wam, że od zlotu minęło dosłownie kilka dni, a ja nadal czuje się jakbym tam był z chłopakami i absolutnie nie ma takiej siły, która sprowadziłaby moją głowę z powrotem do Skierniewic – mentalnie jeszcze krążę między pokojami D26 i D27 w Jachrance z głośnikiem JBL, przewieszonym na plecach i włączonym na full Szmitkiem - AUUUUUUUU. Istny fenomen! Niby zwykły zlot, ale człowiek czeka na niego z o wiele większym zapałem, niż na własne urodziny. Ale cóż – muszę już wracać na ziemię, tu, do domu, bo wiadomo – hajs z Footrolla musi się zgadzać, więc wypadałoby coś napisać, a wydatków było sporo. Lecimy, nie śpimy!

Jeśli ktoś myśli, że jedyne, co człowiek pamięta po takiej imprezie, to nazwa trunku, która widnieje na banderoli przezroczystej butelki – to jest w ogromnym błędzie. Oczywistością jest to, że nie jeździmy tam odmawiać paciorki – chociaż i z komżą (taka szata liturgiczna noszona przez ministrantów) był pewien epizod! Zresztą nieważne – co wydarzyło się w Jachrance, zostaje w Jachrance. Tego się trzymajmy! Kiedyś może się dowiecie. Ale nie można też demonizować, że zlot to tylko zjazd alkoholików czy jakiejś patologii w wiadomym celu. Nie! Zlot to przede wszystkim genialni ludzie, którzy zjeżdżają się nie tylko z całej Polski, ale również z różnych zakątków EUROPY! Wyobraźcie sobie, jaką Zloty mają siłę przyciągania, skoro pojawiają się na nich ludzie z Niemiec czy Holandii – którzy gotowi są tłuc się autobusem przez dobre 20 godzin, tylko po to, aby spotkać się ze swoimi przyjaciółmi! No kosmos!

#lazabawa #ElClásico Najpiękniejszy moment V zlotu @FootrollPL to wspólna owacja na stojąco kibiców Barcelony, Realu i innych klubów dla Iniesty. @DissBlaster stworzyłeś zajebista ekipę ludzi! Szacunek bro! pic.twitter.com/0CwPQeuX6X

— Przemysław Pabianek (@Pabian_95) 6 maja 2018

Pośród całego tego rozanielenia, pośród litrów trunków wyskokowych, których koszta wyrobiły chyba z 2000% normy przychodu netto przydrożnych sklepów Jachranki, był jeden taki moment, który utkwił mi dość wyraźnie w pamięci i cholernie długo z niej nie ucieknie: jest 58 minuta El Clasico, przy linii bocznej, stoi Paulinho – gotowy do wejścia na boisko. Na Camp Nou jak i sali koncertowej im. Krzysztofa Klenczona w Wieliszewie (tam dzięki uprzejmości burmistrza Gminy Wieliszew, mieliśmy przyjemność oglądać Klasyk) – absolutnie wszyscy wstają ze swoich miejsc i zaczynają bić brawo! Tak – wszyscy! W ten sposób oddali hołd Andresowi Inieście, legendzie Barcelony, który po raz ostatni opuszczał murawę podczas El Clasico... To już oficjalne – z końcem sezonu Don Andres żegna się z profesjonalnym futbolem, żegna się z Camp Nou, żegna się z nami – z cules... W TYM tekście domniemywałem jego odejście – teraz już wiemy, że to informacja oficjalna, potwierdzona przez samego piłkarza na specjalnie zwołanej do tego celu konferencji parę tygodni temu. Troszkę smutno...
Jednak zwykle takim trudnym decyzjom towarzyszą spontaniczne i miłe gesty. Najpiękniejsze w ostatnim Klasyku było to, jak wstał dosłownie każdy, począwszy od Camp Nou, kończywszy na salce w Wieliszewie – wstali wszyscy! W tym momencie, każdy z nas wstał, nie jako ktoś utożsamiający się z konkretnymi barwami, tylko jako kibic FUTBOLU i jego piękna! To jest właśnie najcudowniejsze w tym wszystkim – pomimo rywalizacji sportowej, każdy z nas jest również człowiekiem i potrafi oddać hołd nawet zawodnikowi grającemu w drużynie największego rywala, ale przede wszystkim – temu wielkiemu sportowcowi, i co najważniejsze - skromnemu i wielkiemu człowiekowi, którym zawsze był, jest i zostanie Don Andres. Rzadko kiedy bywa tak, że sportowiec oklaskiwany jest dosłownie na każdej szerokości geograficznej, ale Iniesta zasłużył sobie na to jak mało kto. I nawet z tym nie handlujcie! PAN PIŁKARZ! Dzisiejszego wieczoru, Villareal poinformował na swoim oficjalnym Twitterze, że ustawi szpaler dla Barcelony oraz Andresa Iniesty - któremu również wręczy pamiątkową, ceramiczną łódź podwodną. Klasa!

#BarçaVillarreal | Hoy en el Camp Nou 🏟, el #Villarreal hará pasillo al @FCBarcelona_es por la consecución del título de @LaLiga. Además, entregará a @andresiniesta8 un Submarino Amarillo de cerámica como homenaje por su trayectoria y los valores que transmite como deportista. pic.twitter.com/tEZiuy77qq

— Villarreal CF (@VillarrealCF) 9 maja 2018

Kim dla mnie jest Andres? Na przestrzeni ostatniej dekady to absolutny numer jeden na mojej liście ulubionych piłkarzy. Zapewne narażę się teraz wielu sympatykom Barcelony, ale nawet Messi, Pique czy Xavi nie mają podjazdu w mojej hierarchii do Dona Andresa. Spytacie pewnie dlaczego? "Pszeciesz Meszszi szczelał i szczela mnustfo goli, jeszt filarem barczelony po dźiś dźień, Czavi był generałem śrotka pola, a Pikej prowokóie tych pajacuf z madrytó !!!!!!111111oneoneoneoneone" Wiecie czemu? Śpieszę z tłumaczeniem moi drodzy. Iniesta to dla mnie synonim wartości, które od dziesiątek lat stara się wpajać swoim piłkarzom słynna La Masia. I potem słyszę od swoich piłkarzy tyrady w stylu: "Byliśmy lepsi, ale murawa była zła i nie dało się grać" albo "Espanyol nie należy do Barcelony" lub któryś z naszych piłkarzy kopie piłką w kibiców Królewskich, bądź wyzywa arbitra za beznadziejne sędziowanie. Do spluwania na przeciwników nie mam nawet siły się odnosić - bo jest to absolutny imbecylizm i kretynizm... Czy kiedykolwiek Iniesta odstawił taki ryż, jak wyżej wspomniane sytuacje? No nie! Jestem romantykiem futbolu i tylko dla takich piłkarzy znajduję miejsce w swoim kibicowskim serduszku. Nie ma sensu rozprawiać o umiejętnościach stricte piłkarskich Iniesty, bo każdy doskonale wie na co stać Hiszpana – najbardziej ujmuje mnie w nim jego skromność, pokora, ogromne serducho i miłość do Barcelony. Ktoś napisze, że "hola hola, jaka miłość? Pszeciesz odhodzi do Hin! Dla piniendzy!" Szczerze? Po tym wszystkim, co spotkało go podczas jego kariery (zdarzenia losowe, kontuzje), ilości wygranych trofeów, po tylu latach w Barcelonie, trzeba być zimnym sukinsynem, żeby robić mu wyrzuty o zakończenie poważnej kariery piłkarza i odejście na sportową emeryturę. Po tym co dla nas zrobił – należy mu się jak psu buda! Jestem prawicowcem i zwykle nie toleruję słowa ,,nam się należy“ – ale dla tego pana zrobię wyjątek, bo jemu naprawdę się należy. Poza tym – to są jego decyzje, jego życie i ma do nich pełne prawo, a nam jako kibicom zostaje tylko zaakceptować taką decyzję i grzecznie mu się pokłonić. Iniesta załamuje wszechobecny stereotyp, iż piłkarz to idiota bez szkoły i gbur. Cytując klasyka: ,,Nie tym razem". Iniesta, nie dość, że wielokrotnie popisywał się swoją nieszablonową inteligencją piłkarską, po raz kolejny udowadnia, że pod tym bladym licem skrywa się również "łeb do interesów". Żegna się z Barceloną w glorii chwały, jako czempion, zdobywając z nią w wielkim stylu dublet. Coś pięknego! Xavi odchodził z trypletem, Andres z dubletem – piękne klamry wiążące ich wspaniałe kariery! Chapeau bas! Ale wracając do tego biznesowego "łba" – odchodzi prawdopodobnie do Chin, bądź do Kataru – kierunek zapewne sprecyzuje się na dniach, negocjacje trwają. Jednak gdziekolwiek by nie odszedł, będzie to atak na tamtejsze, ogromne rynki wina i winnic. Patrząc na jego renomę, to jak go ludzie na całym świecie postrzegają - zgaduję, że i to mu się uda! Ludzie będą to kupować choćby dla samego funu, że kupili wino z winnicy, której właścicielem jest ikona piłki nożnej – sławny Andres Iniesta. Kolejny przykład na to, jak ogromny wpływ na życie ludzkie ma SPORT – poprzez emocje, które przeżywamy, wrażenia estetyczne czy tak jak w tym przypadku, sympatia do danej persony, determinuje nasze zachowania. Właśnie dlatego futbol generuje tak POTĘŻNE pieniądze, stał się ogromną i rozległą siatką powiązań biznesowych, która puka do drzwi każdego człowieka, interesującego się choćby w najmniejszym stopniu piłką nożna. Sportowcy to również autorytety, które są twarzami większości kampanii reklamowych wielkich korporacji – czyli mówiąc krótko, w tym przypadku pieniądz rodzi pieniądz. Te autorytety przyciągają miliony ludzi do konkretnych marek i nie inaczej będzie w przypadku Iniesty – on swoim nazwiskiem zrobi większą reklamę niż niejedna agencja reklamowa z rzeszą specjalistów na czele. Jego styl życia wzbudza u ludzi zaufanie, które później przekłada się na wybór produktów w sklepach.  

 

Felicidad 🔵🔴! @3gerardpique @jordialbaoficial @lucasdigne @samumtiti @carlesalenya @paulinhop8 @phil.coutinho @denissuarezfernandez

Post udostępniony przez Andres Iniesta (@andresiniesta8) Kwi 30, 2018 o 9:54 PDT

No cóż, konkludując – mi, jako sympatykowi Barcelony, pozostaje tylko liczyć na to, że włodarze Barcelony będą w stanie załatać tę niewątpliwie ogromną dziurę i pustkę, która zostanie po odejściu Andresa. Chociaż, szczerze – czy istnieje taki piłkarz, który byłby w stanie zastąpić Iniestę w stosunku jeden do jeden, zarówno piłkarsko, wizerunkowo jak i na polu mentalnym? Śmiem wątpić, bo takie perełki rodzą się chyba raz na sto lat. Nadzieją matką głupich...
Dlatego chyba odpuszczę – co ma być to będzie. Nie jestem głupcem!

*Cały cykl felietonów Tłusty Czwartek, mojego autorstwa ma charakter subiektywny. Biorę na siebie 100% odpowiedzialność za wszystko co się w nich znajdzie – w końcu Footroll z założenia ma charakter opiniotwórczy

Autor

Przemek Pabianek

Pabian_95